به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طراحی نامتناسب جاده‌ها و خیابان‌ها نقش اصلی را در وقوع تصادفات و بروز بحران سلامت عمومی ایفا می‌کند. گزارشات حاکی است که بسیاری از خیابان‌های آستین از عرضی حدود ۹ متر برخوردار است و در آن‌ها خودروها با حداقل سرعت ۷۰ کیلومتر بر ساعت در حرکت هستند و هیچ پیاده‌رویی در دو طرف خیابان‌ها دیده نمی‌شود. جالب اینکه آمار نشان داده است که تلفات جانی ناشی از تصادفات جاده‌ای به طور ناعادلانه‌ای نژادهای غیر سفیدپوست را مورد هدف قرار می‌دهد. سیاه‌پوستان دو برابر بیش از سایر نژادها جان خود را بر اثر تصادفات جاده‌ای از دست می‌دهند و این در حالی است که نرخ تلفات جاده‌ای در آمریکایی‌های بومی پنج برابر بیش از سایر مردم کشور است. جالب‌تر اینکه عابران پیاده در مناطق کم درآمد آستین بسیار بیشتر از سایر محله‌های شهر تصادفات جاده‌ای تجربه می‌کنند، اما سوال اینجاست که نژاد چه نقشی در سوانحی مانند تصادفات جاده‌ای ایفا می‌کند؟
شواهد حاکی است که در خیابان‌های عریض، رانندگان با سرعت بسیار بیشتری به رانندگی می‌پردازند و همین امر جان دوچرخه‌سواران و عابران پیاده را با تهدید جدی مواجه می‌کند. اگر این خیابان‌ها از پیاده‌رو یا فضای کاشت درختان در دو طرف خود برخوردار نباشند، وضعیت وخیم‌تر نیز می‌شود چرا که نه تنها مسیر مشخصی برای حرکت عابران پیاده وجود ندارد، رانندگان نیز بدون وجود هیچ مانعی بر سر راه خود با سرعت تمام و آزادانه به حرکت خود ادامه می‌دهند.
در پاسخ به این سوال که نژاد چه نقشی در سوانحی مانند تصادفات جاده‌ای ایفا می‌کند علل مختلفی وجود دارد؛ تحقیقاتی که در مورد خیابان‌های ایالات متحده آمریکا شده حاکی است که خیابان‌ها در مناطق فقیرنشین و غیر سفیدپوست این کشور و به خصوص کلانشهر آستین بیشتر مطابق با تردد با سرعت خودروها طراحی شده است، به این صورت که عریض‌تر از سایر خیابان‌هاست، پیاده‌رو در دو طرف خیابان به ندرت وجود دارد و محدودیت سرعت خودروها بالاتر از سایر مناطق شهر است به همین دلیل تصادفات به وفور در آن‌ها اتفاق می‌افتد. علاوه بر این، آمریکایی‌های غیر سفیدپوست و کم درآمد اغلب از داشتن خودروی شخصی محروم هستند و چاره‌ای جز پیاده‌روی برای تهیه مایحتاج روزانه خود ندارند. از سوی دیگر، متأسفانه در مناطق کم درآمد و غیر سفیدپوست، مردم از دسترسی به سیستم‌های حمل و نقل عمومی محروم هستند و همین امر آن‌ها را به پیاده‌روی در خیابان‌های عریض برای تهیه ملزومات سوق می‌دهد.
مقامات رسمی آستین متأثر از این واقعیت تلخ، تصمیم گرفتند اقداماتی در پیش گیرند که کاهش محدودیت سرعت حرکت خودروها در اولویت برنامه‌های آن‌ها قرار گرفت. این افراد پروژه فوق را با موفقیت به پایان رساندند و توانستند با نصب علائم هشدار در خیابان‌های سراسر کشور رانندگان را از محدودیت سرعت بیشتر آگاه کنند. اگرچه افزایش محدودیت سرعتی که مقامات اهل مرکز تگزاس بر رانندگان اعمال کردند، به ظاهر ناچیز است اما همین میزان کاهش سرعت می‌تواند امنیت عابران پیاده را تا حد چشمگیری افزایش دهد.
برنامه‌ریزان آستینی در نظر داشتند پس از اعمال محدودیت سرعت، اقدامات بیشتری در خصوص تغییر طراحی زیرساخت‌ها انجام دهند اما متأسفانه گسترش ویروس کرونا، پیاده‌سازی این اقدامات را با مشکل مواجه کرد زیرا بودجه و نیرویی که باید در این خصوص سرمایه‌گذاری می‌شد، صرف خدمات دیگری نظیر برطرف نمودن حل مشکل بی‌خانمانی شهروندان شد.
یکی از بهترین اقدامات محتمل این است که مسئولان محلی از عرض خیابان‌ها بکاهند و پیاده‌روهایی مناسب در دو طرف آن‌ها ایجاد کنند تا رانندگان با سرعت کمتری در این مکان‌ها حرکت کنند. از سوی دیگر، شهرهایی نظیر آستین باید مسیرهایی را تنها به تردد عابران و دوچرخه‌سواران اختصاص دهند تا در نتیجه افراد کم درآمدی که از داشتن خودروی شخصی محروم هستند، با ایمنی کامل به تردد در داخل شهر و تهیه مایحتاج خود بپردازند. پیاده‌سازی چنین طرحی هزینه زیادی برای مقامات ارشد به همراه ندارد و دوران کرونا و در پی آن، کاهش تردد خودروها بهترین فرصت برای تغییر کاربری خیابان‌ها در راستای حفظ ایمنی شهروندان است.
این روزها ما شاهد ایجاد تحولاتی عظیم در تغییر کاربری خیابان‌ها و حمل و نقل عمومی جهان هستیم؛ مسئولان در بسیاری از نقاط جهان پس از شیوع بیماری کووید -۱۹ و به منظور ایجاد فاصله بین مردم، کاربری بسیاری از خیابان‌های شهرهای خود را تغییر داده و مناطقی عابر محور ایجاد کرده‌اند که البته این اقدام یکی از مثبت‌ترین و پایدارترین پیامدهای ویروس کشنده کرونا به حساب می‌آید.
نظر شما