به گزارش ایمنا، ورزش اصفهان در چندین سال گذشته با یک ثبات مدیریتی خوب مواجه بوده، اما همیشه ثبات، باعث ایجاد نفع برای جامعه نخواهد بود. اگر بخواهیم این موضوع را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم باید عنوان کنم اگر به فردی بگویند شما را می‌خواهند به عنوان مدیر منصوب کنیم اهداف و برنامه‌هایت چیست؟ قطعاً صحبت از سه نوع برنامه کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت می‌کند.
البته در کشور ما به علت عدم ثبات در مدیریت، مدیران کمتر به برنامه‌های بلند مدت فکر می‌کنند اما ثبات مدیریت در ورزش اصفهان می‌توانست موجب شود کارهای بزرگی صورت پذیرد. بعد از اجرا برنامه‌ها، مدیران کلکسیونی از موفقیت‌های به دست آمده را گزارش می‌دهند که ورزش هم از این منظر مستثنا نیست و آنچه بیشتر در ورزش نمود می‌کند قهرمانی‌ها و عملیات عمرانی است.
در بُعد قهرمانی بیشترین درصد موفقیت یک مدیر برنامه محور را می‌توان در کسب سهمیه و گرفتن مدال المپیک ترسیم کرد. در اصفهان این اتفاق برای اولین بار توسط سهراب مرادی، در چهار سال گذشته رخ داده است که آن زمان از مدیریت فعلی ورزش اصفهان حدود سه سال گذشته بود.
چند ماه تا شروع المپیک ۲۰۲۰ توکیو باقی مانده و بیش از ۲۵ سهمیه توسط ورزشکاران ایرانی به دست آمده است و همچنان امید ورزش اصفهان به سهراب مرادی است تا در گام اول سهمیه بگیرد و در گام بعدی مدال چهار سال گذشته خود را بتواند تکرار کند، اما متأسفانه مثل اینکه او از وضعیت ورزش اصفهان رضایت ندارد.
داشته‌ای همچون سهراب مرادی را ناراضی کرده‌ایم و حتی نتوانسته‌ایم با وجود ثبات در مدیریت ورزش اصفهان، ورزشکاری مرغوب در سطح وی بسازیم.
این موضوعات نشان می‌دهد که با وجود این ثبات اهداف بلند مدتی برای ورزش اصفهان تعریف نکرده‌ایم، هرچند این مبحث مختص المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیست. در المپیک ۲۰۱۸ جوانان آرژانتین، اصفهان تنها یک نماینده در رشته شنا داشت که فرد اعزام شده جایگاهی بهتر از یازدهمی به دست نیاورد.
تا المپیک ۲۰۲۲ جوانان مراکش دو سال زمان باقی مانده و اصفهان در رشته‌هایی مثل شنا، کاراته، تکواندو و ووشو می‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد که البته در این مورد هم تا به حال هیچ اقدامی صورت نگرفته است. امکان دارد بگویند المپیادهای استعداهای برتر به صورت شهرستانی و استانی اقدامی برای المپیک جوانان است که باید در جواب گفت با توجه به زمان باقی مانده صرفاً برگزاری چنین مسابقاتی تنها برای پاک کردن صورت مسئله است و نمی‌تواند چاره ساز باشد.
متولی ورزش اصفهان پایین‌ترین سطح همکاری و همدلی را با ارگان‌های دیگر بخصوص ارگان مهم و تأثیرگذاری مانند آموزش و پرورش دارد. یکی از بهترین راه‌ها برای دسترسی پیدا کردن به استعدادها و شناسایی آنها آموزش و پرورش است که عدم وجود تأمل مطلوب جهت شناسایی مستعدان ضربه بسیار سنگینی به ورزش اصفهان وارد کرده است.
در بخش عمرانی نیز کلکسیون ورزش اصفهان همچنان خالی است و دارا بودن جایگاه ۲۶ در سرانه ورزشی کشور سندی محکم بر این موضوع خواهد بود. اگر این بخش مهم در اهداف و برنامه‌های بلند مدت دیده و گنجانده می‌شد و همچنین قدرت و توانایی لازم در مدیریت وجود داشت قطعاً در یک پروسه پنج تا هفت سال می‌توانستیم سرانه ورزشی اصفهان را به صورت بسیار چشمگیری بهبود ببخشیم و فقط ورزشگاه نقش جهان را محور صحبت‌های انجام شده قرار ندهیم و تنها به آن افتخار نکنیم.
ورزشگاه نقش جهان برای یک تیم ورزشی در یک رشته خاص است و تنها مشکلات آن تیم را مرتفع می‌کند و باری از مشکل کمبود فضا ورزشی برای عامه مردم برنمی دارد.
در مدیریت ثبات دار فعلی، در مبحثی همچون گردشگری ورزشی نیز بسیار ضعیف عمل شده و در هفت سال گذشته رخداد بین المللی مهمی که در خورشان ورزش اصفهان باشد توسط متولی ورزش اصفهان برگزار نشده است و این در حالیست که استان مرزی آذربایجان غربی در سال جاری میزبانی چندین رخداد بین المللی مهم همچون لیگ جهانی والیبال و یا مسابقات جام وحدت و دوستی کاراته بوده است.
در حال حاضر هم میزبانی مسابقات والیبال جوانان آسیا برای سال آینده به اصفهان سپرده شده که باید این توضیح را عنوان نمایم که در دو سال اخیر اصفهان در این بخش ملی پوشی نداشته است و هدف از این میزبانی هم شاید برای پاک کردن صورت مسئله باشد. با تمام این تفاسیر ثبات در مدیریت بسیار خوب است، اما برخی شروط در مدیریت ورزش اصفهان رعایت نشده و کلکسیون ورزش اصفهان خالی از موضوعات درخور شأن برای این استان است لذا ورزش اصفهان کاملاً نیازمند هوایی تازه است تا جانی دوباره بگیرد.
یادداشت از: سعید انالی - کارشناس ارشد مدیریت ورزشی
نظر شما