به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پیاده روی به عنوان یکی از بهترین روش‌های جابجایی شناخته می‌شود اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بسیاری از شهرهای جهان هنوز تحت سلطه ماشین‌ها قرار دارند؛ با این وجود بعضی از شهرها توانسته‌اند عنوان "دوستدار عابرپیاده" را از آن خود کنند. برای تعریف "پیاده رو" بودن یک شهر، معیارهای خاصی وجود دارد که وجود آنها یک شهر را به "دوستدار عابر پیاده" تبدیل می‌کند.
نزدیکی شهروندان به فضاهای باز بدون خودرو، تعدد پارک‌ها و پیاده روها، وسعت محله‌ها، دسترسی به مراکز خدمات نظیر بیمارستان و آموزشگاه‌ها و در کل تمام مولفه‌هایی که استفاده از وسایل نقلیه را کاهش می‌دهد به عنوان معیاری برای شهر دوستدار عابر پیاده شناخته می‌شود.
شهرهای پاریس، لندن، بوگاتا و هنگ کنک به عنوان "پیاده روترین" شهرهای جهان شناخته می‌شوند.
شهری مانند هنگ کنگ به علت دسترسی کامل شهروندان به مناطق بدون خودرو و همچنین وسعت ۸۵ درصدی پارک‌ها و پیاده روه‌ها در مقایسه با بافت بتنی شهر باعث شده تا این شهر در رتبه نخست دوستداران عابرپیاده قرار بگیرد.
پاریس به علت دسترسی شهروندان به مراکز خدماتی نظیر بیمارستان‌ها و آموزشگاه‌ها این عنوان را از آن خود کرده است؛ ۸۵ درصد پاریسی‌ها در فاصله یک کیلومتری تسهیلاتی نظیر مدرسه، دانشگاه، بیمارستان و پزشک عمومی زندگی می‌کنند.
خارطوم یکی از مناطق دوستدار عابرپیاده است که محله محور بودن آن توانسته توجه زیادی را به خود جلب کند. طراحی این شهر به گونه‌ای است که تمام مکان‌های مورد نیاز یک شهروند با پیاده‌روی قابل دسترس است.
۷۷ درصد برلینی‌ها تنها در یک کیلومتری مراکز خدمات درمانی و آموزشی قرار دارند و ۷۲ درصد آنها در ۱۰۰ متری خیابان، پارک یا مناطق بدون خودرو زندگی می‌کنند.
تحقیقات نشان داده که شهرهای دوستدار عابرپیاده، شهرهای شادتری هستند؛ این امتیاز ویژه تصادفی به وجود نیامده است بلکه طراحان شهری پیش از در نظر گرفتن هر عاملی، شهروندان را در مرکز برنامه‌های خود قرار دادند.
چرا که دریافتند محله‌های پیاده محور، شهروند سالم، کاهش مرگ و میر، رونق اقتصاد محلی، برابری اجتماعی و هوای سالم‌تری را به ارمغان می‌آورد.
نظر شما