به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شیوع طاعون گاوی که در قرن چهاردهم منجر به مرگ دست کم یک سوم جمعیت اروپا شد، بهبودهای شهری دوره رنسانس را در پی داشت و پایان شیوع این بیماری، فقر شهری را به طور چشمگیری کاهش داد، گسترش مرز شهرها را در پی داشت، امکانات اولیه برای قرنطینه بیماران مبتلا را فراهم آورد، باعث افزایش فضاهای عمومی کوچک و بزرگ شد و در نهایت تأمل در مورد لزوم گسترش طراحی تخصصی شهری به جای معماری‌های محلی با دانش کم را برای جهان به ارمغان آورد. شیوع تب زرد در قرن هجدهم و آبله و وبا در قرن نوزدهم نیز به تسریع نوآوری‌هایی نظیر بلوارهای عریض، سیستم‌های فاضلاب شهری، لوله‌کشی‌های داخلی ساختمان‌ها و پیدایش حومه‌های شهری کمک زیادی کرد.
در قرن بیستم، گسترش بیماری‌هایی مانند سل، شبه حصبه، فلج اطفال و آنفلوآنزای اسپانیایی منجر به بهبود طراحی شهری، پاکسازی زاغه‌ها، اصلاح قانون تصدی، ارتقای مدیریت پسماند و ظهور مدرنیته شد. بدیهی است که تاثیرات ویروس کرونا نیز همچون پاندمی‌های گذشته جهان را متحول خواهد کرد و طراحی شهری را به طور ویژه‌ای تحت تأثیر قرار خواهد داد. البته بسیاری از تغییرات نظیر پیاده‌راه‌سازی‌ها، ترویج دوچرخه‌سواری و گسترش فضاهای سبز هم‌اینک نیز در حال اتفاق است اما سرنوشتی متفاوت پیش روی انسان در پساکرونا خواهد بود.
ساخت و ساز مدولار
با افزایش انتشار ویروس کرونا و کمبود تخت‌های بیمارستانی، نیاز به احداث سریع سازه‌ها به یک ضرورت تبدیل شد. معماران شهری در بسیاری از نقاط دنیا به سرعت سازه‌هایی پیش‌ساخته برپا کرده و از آن‌ها به عنوان مکان‌هایی برای بستری بیماران مبتلا به کرونا، مراکز قرنطینه، مکان‌هایی برای انجام تست کرونا و اسکان موقت افراد بی‌خانمان بهره گرفته‌اند. یکی از بهترین مزایای این سازه‌های مدولار یا پیش‌ساخته قابلیت جابجایی آن‌ها است که به مقامات محلی یک شهر امکان استفاده از آن‌ها در مناطقی با بیشترین نیاز را می‌دهد.
بدیهی است که حداقل دو سال زمان لازم است تا یک بیمارستان، آن هم در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن ساخته شود اما در ماه فوریه معماران توانستند تنها پس از گذشت دو هفته با استفاده از سازه‌های پیش‌ساخته یک بیمارستان هزار تخت‌خوابی و یک مرکز درمانی با ظرفیت هزار و ۶۰۰ بیمار کرونایی در کلانشهر ووهان، مرکز ظهور بیماری کووید -۱۹ احداث کنند. امروزه بسیاری از شهرهای جهان مملو از مراکز درمانی پیش‌ساخته است که متناسب با تغییر نرخ ابتلا به ویروس کرونا در یک منطقه، مکان آن‌ها به طور مرتب جابجا می‌شود.
ویروس کرونا اهمیت مراکز پیش‌ساخته را بیش از پیش آشکار کرد و پیش‌بینی می‌شود که در آینده، ساخت و سازهای مدولار از محبوبیت بسیار بیشتری در میان برنامه‌ریزان شهری و خود مردم برخوردار شود.
استفاده مجدد و تغییر کاربری
استفاده مجدد سازگار به فرآیند استفاده دوباره از یک ساختمان موجود برای هدفی غیر از آنچه در ابتدا ساخته شده یا برای آن طراحی شده است اشاره دارد. استفاده مجدد تطبیقی یک استراتژی مؤثر برای بهینه‌سازی عملکرد عملیاتی و تجاری دارایی‌های ساخته شده بشمار می‌رود.
شهرهای آمریکایی در دوران شیوع کرونا از این استراتژی به بهترین شکل ممکن بهره گرفته‌اند؛ به عنوان مثال مرکز گردهمایی Javits در نیویورک به بیمارستانی با ظرفیت پذیرش دو هزار و ۹۰۰ بیمار تبدیل شده است، یک بیمارستان سه هزار تخت‌خوابی جای سالن کنفرانس قدیمی نئواورلئان را گرفته و ساختمان معروف McCormick در شیکاگو به محلی برای بستری بیماران مبتلا به کووید -۱۹ تبدیل شده است.
در همین راستا محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در دوران پساکرونا، بسیاری از ساختمان‌ها که در کاربری اصلی خود کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند به مکان‌هایی با کاربری متفاوت یا حتی چندمنظوره تبدیل شوند تا از این طریق کمبود فضاهای شهری به طور چشمگیری رفع شود.
نظر شما