به گزارش ایمنا، نگاه مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شاعر پرآوازه ادبیات عرفانی ایران، در مواجه و امورات جهان مادی و عالم معنا، از دو جهت حقیقت منشا و معنامحور در اندیشه او باعث جاذبه و جایگاه متعالی نظری این شاعر شده است. مولانا با روشن‌کردن و هدف قرار دادن دو اصل بنیادین اصالت‌محوری و معناطلبی همه افعال و کردار روزانه انسان را هدفمند و معنادار می‌شمارد و در همه حال به نتیجه افعال آدمی اشاره می‌کند
مولوی استاد انتخاب زاویه در نگاه وحدت‌مدار و تجمیع‌شده عرصه‌هایی مانند دین، حکمت، فلسفه، علم و هنر و فرهنگ بشر است و با محوریت هندسه معنا در حفظ تناسب لازم بین موهبات و مراتب تعالی انسان، نگاهی متعالی به مرتبه عقل و دانایی انسان دارد و او را موجودی پرظرفیت در کسب مراتب و رتبه‌های عقل علمی و فرادنیوی می‌داند. به باور نویسنده کتاب «هندسه معنا در پرگار مولانا» این شاعر عارف یا عارف شاعر گرچه در مقام کسب فضائل، انسان را در قامت کلام و سخن راهبری می‌کند، اما در یک سرفصل جامع، باید او را مربی و استاد چگونه دیدن مواهب و مراتب هستی و هرآنچه که هست، نامید.
کتاب پیش رو ۱۲ فصل اصلی دارد که عناوین‌شان به ترتیب عبارت است از: هندسه معنا، شمس جان، هندسه زیبایی، هندسه هنر، هندسه جان، معنادرمانی در مکتب مولانا، اشارات مولانا، هندسه مرگ، عرصه خیال، عرصه عدم، هولوگرافیک و سیمرغ کمال.
در این فصول، مطالبی از جمله ۳۰ فراز از فیه‌مافیه در کمال‌یابی انسان، تجلی اثر در عدم ارغنون، توقع در عدم، موهبت هنر و فضیلت مولانا، مرگ یا رجعت، اگزیستانسیالیسم یا فراوجود معنا، ماهیت اندیشه، نطق اسطرلاب، هندسه هوشمند، گوش سرّ تا گوش سر، موازات عقل و زیبایی، حضور در زیبایی، دکان وحدت، دین در اندیشه مولانا، نور شمس در وجود تیره و ... مطرح شده‌اند.
کتاب «هندسه معنا در پرگار مولانا» برای شناساندن ابعاد و ظرفیت روحی اندیشه‌های مولانا در اشاعه اهداف تربیتی و مرتبتی وی برای مشتاقان سلوک و راه کمال نوشته شده است.
منبع: خبرگزاری مهر
نظر شما