به گزارش خبرنگار ایمنا، چند روز اخیر یکی از دشوارترین زمان‌ها برای فرهنگ و هنر اصفهان بود چرا که چند تن از مهم‌ترین استادان هنری و فرهنگی خود را از دست داد. فقدان آنها است که آسیب‌های بسیاری به همراه خواهد داشت. مهد هنر بودن اصفهان و فرهنگ غنی آن همیشه زبانزد بوده و تاریخ درخشانی دارد این سابقه درخشان به واسطه هنرمندان و پژوهشگرانی شکل گرفته که زندگی خود را برای پیشبرد این حوزه وقف کرده‌اند.
در ادامه بر پیشینه هنرمندان از دست رفته اصفهانی طی هفته گذشته مروری خواهیم داشت:
صدای اصفهان در ماتم فرید زمانی
فرید زمانی صدابردار شناخته شده و با سابقه موسیقی اصفهان بود که پس از مدتی درگیری با بیماری کرونا، در سن ۳۸ سالگی دار فانی را وداع گفت.
این صدابردار با سابقه در طول فعالیت خود با خوانندگان و گروه‌های شناخته شده متعددی در اصفهان و پایتخت همکاری داشت که از میان آنها می‌توان به گروه‌های کنسرت کیهان کلهر، زنده یاد محمدرضا لطفی، علیرضا افتخاری، مجید درخشانی، کوروش اسدپور و داوود آزاد، محمد ملک مسعودی، فرج علیپور و کیوان ساکت اشاره کرد.
به اذعان بسیاری از هنرمندان، زمانی توان و استعداد فوق‌العاده ای در صدابرداری داشت و در این حوزه یکی از سرآمدان استان اصفهان بود.
صنایع دستی اصفهان در ماتم مجید ملک‌زاده
مجید ملک‌زاده، فرزند استاد مهدی ملک‌زاده، پدر هنر مشبک و معرق فلز ایران بود که در ۲۰ تیر ۱۳۵۰ متولد شد و ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ بر اثر ابتلاء به ویروس کرونا درگذشت.
وی از هنرمندان هنرهای سنتی مشبک و معرق فلز شهر اصفهان بود و فعالیت خود در این زمینه را از سال ۱۳۷۱ آغاز کرده بود. ملک‌زاده پس از فراگیری هنر معرق و مشبک فلز متوجه شد که هنر به تنهایی معنایی ندارد و نمی‌تواند روی مردم تأثیر بگذارد در نتیجه شروع به تحقیق در موضوعات مختلف کرد و به صورت اتفاقی به موضوع صلح برخورد و دریافت که بشر برای ادامه زندگی به ترویج صلح نیاز دارد در نتیجه فعالیت خود را آغاز و سال‌ها در این زمینه تلاش کرد. تأسیس موزه صلح از جمله خدمات این هنرمند به شهر اصفهان است.
ملک‌زاده در سال ۱۳۹۰ از مؤسسه آموزش عالی برحان که زیر نظر دفتر آموزش‌های آزاد وزارت علوم بود مدرک MBA دریافت کرد و در زمان تحصیل خود با طی دو دوره مربیگری کارآفرینی به تدریس دوره کارآفرینی در دانشگاه‌های مختلف و مؤسسات فرهنگی آموزشی مشغول شد. وی تدریس در دانشگاه‌های فرهنگ و هنر اصفهان، شهرضا و فلاورجان را در کارنامه خود داشت.
موسیقی اصفهان در ماتم مهدی رستمانه
مهدی رستمانه از جمله هنرمندان حوزه موسیقی اصفهان بود که در این هفته درگذشت. وی در کنسرت‌های متعددی به عنوان کمانچه و تارنواز حضور داشت و در دهه‌ی ۸۰ دو کنسرت «گروه مهر» و «روایتی دیگر» را برگزار کرد.
رستمانه جزو فارغ‌التحصیلان هنرستان موسیقی در دهه ۷۰ بود. وی در دوره هنرستان از محضر اساتید بنامی چون "سیروس ساغری"، "فرامرز پایور" و "محمد علی کیانی نژاد" بهره برد و بنیان فکری متعالی و ارزشمندی در باب موسیقی ملی ایران داشت.
این هنرمند پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان، سرانجام به دلیل عوارض آن درگذشت. بی شک او یکی از هنرمندان تأثیرگذار شهر اصفهان در حوزه نوازندگی بود.
