فرناز گل محمدی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا در خصوص اختلال اضطراب در بین کودکان و نوجوانان اظهار کرد: این اختلال در بین کودکان بیشتر از بزرگسالان شایع است و دلیل عمده آن ترس جدایی از والدین است.
وی اختلال اضطراب در بین بزرگسالان را بیشتر به صورت فوبیا یا هراس اجتماعی دانست و افزود: بی توجهی به اختلال اضطراب در کودکی منجر به تشدید این اختلال در بزرگسالی می شود که عواقب بدی را به همراه دارد.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با بیان اینکه باورهای غلط والدین نسبت به درمان اضطراب از درمان کودکان دارای این اختلال جلوگیری می کند، ادامه داد: اضطراب در بین دانش آموزان و به ویژه در دانش آموزان دوره ابتدایی از شدت بیشتری برخوردار است، اضطراب در سه بُعد ذهنی، جسمی و رفتاری بروز می‌کند. در بعد ذهنی کودک دایم بر این باور است که خطری وی را تهدید می کند و همواره مضطرب است.
وی اضافه کرد: افزایش ضربان قلب و تعداد نفس‌ها، ننفس تنگی، حالت تعریق و تهوع از علایم کودکان مبتلا به اختلال اضطراب در بُعد جسمی است.
گل محمدی ادامه داد: اغلب کودکان مضطرب زود گریه می کنند و همواره والدین خود را همراهی می کنند.
وی درباره بیشترین نگرانی کودکان مضطرب اضافه کرد: ترس از بیماری یا دزدیده شدن والدین و از دست دادن آنها افکار ذهنی این کودکان است. اغلب کودکان مضطرب کابوس‌های شبانه می بینند، خمیر مایه این کابوس ها جدایی آنها از والدین و خانه است و علایم جسمانی سردرد، دل درد و تهوع و استفراغ است.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با تأکید بر اینکه بستر ژنتیکی و رفتار والدین در ابتلاء به اختلال اضطراب تاثیر بسزایی دارد، افزود: الگوی رفتاری برخی والدین منجر به ایجاد این اختلال می شود، اختلال اضطراب فراگیر است و کودکان مضطرب تمایل برای نگران شدن در بسیاری از مسایل زندگی را دارند؛ آنها اغلب نگران سلامتی خود و والدین شان هستند، همچنین نگران انجام تکالیف مدرسه، عملکرد ورزشی، مخارج زندگی، شغل والدین و ... هستند و ذهن این کودکان همواره درگیر است و این اضطراب از اندیشه و فرایند ذهنی آنها ناشی می شود.
وی با اشاره به اختلال هراس اجتماعی در سنین بالاتر، اظهار کرد: این اختلال در زمان ورود به محیطهای اجتماعی و به ویژه مدرسه بروز می کند، این هراس اجتماعی معمولا در سنین بالاتر هم دیده می شود. وقتی که کودک به سنین نوجوانی می رسد، نگرانی از قرار گرفتن و ارزیابی در مکان هایی را داشته که در آن مورد توجه قرار گیرد.
گل محمدی ادامه داد: ممکن است که این ارزیابی ها از سوی دیگران بد تلقی شود و کودک مورد تحقیر واقع شود بر این اساس نوجوانان دارای اختلال اضطرابی مایل به دوری از محیط های اجتماعی هستند و رغبتی برای حضور ندارند و این اختلال موجب کاهش اعتماد به نفس در ایشان می شود.
وی با اشاره به ویژگی های دانش آموزان مضطرب و تاثیر اضطراب در موفقیت تحصیلی آنها اظهار کرد: این دانش آموزان معمولاً دوستان کمتری دارند و خجالتی هستند و در روابط اجتماعی با دیگران به مشکل برمی‌خورند. اضطراب می تواند موفقیت تحصیلی فرزند را تحت تاثیر قرار دهد. بچه های مضطرب با وجود سخت کوشی زیادی که در مدرسه دارند به لیاقت خود در حد توانمندی شان نمی رسند و اضطراب مانع از نشان دادن توانمندی واقعی آنها می شود.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان اضافه کرد: اضطراب می تواند تمرکز و قدرت حافظه کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. کودکان مضطرب از سوال کردن سر کلاس درس خودداری می کنند و به دلیل ترس از شکست ممکن است که در امتحانات نتوانند به نتیجه مطلوبی دست یابند.
وی با اشاره به راهکارهای اصلی در زمینه کاهش این اختلال، گفت: اختلالات اضطراب جدایی بین کودکان ۷ تا ۹ سال بیشتر مشاهده می شود. اولین نکته در مورد این نوع اختلالات این است که والدین نباید تسلیم رفتار کودک شوند و در نهایت سعی کنند که احساس امنیت و آرامش و سلامت را در کودک بالا ببرند. در خانه، والدینِ آرام الگوی فرزندان هستند و موجب رشد کیفیت زندگی آنهامی شوند.
متخصص روانپزشکی کودک و نوجوان خاطر نشان کرد: در موارد حادتر والدین می توانند کودک را نزد روانپزشک ببرند تا در مواردی درمان های روان درمانی و دارو درمانی صورت گیرد و گاهی اوقات با حساسیت زدایی مشکلات این کودکان بر طر ف می شود.
وی تاکید کرد: تغییر مدرسه برای کودکان دارای اختلال اضطراب توصیه نمی شود بلکه اولین کمکی که اولیای این کودکان می توانند داشته باشند این است که این گروه ازکودکان را مسخره و سرزنش نکنند و آنها را در محیط مدرسه نگه دارند تا بتوانند عملکرد خودشان را پیدا کرده و با واقعیت ها رو به رو شوند.
نظر شما