به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بازگشت به مدرسه برای دانش‌آموزان با استرس و نگرانی‌های بسیاری همراه است. در شرایط فعلی که فراگیری جهانی کووید -۱۹ و ترس بیماری، افزایش تنش‌های ناشی از نژادپرستی و الزام رعایت پروتکل‌های ایمنی در محیط‌های عمومی گریبانگیر جوامع سراسر دنیا است، این استرس چندین برابر افزایش یافته و خارج شدن کودکان از قرنطینه و تعطیلات اجباری را که به عنوان راهکاری برای مهار انتشار ویروس کرونا انجام گرفته، با دشواری‌های بیشتری مواجه کرده است.
در چنین شرایطی کودکان با عناصر استرس‌زای فراوانی در محیط مدرسه تهدید می‌شوند که شامل اختلالات عصبی مربوط به رفتارهای پویا و روابط با همسالان در آینده و سایر مشکلات شایع بهداشت روانی هم‌چون اختلالات یادگیری، اضطراب حاد، افسردگی و اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی و ناتوانی در تمرکز (ADHD) است. به طور کلی در محیط‌های تحصیلی عوامل گوناگونی وجود دارد که بعضی از آن‌ها خطرآفرین و بعضی دیگر مفید است. برای مثال قرار گرفتن مورد آزار و اذیت همسالان یا بزرگ‌ترها برای رشد روانی کودک بسیار زیان‌آفرین بوده و روابط دوستانه، اجتماعی و احساسی میان دانش‌آموزان، سلامت روان آن‌ها را ارتقا می‌دهد و ممکن است بر نحوه واکنش آن‌ها تأثیر مثبت داشته باشد.
کودکانی که اولین تجربه تحصیلی آن‌ها به‌صورت آنلاین بوده است در برقراری ارتباط چهره به چهره با معلمان و سایر دانش‌آموزان احساس ناراحتی می‌کنند. بزرگ‌ترها با استرس‌های ناشی از زورگویی دیگران، برقراری روابط اجتماعی، کسب نمره لازم و همچنین تغییر ناگهانی در برنامه روزانه خود مواجه می‌شوند و خردسالان نیز ممکن است با مشکلاتی هم‌چون اضطراب جدایی و دور بودن از خانواده یا استرس عمومی ناشی از روبرو شدن با افراد جدید و غریبه روبه‌رو شوند. علاوه بر این برای والدین نیز نگرانی‌هایی هم‌چون امنیت، سلامت و رفاه کودکان برای تردد در مسیر خانه تا مدرسه و برعکس وجود دارد.
در شرایط فعلی مهم نیست که دانش‌آموزان در چه رده سنی قرار دارند، بلکه لازم است والدین هر چه سریع‌تر اقدامات لازم را برای حفظ سلامت روان فرزندان خود به کار گیرند. برای مثال پیش از آغاز دوره‌های تحصیلی با کودکان درباره ناشناخته‌های موجود در فضای بیرون از چهاردیواری منزل صحبت کنند و به آن‌ها اطمینان دهند که همیشه برای کمک، راهنمایی و حمایت از آن‌ها آماده خواهند بود. همچنین لازم است والدین ترس‌های کودک خود را بشناسند و درباره گزینه‌های احتمالی ایجاد ترس، عصبانیت، استرس و چگونگی مقابله با آن‌ها ذهن کودک را به چالش بکشند، انعطاف‌پذیری ذهنی و توانایی تفکر و حل مسأله را در آن‌ها ارتقا دهند.
آموزش مهارت‌های حل مسأله به کودکان نشان می‌دهد که چگونه می‌توانند بر مشکلات ناشناخته آینده پاسخ دهند و به سلامت از آن‌ها عبور کنند. شبیه‌سازی نسبی محیط منزل با محیطی که قرار است در آن قرار گیرند، برای مثال ماسک زدن طولانی مدت و نشستن روی صندلی به مدت نسبتاً طولانی نیز در این زمینه بسیار مؤثر است. اگرچه میزان مشخصی از استرس برای کودکان طبیعی و حتی ضروری است، اما والدین و معلمان همواره باید مراقب تغییرات شدید در عملکرد یا رفتار کودکان باشند و در صورت بروز مشکلات عصبی حتماً متخصصان را در جریان قرار دهند و راهنمایی‌های لازم را از آن‌ها دریافت کنند.
نظر شما