به گزارش ایمنا، گرچه همیشه گلها را نماد زیبایی و خوش‌بویی می‌دانیم، اما اکنون که سایه پر مهر آسمان بر سر طبعیت، کم رنگ شده است می‌توان گلها را نماد صبوری و در عین حال سرزندگی دانست که در عمر کوتاه خود با همه رنج‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند و بی مهری آسمان را تاب می آورند.
سزاوار بود این نعمت خداوند را که از طراوت خود خرج می کند تا به ما شادابی ببخشد ارج نهیم از این رو برای نخستین بار باغ گل‌های اصفهان به میزبانی جشنی برای یک گل از خانواده بزرگ گلها شد و با عطر گل محمدی که مظهر قداست و پیام‌آور خداست از میهمانان این جشن استقبال کرد.
آغاز این شادی و فراغت همراه شد با ثبت خاطرات مردم در کنار آدم‌های نقره‌ای که سر و دست و پایشان میزبان شاخه گل‌هایی است که نشان از روز ملی گلها دارد؛ نقره‌پوشی سکوت اختیار کرده و به گونه ای گل را برای تقدیم به معشوق در بر گرفته که که گویی عاشق‌پیشه‌ای دل‌سوخته است.
اگر از مسیر تماشای نمایش‌های سنتی برای سرگرمی میهمانان عبور کنیم به میعادگاه آموزش می رسیم همان جایی که این روزها عطش یادگیرمان را افزایش می دهد؛ "گل را می خواهیم اما با کم آبی چگونه آن را نگهداری کنیم؟" اینجا با گیاهان کم‌نیاز آبی آشنا می شویم؛ گل محمدی، داوودی، ختمی، بابونه، کوکب و زنبق و... این زیبارویان طبیعت که خود در برابر خشکی صبورند، این صبوری را با خاصیت درمانی به ما نیز منتقل می کنند از عطرشان که تو را مدهوش می کند نمی توان گذشت گویی غم و اندوه که هیچ دردهایت را هم فراموش می کنی.
گام‌هایت را به سوی برنامه‌های شادی‌آفرین برمی‌داری، چشمانت لحظاتی را شکار می‌کند و ذهن را به یاد نقره‌پوش دلباخته می‌اندازد؛ زوجی مسن تکیه بر نیمکت زده و چشم به جوانان فردا دوخته شاید غرق در گذشته خود شده‌اند یا روزهایی را به یاد می‌آورند که همچون حالا دوشادوش هم بر نیمکت پارکی تکیه زده و در باغ خیال قدم می‌زده‌اند و گلی را به هم تقدیم می کردند.
اینجا به جز گلها که لطافت خود را به رخ می‌کشند پدربزرگی که هدایت کننده کالسکه نوه‌اش است روحیه لطیف خود را به نمایش می‌گذارد؛ او نماد ساقه است برای پرورش گل خود و به ما یادآور می شود که لطافت و زیبایی ربطی به سن و سال ندارد، درون گل است که فضا را اینگونه خوش عطر می کند.
کودکان هم پا به پای گل ها دلبری می کنند و شادابی خود را از گلها می گیرند و سرزندگی دوباره را به طبیعت می بخشند تا نشان دهند که حتی در فراغ زنده‌رودی که آخرین لحظه جاری شدنش دیگر به سن برخی از آنها قد نمی دهد هم می توان شاد بود.
اینها همان منبع پر انرژی هستند که برای نشان دادن شادابی خود مسابقه و میدان رقابت را عین رفاقت و دوستی می‌بینند و در مقابل پاسخ به معما، هدیه‌ای می‌گیرند که به آنها رفاقت با گلها را مثل انسان ها می آموزد.
دوربین‌های شرکت کنندگان شاهد ثبت لحظات به یادماندنی با پس زمینه گل‌های رنگارنگ است که امروز بهانه ای شدند برای اینکه بیاموزیم با همه محدودیت‌ها پایدار بمانیم، شاداب باشیم و این شادی را به جامعه اهدا کنیم و از عطر آن همچون عطر گل محمدی لذت ببریم.
نظر شما