به گزارش خبرنگار ایمنا، یکی از انواع مواد مخدر شایع شده در ۱۰ سال اخیر، کمیکال است که متأسفانه مصرف آن در بین قشر جوان رواج زیادی یافته است. ارزان بودن و طریقه مصرف آسان آن باعث شده تا بیشتر به وسیله جوانان مورد استقبال قرار بگیرد. این ماده مخدر در سال ۱۳۸۸ توسط دختری اسرائیلی به ایران وارد شده است.
بسیاری از کسانی که این ماده را مصرف می‌کنند بر این باور هستند که کمیکال اعتیاد آور نیست و مصرف آن خطری ندارد اما آمار بالای کسانی که با عوارض مصرف کمیکال مواجه شده‌اند و به مراکز ترک اعتیاد از جمله نورو کمپ برای ترک آن مراجعه می‌کنند خلاف این باور را ثابت می‌کند.
شیوع مصرف بین نوجوانان و جوانان ۱۸ تا ۲۵
ماده مخدر کمیکال بیشتر در مناطقی مانند جنوب مکزیک و بخش‌هایی از آمریکای مرکزی و جنوبی پیدا می‌شود. سرخپوستان مازاتک این ماده مخدر را قرن‌ها در مراسم سنتی استفاده می‌کردند. ماده‌ای به نام THC در شاهدانه و ماری جوانا وجود دارد که باعث ایجاد حالات روانی در فرد مصرف کننده می‌شود که دوز این ماده در نوع صنعتی آن بسیار بیشتر از طبیعی است. متأسفانه مصرف کمیکال در بین جوانان و نوجوانان بین ۱۸ تا ۲۵ سال شیوع بیشتری دارد و این افراد به دلایل و بهانه‌های مختلف مانند کنجکاوی، تأثیرات معنوی و داشتن خلق بهتر اقدام به مصرف آن می‌کنند.
ترکیبات کمیکال چیست؟
ماده‌ای به نام سالویا (سالوینورین A) در ترکیبات کمیکال وجود دارد که از جمله قوی‌ترین داروهای روانگردان است. اثرات آن شامل توهم‌زایی بسیار شدید، سرگیجه و اختلالات بینایی است، اثرات توهم‌زایی بصری سالویا بسیار شدید و مشابه اثراتی است که مخدر LSD روی افراد می‌گذارد. برخی کاربران گزارش داده‌اند که پس از استفاده آن، تجارب عرفانی و معنوی پیدا کرده‌اند.
حتی یک بار مصرف کمیکال اعتیادآور است
کمیکال به صورت اسپری یا سیگار توسط جوانان و دیگر افراد مصرف می‌شود. بسیاری با خیال اینکه مصرف کمیکال عوارضی ندارد به راحتی این ماده روانگردان را مصرف می‌کنند در صورتی که این تصور کاملاً غلط است. این افراد معمولاً در جشن‌ها و مهمانی‌ها اقدام به مصرف این ماده می‌کنند و بر اثر مصرف آن حالاتی مانند سرخوشی و احساس توانمندی را تجربه می‌کنند.
حتی یک بار مصرف کمیکال می‌تواند باعث اعتیاد مصرف کننده شود به‌ویژه که خواب بعد از استعمال آن برای مصرف کننده بسیار لذت‌بخش است و بعد از بیداری نیز هم میل به مصرف دارد و مجبور به مصرف دوباره است زیرا ممکن است با افت فشارخون یا تشنج روبه‌رو شود.
مصرف مواد اعتیادآور در هر صورت خطرناک است ولی نوع صعنتی مثل کمیکال می‌تواند بر جسم انسان فشار فراوانی وارد کند، متخصصان تاکید دارند بهترین راه در امان ماندن از این عوارض پیشگیری و مصرف نکردن است.
عوارض مصرف کمیکال
بسیاری به اشتباه تصور می‌کنند این ماده عوارضی ندارد در صورتی این ماده شیمایی نیز مانند دیگر مواد عوارض متعددی دارد و حتی در دراز مدت اثرات مخرب این ماده بسیار بدتر است.
سرگیجه، حالت تهوع، توهم دیداری و شنیداری، سفر در مکان و زمان، احساس سرخوشی، افزایش فشار خون و فرورفتن در کمای کوتاه‌مدت، خنده‌های زیاد، زندگی را آرام دیدن، شل شدن بافت اعضای بدن، خواب‌های کوتاه و بریده بریده، نداشتن تعادل در صحبت و رفتار فیزیکی و صحبت‌های نابجا از عوارض کوتاه مدت مصرف ماده مخدر کمیکال است.
کاهش قدرت حافظه، اختلال در به خاطر آوردن خاطرات و وقایع، کاهش قدرت عکس‌العمل افراد، اختلالات روانی، انزوا، نداشتن مسئولیت‌پذیری و کاهش روابط اجتماعی از عوارض بلند مدت کمیکال است.
کانابینوئیدهای طبیعی و سنتی خطری مثل بیش‌مصرفی و مرگ ندارند ولی نوع صنعتی و دست‌ساز آن‌ها مثل کمیکال به دلیل دوز بالا می‌تواند ریسک اوردوز و مرگ را بالا ببرد همچنین مصرف طولانی مدت این ماده باعث ایجاد تغییراتی در DNA می‌شود و مردان در صورت مصرف طولانی مدت دیگر قادر به فرزندآوری نیستند.