سینمای اصفهان در ماتم منصور نورپور
منصور نورپور، عضو شورای مرکزی انجمن سینما داران ایران و رئیس هیأت مرکزی این انجمن نیز یکی از سینما داران با تجربه و مؤثر اصفهان بود که به دلیل ابتلاء به ویروس کرونا درگذشت. این سینمادار پیشکسوت، پیش از انقلاب مالکیت سینما قدس اصفهان را بر عهده داشت و اولین کسی بود که توانست در نیمه دوم دهه ۶۰ سینمای خود را از مصادره خارج کند.
سینما قدس اصفهان در سال ۱۳۵۴ با نام سینما شهر فرنگ در اصفهان ساخته شده و در جریان انقلاب به آتش کشیده شد. این سینما بعد از انقلاب بازسازی شد و با نام سینما قدس به کار ادامه داد.
نورپور به شغل خود عشق می‌ورزید و نمونه بارز یک سینمادار کارکشته محسوب می‌شد. سینمای او همواره محل اکران فیلم‌های جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان در اصفهان بود. او در میان مخاطبان حوزه سینما به حسن شهرت معروف بود.
آواز اصفهان در ماتم عبدالوهاب شهیدی
اصفهان خالق انسان‌های بزرگ است کسانی که در این شهر زاده شدند، اما به هنگام وداع با جهان در آن حضور نداشتند. از میان این افراد می‌توان به عبدالوهاب شهیدی اشاره کرد.
حنجره اصفهان پر از صداهای دلنشین است. خوانندگانی که از این شهر برآمده و نام‌آور شده‌اند، کم نیستند. عبدالوهاب شهیدی یکی از خوانندگانی بود که از این شهر سر برآورد. وی متولد سال ۱۳۰۱ در میمه اصفهان بود.
شهیدی علاوه بر خوانندگی به فراگرفتن ردیف موسیقی و نوازندگی عود و سنتور نیز می‌پرداخت. او که به دلیل عارضه قلبی درگذشت، با نخبگان موسیقی ایران از جمله فرامرز پایور، جلیل شهناز، حسین تهرانی، رحمت الله بدیعی و محمد رضا شجریان سابقه همکاری داشت.
شهیدی در رادیو و تلویزیون نیز حضوری پررنگ داشت و به عنوان خواننده "رادیو گل‌ها" فعالیت کرده بود علاوه بر این، اجرای آوازهای محلی را نیز در کارنامه خود دارد که از میان آنها می‌توان به "یار بی وفا" و "آی سوزه" اشاره کرد.
این خواننده مورد ستایش کسانی چون هوشنگ ابتهاج و محمد رضا شجریان بود.
فرهنگ اصفهان در ماتم محمدرضا باطنی
محمدرضا باطنی، چهره مطرح زبان‌شناسی است که سال ۱۳۱۳ در اصفهان متولد شد. او پس از پایان دوره دبیرستان به عنوان معلم در آموزش و پرورش استخدام شد. باطنی پس از دریافت دیپلم ادبی وارد دانشسرای عالی شد و در سال ۱۳۳۹ از رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۳۴۰ به انگلستان رفت و از دانشگاه لیدز فوق لیسانس زبان‌شناسی گرفت و با دفاع از رساله‌ای که بنا بود از آن در لندن دفاع کند، در خردادماه ۱۳۴۶ دکتری زبان‌شناسی همگانی و زبان‌های باستانی را در دانشگاه تهران دریافت کرد. پس از آن در مهرماه ۱۳۴۶ به عنوان استادیار زبان‌شناسی در گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران آغاز به کار کرد.
از آثار او در حوزه زبان‌شناسی می‌توان به «توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی»، «مسائل زبان‌شناسی نوین»، «نگاهی تازه به دستور زبان»، «چهار گفتار درباره زبان»، «درباره زبان»، «زبان و تفکر» و «پیرامون زبان و زبان‌شناسی» اشاره کرد.
از آثار وی در زمینه ترجمه نیز می‌توان «زبان و زبان‌شناسی» رابرت هال، «زبان‌شناسی جدید» مانفرد بی یرویش، «درآمدی بر فلسفه» بوخینسکی، «دانشنامه مصور»، «مغز و رفتار» فرانک کمپ بل، «خواب» یان اوزوالد، «ساخت و کار ذهن» بلیک مور، «انسان به روایت زیست‌شناسی» را ذکر کرد.
فرهنگ‌ها نیز بخش دیگری از تالیفات او هستند. «فرهنگ معاصر پویا: اصطلاحات و عبارات رایج فارسی (فارسی - انگلیسی)» تألیف باطنی توانست عنوان برگزیده سی و دومین دوره جایزه «کتاب سال جمهوری اسلامی» را در سال ۹۳ به خود اختصاص دهد. این زبان شناس اصفهانی روز گذشته در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
نظر شما