به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، امروزه افزایش جمعیت در اغلب شهرهای جهان به کاهش وجود فضاهای سبز و جایگزینی توسعه شهری منجر شده است. از آن‌جا که مردم و مدیران شهری از مزایای وجود فضاهای سبز و پارک‌ها در شهرها غافل نیستند، بسیاری از آن‌ها به ایجاد فضاهای عمومی کوچک در گوشه و کنار خیابان‌ها پرداخته و آن‌ها را برای اهداف مختلف مورد استفاده قرار داده‌اند. پارکلت‌ها اغلب در پیاده‌روها یا محل پارک خودروها در خیابان‌ها نصب می‌شود و در نتیجه، تردد وسایل نقلیه در محل قرارگیری آن‌ها به حداقل می‌رسد. در بعضی از شهرهای جهان حتی عبور و مرور خودروها در خیابان‌هایی با بیشترین تعداد پارکلت ممنوع می‌شود و در نتیجه مردم می‌توانند آزادانه به انجام فعالیت‌های مورد علاقه خود در این مکان‌ها بپردازند.
بدیهی است که پارکلت‌ها تفاوت‌های بسیاری با پارک‌های جیبی دارد و بیشترین تمایز آن‌ها به محل استقرار هر یک مربوط می‌شود. پارک‌های جیبی ممکن است در کوچه‌ها، میادین، فضاهای سبز و سایر مکان‌ها نصب شود، با این حال پارکلت‌ها اغلب جای پارک خودروها را در خیابان‌ها می‌گیرد و توسط عموم مردم به عنوان محلی تفریحی استفاده می‌شود.
تاریخچه‌ای مختصر در مورد خاستگاه پارکلت‌ها
محققان همگی از این نظر به توافق رسیده‌اند که اولین پارکلت جهان در سال ۲۰۰۵ در سان‌فرانسیسکوی آمریکا نصب شد و این زمانی اتفاق افتاد که گروهی از مردم تصمیم گرفتند جای پارک یکی از خودروهای محل سکونت خود را به نصب نیمکت‌هایی برای گرد هم آمدن تبدیل کنند. پس از مدت زمان کوتاهی، اطراف این پارکلت را باغچه‌های کوچکی فرا گرفت و استقبال مردم از آن باعث شد، تعداد پارکلت بیشتری در سراسر شهر نصب شود، سپس مفهوم پارکلت شکل گیرد و به سایر نقاط دنیا نیز گسترش یابد.
امروزه و به خصوص پس از گسترش ویروس کرونا، بسیاری از شهروندان در تلاش هستند از طریق نصب پارکلت‌های کوچک در خیابان‌های محل سکونت خود نه‌تنها عبور و مرور خودروها را به حداقل برسانند و ایمنی نسبی را به وجود آورند، بلکه از این طریق با همسایه‌های خود گرد هم می‌آیند و به برقراری تعامل اجتماعی با یکدیگر می‌پردازند.
مهم‌ترین اهداف پارکلت‌ها در شهرها
همان‌طور که پیش از این نیز اشاره شد، افزایش جمعیت شهرها به توسعه سازه‌های مسکونی و اداری در آن‌ها منجر شده و همین رویداد امکان وجود فضاهای سبز و مکان‌های تفریحی را به حداقل رسانده است. به همین دلیل، بسیاری از مدیران شهری و حتی خود شهروندان بخش‌هایی از خیابان‌ها را به ایجاد پارکلت‌ها اختصاص می‌دهند تا بسته به نوع طراحی در آن‌ها به انجام امور مختلف بپردازند.
به عنوان مثال، بعضی از پارکلت‌ها را پوشش‌های گیاهی فرا می‌گیرد و مردم با حضور در آن‌ها، کمبود فضاهای سبز در اطراف محل زندگی خود را کمتر احساس می‌کنند. برخی از فروشنده‌ها به نصب پارکلت‌ها با نیمکت‌های دارای سایبان در مقابل فروشگاه‌های خود می‌پردازند تا عابران پیاده را به استراحت در آن‌ها دعوت کنند که این امر به سهم خود می‌تواند کاربران این پارکلت‌ها را به بازدید از فروشگاه‌ها جذب کند و رونق اقتصادی را برای محله در پی داشته باشد.
بعضی از پارکلت‌ها با هدف کاهش تردد خودروها و در نتیجه به حداقل رساندن انتشار کربن ایجاد می‌شود. برخی از مدیران شهری در ایجاد پارکلت‌ها گام را فراتر می‌گذارند، بعضی از خیابان‌ها را به روی خودروها می‌بندند و سپس خود به نصب پارکلت‌ها می‌پردازند یا به مردم اجازه انجام چنین کاری را می‌دهند. در چنین خیابان‌هایی، فضاهای به وجود آمده اغلب به عنوان یک مکان تفریحی عمل می‌کند که در آن‌ها تمام شهروندان، از کودکان گرفته تا افراد پیر، به انجام فعالیت‌های مورد علاقه خود می‌پردازند. پارکلت‌ها می‌تواند از طریق ایجاد فضاهای امن، مردم را به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری نیز تشویق کند و به همین واسطه در افزایش رفاه جسمی و روانی اثربخش باشد.
چگونگی نصب پارکلت‌ها در شهرها
شهروندانی که قصد نصب پارکلت‌ها را در محل سکونت خود دارند، ابتدا باید از سوی مدیران شهری مجوز انجام این کار را دریافت کنند. پیش از این، اطمینان از وجود قانون پارکلت در شهر ضروری است؛ چراکه بر اساس گزارش‌ها، در بسیاری از شهرهای جهان هنوز مفهوم پارکلت ترویج نیافته است و در نتیجه مدیران مجوز نصب آن را صادر نمی‌کنند. این در حالی است که در بسیاری از شهرهای دوستدار پارکلت جهان مدیران، خود مردم و صاحبان کسب و کار را به ایجاد این فضاهای کوچک در محل زندگی و تجارت خود دعوت می‌کنند.
مجوزهایی که برای نصب پارکلت‌ها از سوی مدیران شهری صادر می‌شود، اغلب حاوی اطلاعاتی در مورد محل قرارگیری این فضاهای عمومی است، اندازه پارکلت در آن‌ها مشخص می‌شود و حتی مدیران در نوع کاربری آن‌ها نیز مداخله می‌کنند.
نظر شما