ترک اعتیاد به کمیکال
تحقیقات حاکی است که کمیکال به شکل دانه‌های قهوه‌ای ریز هستند که معمولاً با دیگر مواد اعتیاد آور مثل ماری جوانا مصرف می‌شود. کمیکال هم به صورت اسپری و هم به صورت سیگار و بیشتر در میهمانی و دورهمی‌ها جوانان و نوجوانان استعمال می‌شود. این ماده بسیار اعتیادآور است به گونه‌ای که حتی یک بار مصرف هم می‌تواند فرد را وابسته کند.
مصرف این ماده موجب افزایش فشار خون می‌شود و مصرف کننده حالتی شبیه به سکته مغزی را تجربه می‌کند. این حالت حدود ۱۰ الی ۱۵ دقیقه طول می‌کشد و حالتی شبیه به کما دارد. بعد از به هوش آمدن نیز مصرف کننده به تهیه و مصرف آن فکر می‌کند.
با اینکه به وضوح مشخص است که فرد به مصرف این ماده اعتیاد دارد ولی خود فرد تمایل چندانی به ترک مصرف نشان نمی‌دهد شاید یکی از دلایل این مسئله باور غلط عموم جوانان درباره کمیکال باشد که اعتیادآور نیست یا ترک آن درد و خماری ندارد، در حالی که این عوارض با شدت بیشتری بروز پیدا می‌کند، برخی علائم و نشانه‌های ترک کمیکال عبارتند از:
- غصه خوردن
- تشنج
- گریه‌های طولانی‌مدت
- افسردگی ناشی از مصرف
- گوشه‌گیری
- تکرار صحبت‌های عامیانه
- کلمات غیرمنطقی
- نحوه ترک کمیکال
ترک کمیکال از آنجایی که ماده تشکیل دهنده آن ماری‌جوانای صنعتی است تقریباً شبیه به ترک ماری جوانا است، برای ترک این کانابینوئیدها تقریباً به شش هفته زمان نیاز داریم تا اثرات این ماده از جسم بیمار خارج شود بسته به میزان مصرف و شدت اعتیاد می‌تواند تا ۱۰ هفته هم طول بکشد. با شروع دوره ترک و درمان اعتیاد باید به‌طور کامل مصرف کمیکال قطع شود در غیر این صورت همه تلاش‌ها بی‌فایده است. برای قطع مصرف و یافتن اراده آن بهتر است فرد از مشاوره روانشناسی کمک بگیرد.
سم‌زدایی و ترک جسمی اولین مرحله از درمان
بهتر است فرد معتاد پروسه درمان را با کارشناسان و متخصصان حوزه ترک اعتیاد پیش ببرد تا بتوانید ترک کند و به زندگی سالم و عاری از اعتیاد برسد، سم زدایی و ترک جسمی تنها اولین مرحله از درمان است و باید در کنار آن روان درمانی هم انجام گیرد تا درمان با موفقیت انجام شود.
پروسه درمان و ترک اعتیاد به کمیکال به این صورت است که مصرف آن به طور کامل قطع می‌شود و فرد وارد مرحله سم زدایی و ترک جسمی می‌شود، فرد علائمی جسمی مانند عرق، سرگیجه، سردرد و حالت تهوع را در این مرحله تجربه می‌کند این دوره حدود ۱۲ روز طول می‌کشد.
از اینجا به بعد تا هفته سوم باز هم علائم دیگری مانند ناتوانی در انجام امور روزمره، نداشتن تعادل و همچنین وسوسه مصرف دوباره در شخص بروز پیدا می‌کند. با پشت سر گذاشتن سه هفته می‌توان به موفقیت ترک امیدوار بود، از این مرحله به بعد فرد بیشتر دچار مشکلات روحی مانند انزوا، عدم مسئولیت پذیری و مشکلات عصبی می‌شود. مشاوره و سایر روش‌های درمان رفتاری متداول‌ترین روش‌های درمانی در کنار درمان جسمی به منظور بهبود فرد از نظر روانی است که در مورد ترک کمیکال هم استفاده می‌شوند.
باید بدانیم که ترک دخانیات و از جمله مخدر کمیکال، اصولاً شامل سه مرحله است:
مرحله اول: علائم جسمی
علائم و تأثیرات جسمانی تا ۱۲ روز پس از ترک ادامه دارد، این مرحله به دلیل احتمال بازگشت فرد به سمت مصرف دوباره مواد، سخت‌ترین مرحله ترک می‌باشد. مشکلات و نشانه‌های جسمی در مرحله اول عبارتند از:
- عرق زیاد
- اختلال در خواب
- سرگیجه و سردرد
- حالت تهوع و استفراغ
- دردهای عضلانی
- بی قراری و سردرگمی
- سو هاضمه
مرحله دوم: علائم روحی و روانی
این مرحله تا هفته سوم ادامه دارد، در این مرحله فرد دچار احساسات منفی و بدبینی می‌شود. با بهره‌گیری از رژیم غذایی، حرکات ورزشی، روان‌درمانی، مشاوره، روش‌های افزایش اراده و اعتماد به نفس می‌توان این مرحله را با موفقیت به پایان رساند برخی مشکلات و نشانه‌های روحی و روانی در این مرحله عبارتند از:
- ناتوانی در انجام درست امور روزانه
- نداشتن تعادل
- عدم توانایی در بروز احساسات
- وسوسه مصرف دوباره
مرحله سوم: آثار روانی و اجتماعی
مرحله سوم آخرین مرحله ترک است در این مرحله، فرد شناخت تازه‌ای از خود پیدا می‌کند، او باید روند ترک را ادامه داده و از مشاوران درمانگر نیز کمک بگیرد، افراد بعد از این دوره به جامعه بازگردانده می‌شوند، مصرف اعتیاد افراد را منزوی کرده است، برای رفع این گوش گیری بهتر است جلسات مشاوره و روان درمانی را ادامه داده و قطع نکنند.
نظر شما