صفورا قناعت در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: جامعه‌شناسی به ذات خود با نهادهای کلان سر و کار دارد در نتیجه ردپایی از قدرت همیشه در آن به چشم می‌خورد. با توجه به ماهیت نقادانه جامعه‌شناسی امکان دارد میل به نادیده گرفتن جامعه‌شناس در برخی جوامع ریشه دوانده باشد.
وی اظهار کرد: به هر میزان که در جامعه‌ای خردورزی و عقلانیت در گفت‌وگوها جا افتاده باشد مردم به واسطه نوع برنامه‌های رسانه‌های جمعی مطالبه‌گر و نقاد پرورش پیدا می‌کنند و حرف یک جامعه‌شناس در آن جامعه اثرپذیری بیشتری دارد.
این جامعه‌شناس ادامه داد: در سال‌های گذشته روند طی شده برای جامعه‌شناسی حتی به سمت محدود شدن و بسته‌تر شدن پیش رفته است؛ چون بسیاری از اساتید و صاحب نظران برجسته فوت یا مهاجرت کردند و جامعه‌شناسان کنونی بیشتر دارای نگاه‌های جهت‌دار و تعیین شده‌ای هستند که روز به روز قدرت اجرایی جامعه‌شناس را تضعیف می‌کند، نمود آن را می‌توانیم در کتاب‌های جامعه‌شناسی آموزش و پرورش شاهد باشیم.
این جامعه‌شناس افزود: به تعبیر ساده جامعه‌شناس، پزشک جامعه است و هر جامعه‌ای برای یادآوری و گوشزد کردن به موقع بیماری‌هایش به آن نیاز دارد. از نظر من در کنار مهارت‌هایی که برای گذران زندگی با توجه به بازار کار جامعه شناسی نیاز است؛ این رشته از مهمترین رشته‌های تمام جوامع است و با وجود موانع و چالش‌های پیش رو باید به آن پرداخت و اگر درست به آن پرداخته شود، می‌توان زندگی شخصی و اجتماعی آدم‌ها را در جهت پیشرفت دستخوش تغییر کرد!
وی تصریح کرد: جامعه‌شناسی یک رشته کاملاً تخصصی است که نیاز به تحصیلات و مهارت‌های لازم دارد؛ اما در جامعه‌ای که مردم اصلاً نقش جامعه شناس را نمی‌شناسند و حضورش را در جامعه احساس نمی‌کنند چون بستر لازم برای آن فراهم نیست، رفته رفته خودشان دست به تحلیل بی‌اساس و بدون پشتوانه در مورد مشکلات اجتماعی می‌زنند که در نهایت منجر به از دست رفتن نقش جامعه‌شناس و متخصص می‌شود. جامعه‌شناس و در نهایت به مرور جامعه‌شناسی تنها محدود به تحصیلات آکادمیک و دور از درد اصلی جامعه می‌شوند.
نظر شما