به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نتیجه تحقیقات مختلفی که توسط پژوهشگران انجام شده حاکی است که گذراندن اوقاتی از روز در پارک‌ها، تماشای دریاچه‌های شهری، خیابان‌های سبز و باغ‌ها منجر به کاهش مشکلات روانی و بیماری‌های قلبی، عملکرد شناختی بیشتر در کودکان و بزرگسالان و همچنین پرورش کودکان سالم‌تر می‌شود. این واقعیت به ویژه در مورد کودکان صدق می‌کند چرا که نتیجه مطالعات نشان داده است افرادی که در دوران خردسالی خود، بیشترین زمان را در نزدیکی فضاهای سبز و آبی شهری گذرانده‌اند به هنگام بزرگسالی، مشکلات روانی و جسمی کمتری را تجربه کرده‌اند. علاوه بر این، دانش‌آموزانی که در مدارسی با بیشترین پوشش سبز گیاهی به سر برده‌اند از نظر عملکرد آموزشی بسیار موفق‌تر از سایر دانش‌آموزانی ظاهر شده‌اند که در مدارس بتنی تحصیل کرده‌اند.
در تحقیقاتی که گروهی از دانشمندان اهل آمریکا انجام دادند به این نتیجه رسیدند که دسترسی به پارک‌ها و سایر فضاهای سبز و آبی شهری به کاهش چشمگیر نرخ مرگ‌های زودهنگام و در عوض، افزایش امید به زندگی و شور شهروندی منجر می‌شود. این محققان با انجام مطالعات بیشتری که در بیش از هزار شهر اروپایی انجام دادند به این نتیجه رسیدند که دسترسی به فضاهای سبز و آبی شهری می‌تواند مرگ‌های زودهنگام را تا ۴۳ هزار مورد در سال کاهش دهد.
دستورالعمل‌های رسمی مبنی بر وجود فضاهای سبز و آبی شهری
سازمان بهداشت جهانی به دسترسی تمام ساکنان شهرها به فضاهای سبز و آبی توصیه کرده و دسترسی تمام آن‌ها را به چنین فضاهایی با مساحت دست کم ۵۰۰ متر و در حداکثر ۳۰۰ متری محل سکونت خود برای سلامت جسمی و روانی شهروندان ضروری دانسته است. با این وجود، نتایج تحقیقات پژوهشگران آمریکایی نشان داده که ۶۲ درصد جوامع ساکن در هزار شهر اروپایی به فضاهای سبز و آبی کمتری نسبت به آنچه سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد کرده است، دسترسی دارند. به ویژه در مناطق فقیرنشین، فضای سبز کافی در نزدیکی محل زندگی مردم وجود ندارد و در نتیجه، ساکنان چنین محله‌هایی از مزایای آن‌ها محروم هستند.
در این راستا، مدیران باید در بازطراحی شهرها تجدیدنظر کنند و دسترسی تمام ساکنان به دست کم سه درخت در نزدیکی محل سکونت خود و همچنین سایبانی سبز با پوشش حداقل ۳۰ درصدی گیاهان و درختان و همچنین دسترسی به پارک‌ها را در فاصله ۳۰۰ متری منازل آن‌ها فراهم آورند. این قاعده در دانمارک به طور گسترده‌ای ترویج دارد و به قانون ۳-۳۰-۳۰۰ اشاره دارد که به ترتیب به تعداد درختان، پوشش سبز گیاهی سایبانی‌های شهری و فاصله منازل تا پارک‌ها اشاره دارد.
متخصصان سلامت نیز بارها در گزارش‌های خود، نزدیکی به فضاهای آبی، قدم زدن در سواحل رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و همچنین شنا کردن را از مهم‌ترین مؤلفه‌های سهیم در بهبود سلامت جسمی و روانی ساکنان شهری فرض کرده و مدعی شده‌اند که نزدیکی به چنین فضاهایی نه تنها افزایش فعالیت‌های جسمی را در پی دارد بلکه سلامت روانی و امید به زندگی را نیز بهبود می‌بخشد.
تحقیقات حاکی است که وجود فضاهای سبز و آبی در شهرها به کاهش ابتلاء به مرض چاقی و بیماری‌های قلبی-عروقی کمک زیادی می‌کند ضمن اینکه در به حداقل رساندن اثرات جزایر گرمایی نیز سهیم است که این اتفاق به سهم خود در بهبود سلامت ساکنان یک شهر نقش مهمی ایفا می‌کند.
بهبود دسترسی به فضاهای فراموش شده شهری
بدون شک، تنها نزدیکی به فضاهای سبز و آبی شهری نمی‌تواند مزایای خود را برای ساکنان اطراف به ارمغان آورد بلکه دسترسی به آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. متخصصان سلامت توصیه کرده‌اند که تمام ساکنان یک شهر برای بهره‌مندی از مزایای چنین فضاهایی باید در طول هفته دست کم دو ساعت از وقت خود را در فضاهای سبز و آبی شهری سپری کنند.
در این راستا، اتحادیه اروپا در نظر دارد دسترسی تمام ساکنان سراسر شهرهای قاره را به فضاهای سبز و آبی امکان‌پذیر کند ضمن اینکه مقامات چین و آمریکای لاتین نیز اهداف مشابهی را برای پیوند شهروندان با طبیعت اطراف خود در سر پرورانده‌اند.
مدیران شهرهای بورگاس در رومانی، تالین پایتخت استونی و اومئو در سوئد از زمان‌های قدیم تا به امروز تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند دسترسی شهروندان خود را به فضاهای سبز و آبی شهری امکان‌پذیر کنند که بر اساس گزارش‌های ارائه شده، همین اقدامات به بهبود چشمگیر سلامت جسمی و روانی مردم کمک زیادی کرده است. همچنین در این شهرها، فضاهای آبی و سبزی که به مدت طولانی قابل استفاده نبود اکنون برای همگان از قابلیت دسترسی برخوردار شده است که همین امر نیز در افزایش سلامت جسمی و روانی ساکنان نقش مهمی به عهده داشته است.
بدیهی است که مدیران سراسر شهرهای جهان باید برای احیای چشم‌اندازهای طبیعی شهری بکوشند و دسترسی همگان را به آن‌ها امکان‌پذیر کنند. علاوه بر این، برنامه‌ریزان در شهرهایی از دنیا که مردم کمترین دسترسی را به فضاهای سبز و آبی دارند نیز باید به شیوه‌های دیگر نظیر ایجاد پارک‌های جیبی یا دریاچه‌های مصنوعی کوچک، ساکنان شهرهای خود را از مزایای چنین فضاهایی بهره‌مند کنند.
نظر شما