حسن سجاد زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: فضاهای زیست پذیر، فضاهایی است که به طور جامع به همه ابعاد و نیازهای انسان پاسخ بدهد، انسان محیطی را برای سکونت انتخاب می‌کند که بیشترین پاسخ دهی به نیازهایش را داشته باشد.
وی با اشاره به اهمیت نیازهای عملکردی، خاطرنشان کرد: نخستین نیاز انسان نیازهای فیزیولوژیکی مانند نیاز به آب، هوا و سرپناه است در گذشته شهرها در مکان‌هایی ایجاد می‌شدند که کوه، جنگل، دریا و آب و آبادانی وجود داشت تا معیشت ساکنان و نیاز اولیه آنان تأمین شود.
این دکترای طراحی شهری با بیان اینکه انسان به عنوان یک موجود اجتماعی تمایل دارد که در میان جمع زندگی کند، اما در کنار یکدیگر بودن در هر فرهنگی مفهومی متفاوت دارد، افزود: در گذشته که نقش محلات در شهرها بیشتر از امروز بود، افرادی هم سن، هم خون و دارای یک ریشه مشخص در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند.
وی تصریح کرد: در کنار هم بودن این افراد در سطح محلات شهر موجب می‌شد احترام و امنیتشان حفظ، و تعاملات اجتماعی میان آنها برقرار باشد در حالی که شهروندان در فضاهای شهری امروزی احساس امنیت و احترام نمی‌کنند و فضاها نا آشنا و غریبه هستند.
سجاد زاده تاکید کرد: علاوه بر اینکه شهروندان باید از زندگی در محیط شهری احساس امنیت و رضایت خاطر داشته باشند، فضاها باید به گونه‌ای طراحی شود تا زمینه برای خودشکوفایی و رشد مردم فراهم باشد.
این دکترای طراحی شهری اضافه کرد: فضاهای شهری باید به نحوی طراحی شده باشد که علاوه بر تضمین کیفیت زندگی ساکنان، به آنان برای تعالی، رشد و خودشکوفایی نیز کمک کند؛ نگاه تک بعدی، تخصصی محور و کمی گرا به همه پدیده‌ها و رویدادهای شهری موجب می‌شود محیط‌های شهری شهرهای ما نتواند به درستی پاسخگوی نیازهای شهروندان باشد.
نظر شما