به گزارش خبرنگار ایمنا، مسعود فراستی، منتقد سینما که همواره با اظهار نظرهای تند خود یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های سینما ایران است، شب گذشته (دوم خردادماه) میهمان مهران مدیری در برنامه دورهمی بود. فراستی پیش‌تر در برنامه هفت و در کتاب‌باز حضور مستمر داشت و این برای معدود دفعاتی بود که در یک برنامه غیر تخصصی در صدا و سیما و برای مصاحبه حضور پیدا می‌کرد.
فراستی در بخشی از صحبت‌هایش در این برنامه با انتقاد از فضای حاکم بر سینما ایران گفت: فضای امروز سینما ایران مسموم است، به خصوص این چیزهایی که به آن‌ها کمدی می‌گویند، که اصلاً کمدی نیستند. من عاشق ژانر کمدی، عاشق بیلی وایلدر و لورن و هاردی هستم.
او ادامه داد: از پول و جیب مردم میلیاردی خرج می‌کنند و آشغال تحویل می‌دهند. باید این‌ها را ناز کنم؛ باید بگویم عجب بچه خوبی هستی؛ در حالی که این سراسر اشکال است. این دوستان ما حداقل یک دهه است که سینما ایران را تبدیل به سینما اسپانسر زده فیلم فارسی کرده‌اند.
این منتقد تصریح کرد: انتظار دارید راجع به این فیلم‌ها مانند "هزارپا"، "رحمان ۱۴۰۰"، "مطرب" و غیره حرف نزنم، به آن‌ها برمی‌خورد، خب بر بخورد؛ با این فیلم‌ها به خیلی‌ها برخورده است. این هزینه‌ها و فروش بیمارگونه هیچ تعادلی با هم ندارند. اگر یک فیلم فرهنگی می‌فروشد، واقعاً فیلمنامه نویس آن خوب کار کرده، کارگردان بلد بوده و بازیگری نیز خوب عمل کرده که مجموع آن‌ها یک کار قابل تحمل شده است. حداقل این فیلم بی احترامی به مخاطب نکرده، در حالی که بسیاری از فیلم‌ها بی احترامی به مخاطب است.
فراستی درباره راهکارهایی عبور از این معضل، اظهار کرد: دو راه وجود دارد. اول اینکه پیوند فیلمسازان با مردم قطع است، سوژه‌ها از دل جامعه در نمی‌آیند و از تفکر بیمارگون محفلی داستان در می‌آیند یا کپی از فیلم‌های قبل از انقلاب یا فیلم‌های خارجی هستند. تا زمانی که این پیوند نباشد همین مشکلات پیش می‌آید. دوم اینکه با پول کثیف نمی‌توان کار خوب کرد.
فراستی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره علاقه خود به نقد، توضیح داد: بلدم که نقد کنم، خشم من هم در نقد می‌آید و جلوی آن را نمی‌گیرم زیرا معتقدم این خشم یک آدمی است که دلش می‌تپد تا این مدیوم رشد کند. همه فکر می‌کنند من خوشحال می‌شوم از اینکه فیلم بد ببینم و نقد کنم؛ در صورتی که خیلی‌ها فیلم‌ها را نقد نمی‌کنم چون تحمل پنج دقیقه از آن دشوار است.
او افزود: در نقد لوس هستیم، فرهنگ نقد نداریم، بلکه فرهنگ تعارف داریم. تعارفی نیستم و همیشه صریح صحبت می‌کنم. ادای کسی را در نیاوردم و از برنامه دوم هفت در زمان فریدون جیرانی متوجه شدم به دلیل این صراحت کار به خوبی گرفته است.
او با بیان اینکه "موافق سانسور هستم"، خاطرنشان کرد: سانسور این چیزی نیست که در حال حاضر آقایان انجام می‌دهند؛ سانسور من سانسور هنری است. اینکه اثری به منافع ملی من لطمه نزدند مهم‌ترین سانسور است. اما با این صفات این سینما درست شدنی نیست. اصلاً سینما دولتی درست شدنی نیست، زیرا هر دولتی چه خوب و چه بد سفارش می‌دهد و فیلمسازی که سفارش بگیرد، کارش تمام است.
فراستی در ادامه به اهمیت نداشتن میزان فروش فیلم برای تهیه کننده یک اثر اشاره کرد و گفت: تهیه کننده‌ای که دستش در جیب خودش نباشد و به دولت و اسپانسر وصل باشد، ارتباطی با مردم ندارد. تنها سینما ایران که میزان فروش در آن اهمیت ندارند سینما ایران است؛ زیرا درآمد در تولید حاصل می‌شود و نه فروش. این یعنی یک سینما بیمار.
نظر شما