به گزارش خبرنگار ایمنا، اگرچه پیروزی شیرین سپاهان در ورزشگاه آزادی، شروعی ایدهآل برای «ژوزه مورایس» در فوتبال ایران رقم زد، اما قطعاً برای قضاوت او و عملکردش بسیار زود است و باید دستکم چند هفتهای منتظر ماند. با این وجود نکات بسیاری در نخستین نمایش سپاهان مدل ژوزه وجود داشت که میتواند نوید فصلی دلچسب را هواداران طلاییپوش بدهد.
سپاهانیها هر چند در این مسابقه بازی چندان روان و زیبایی در مقایسه با فصل قبل ارائه ندادند اما در کسب نتیجه، به مراتب هوشمندانه و شاید اقتصادیتر عمل کردند. این موضوع آنجا ملموستر خواهد شد که آمار دیدار رفت استقلال و سپاهان در فصل گذشته را با این مسابقه مقایسه کنیم.
همانطورکه در دو تصویر زیر قابل مشاهده است، سپاهان در شرایطی فصل گذشته با یک گل چمن آزادی را با شکست برابر آبیپوشان ترک کرد که بسیار بیشتر از حریف توپ و میدان را در اختیار داشت حال اینکه تیم مورایس تنها به ۴۲ درصد مالکیت توپ برای ثبت چنین پیروزی ارزشمند شش امتیازی خارج از خانه نیاز داشت. از طرفی تعداد پاسهای سپاهان نیز در مقایسه با دیدار فصل گذشته، تقریباً به نصف کاهش پیدا کرده و این یعنی سپاهانیها در فصل پیش رو قصدی برای چرخش بیهوده توپ ندارند.
حریف تهرانی اما بیش از ۵۰۰ پاس در این مسابقه رد و بدل کرده اما در نهایت شانس گل بسیار پایینی را برای تیم خود فراهم کرده؛ درست انگار که جای سپاهان و استقلال فصل گذشته عوض شده است! در فوتبال نوین امروز لزوماً تیمی که پاس بیشتری داده برنده نیست و این همان نکته تلخی بود که دست سپاهان چشمنواز محرم را از جام کوتاه کرد.
در واقع تیمی که مورایس پنجشنبه شب گذشته به میدان فرستاد، صبور، هوشیار و به اندازه منطقی بود که بازیکنانش برای رسیدن به گل، بیگدار به آب نمیزنند؛ مثل شکارچی با تجربهای که برای رسیدن شکارش، به قدر کافی صبر میکند و به محض پیدا کردن فرصت، زهرش را میریزد.
این همان نسخهای است که از مربیان پرتغالی انتظار داریم؛ درسی که مورایس خوب آن را از مورینیو آموخته و برای اجرایش، چندان به خریدهای جدیدش هم احتیاج نداشت. البته برای دیدن سپاهان تحت هدایت مورایس، باید منتظر ژانرهای مختلف تیم او در شرایط گوناگون بود تا به درک درستی از فلسفه کاری این سرمربی برسیم اما چیزی که مشخص است مالکیت زیاد، دلیل بر موفقیت در فوتبال نبوده، نیست و نخواهد بود.
یادداشت از: سرویش فدایی، خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما