به گزارش خبرنگار ایمنا و بر اساس یادداشتی که ایمان کرمی، کارشناس‌ارشد اقتصادی در اختیار این رسانه قرار داده است: اگر این روزها با خانواده خود برای خرید شب عید از منزل خارج شوید، به‌طورقطع با پدیده ترافیک شهری روبه‌رو خواهید شد؛ ترافیکی سرسام‌آور که منجر می‌شود ساعت‌ها در خیابان منتظر بمانید تا به مقصد برسید و زمانی که به مقصد رسیدید، مشکل دوم یعنی جای پارک گریبان‌گیرتان خواهد شد که مجبورید در یکی از کوچه‌ها و خیابان‌های فرعی، پارک کنید یا منتظر بمانید تا جای پارک پیدا شود و مجدد در زمان بازگشت، با ترافیک روبه‌رو خواهید شد!
ترافیک خودرویی داخل شهرها در مرحله اول انرژی و وقت انسان را می‌گیرد و پیامدهای دیگری مانند آلودگی هوا و آلودگی صوتی را نیز در بر خواهد داشت.
شهر محل زندگی انسان‌ها است؛ مکانی که در آن باید زیبا زندگی کرد. روند توسعه شهری ایران، همراه با استفاده از وسیله‌های نقلیه شخصی گره خورده است. سالانه هزاران خودرو توسط دو خودروساز ملی تولید و هزاران خودروی چینی از کشور چین وارد می‌شود. در سال آینده خودروهایی از کشورهای دیگر و همچنان توسط خودروسازهای ملی و چینی تولید و وارد خواهد شد؛ اما آیا به این موضوع فکر شده است که این خودروها، قرار است در کجا تردد کنند؟ در کدام خیابان؟ در کدام پارکینگ پارک کنند؟ یا اینکه صرفاً تولید و وارد شده‌اند؟ به میزانی که خودرو ساخته می‌شود، آیا خودرو اسقاط می‌شود یا خیر؟ چه اتفاقی قرار است برای کلان‌شهرها بیفتد؟ به چه دلیل، شهر اصفهان از شهر تهران هم آلوده‌تر می‌شود؟ ما چه چیزی تنفس می‌کنیم و اثرات این هوای آلوده، چه زمانی بر سلامتی ما خودش را نشان خواهد داد؟
اگر بررسی دقیق‌تر، باید گفت که سیاست‌های کلی کشور با سیاست‌های شهری، همسو نیست و اصلاً شاهد توسعه هدفمند بافت شهری نبودیم. تمام پرسش‌های فوق، پاسخ‌های واضحی دارد. ما می‌دانیم طی چند سال آینده، شهر اصفهان به ترافیک شهر تهران خواهد رسید و اوضاع آلودگی و سر و صدای خودروها، از این سطح هم بیشتر خواهد بود. می‌دانیم در سال‌های آینده این خیابان‌ها دیگر پاسخگوی این حجم از خودرو نیست؛ این پارکینگ‌ها دیگر جای کافی ندارد و در آینده عمر بیشتری را در این ترافیک سپری خواهیم کرد. بافت شهر باید همزمان با حمل و نقل عمومی گسترش پیدا می‌کرد و این شهر باید مردم را سریع‌تر به وسیله حمل و نقل عمومی سوق می‌داد؛ به صورتی که هزینه استفاده و جابه‌جایی با مترو، قطار شهری، اتوبوس و تاکسی به مراتب کمتر از خودروی شهری بود. در این خصوص انتقاد کافی است. باید تدبیری اندیشید و سیاستی ترتیب داد تا از این وضعیت در یک بازه چند ساله، رها شد. چرا گفته می‌شود چند ساله؟ زیرا هر طرح توسعه، نیاز به منابع و ایجاد زیرساخت‌ها دارد و از طرف دیگر، فرهنگ استفاده از آن هم باید ترویج داده شود.
سیاست‌گذار شهری در این مدت اخیر با انجام برخی کارها توانسته یک گام رو به جلو بردارد. به طور مثال ایجاد خطوط دوچرخه در اطراف خیابان‌ها، یکی از کارهای بسیار خوب شهرداری‌ها بود که چند جنبه مثبت دارد؛ نخست اینکه منجر به تشویق و ترویج فرهنگ دوچرخه‌سواری می‌شود و از طرف دیگر منجر به گرفتن یک فضای مشخص در خیابان می‌شود که جای پارک را می‌گیرد؛ بنابراین زمانی که فردی قصد رجوع به آن محل را دارد، مجبور است از یک وسیله نقلیه دیگر به جای خودروی شخصی استفاده کند.
شهرداری‌ها لازم است فرهنگ استفاده از دوچرخه و سپس دوچرخه‌های برقی را تشویق و ترویج کند. برای این کار می‌توان با اعطای اعتباراتی به مردم و با همکاری بانک شهر، وام‌هایی درخصوص تهیه دوچرخه و موتورسیکلت‌ها برقی به مردم پرداخت کرد. سیستم حمل و نقل عمومی نیز باید درخصوص اتوبوس، مترو و قطارشهری تکمیل و توسعه یابد؛ زیرا برای شهر اصفهان، یک خط مترو کفاف حمل و نقل عمومی شهر را نمی‌دهد و لازم است با استفاده از ابزارهای نوین مالی به خصوص قراردادهای مشارکت عمومی خصوصی(ppp)، منابع لازم را در جهت توسعه این زیرساخت‌ها فراهم کند.
توسعه و ترویج خرید اینترنتی برای کالاهای مصرفی رایج را می‌توان در دستور کار قرار داد. بسیاری از افراد هنوز برای خریدهای عادی منزل به خصوص کالاهای سوپرمارکتی با خودروی شخصی از منزل خارج می‌شوند؛ در صورتی که می‌توان با برخی از اپلیکیشن‌ها، این کالاها را خریداری کرد. هر فرهنگ جدیدی نیاز به زمان دارد. روزی برای کارهای پولی و بانکی خود مجبور به مراجعه به بانک بودیم ولی امروزه از موبایل بانک و همراه‌بانک استفاده می‌کنیم. حال فکر کنید این تعداد نفراتی که روزانه از همراه‌بانک‌ها استفاده می‌کنند، بخواهند روزانه به بانک مراجعه کنند، چه وضعیتی ایجاد می‌شود.
فرهنگ استفاده از خودروی شخصی، باید تبدیل به فرهنگ استفاده از حمل و نقل عمومی شود، باید مسیرهای مختلف برای مسافر به وجود آید و هزینه استفاده از حمل و نقل عمومی برای وی کاهش یابد. خطوط مترو در شهر اصفهان باید به روند کنونی و رو به رشد خود ادامه دهد. در صورت امکان، ایجاد قطارشهری نیز می‌تواند برای شهر اصفهان مفید باشد. در صورتی که شاهد تغییر در سیاست‌های کلی کشور و شهری نباشیم، طی سال‌های آینده شاهد وضعیت وحشتناک خیابان‌های پر از خودرو خواهیم بود؛ اتوبان‌هایی که به جای اینکه مسیر را هموارتر کنند، درگیر ترافیک هستند و پارکینگ‌هایی که دیگر پاسخگو نخواهند بود. با این اوصاف در سال‌های نه چندان دور، شاهد افزایش بیماری‌های قلبی‌عروقی و تنفسی خواهیم بود که هزینه درمان سنگینی را بر دوش مردم و بیمه‌های کشوری خواهد گذاشت. شهر اصفهان لایق توسعه پایدار و همه‌جانبه با حفظ محیط‌زیست و سلامت مردم است.
نظر شما