به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، توجه محققان علوم پزشکی به دریا موضوع جدیدی نیست؛ حدود دو هزار و ۹۵۳ سال پیش از میلاد مسیح، انسان‌ها از داروهای استخراج شده از اقیانوس برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌کردند. در سال‌های اخیر به دست آوردن دارو از اقیانوس و دریا، بار دیگر توجه محققان را به خود جلب کرده است.
در سال ۱۹۵۰ میلادی، یک شیمیدان به نام "Werner Bergmann"، با تجزیه نوعی اسفنج موسوم به "Cryptotethya crypta" دارویی برای درمان عفونت کشف کرد. به دلیل اینکه ترکیب استخراج شده از اسفنج حاوی مواد آنتی باکتریال، آنتی ویروس، ضد قارچ، ضد مالاریا و ضد سرطان است، اسفنج دریایی بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.
گروهی از محققان به تازگی مولکول‌هایی را که از ماهی انگلی بدون آرواره استخراج می‌شود، مورد بررسی قرار داده و متوجه شدند که گیرنده‌های لنفوسیت متغیر این مولکول‌ها (VLR)، ماتریکس خارج سلولی را (ECM) (شبکه‌ای از مولکول‌های بین سلول‌ها) هدف قرار می‌دهد. ماتریکس خارج سلولاز بافت‌های بدن حفاظت کرده، سلول‌ها و بافت‌ها را کنار هم قرار می‌دهد و به ارتباط بین سلول‌ها کمک می‌کند. محققان معتقد هستند لنفوسیت متغیر این مولکول‌ها، می‌تواند مواد شیمیایی را از میان سد خونی مغزی عبور دهد و به سوی مغز هدایت کند. در نتیجه ممکن است بیماری‌های خاص مانند سرطان مغز و سکته مغزی با استفاده از این شیوه جدید درمان شود.
گروهی دیگر از پژوهشگران ترکیب "seriniquinone" را که از باکتری‌های دریایی حاصل می‌شود، برای نابود کردن سلول‌های سرطان پوست مورد بررسی قرار دادند. به گفته محققان باکتری‌های دریایی که در عمق اقیانوس‌ها و دریاها وجود دارد، برای درمان بسیاری امراض جدید موثر است.
نظر شما