به گزارش ایمنا، از دوران صفویه و قاجار و ما قبل آن ها تا امروز همیشه زنان به عنوان نیمی از جامعه ایران و البته به عنوان نیمه خاموش جامعه در کتیبه ها، سفالینه هاریال فیلم ها، داستان ها و شعرهای ایرانی حضور داشته اند.
مردان و زنان هنرمندی در تاریخ این مرز و بوم موی سپید کرده اند تا این نیمه فراموش شده را از کنج پستوی خانه ها بیرون آورند و در صحنه های نمایش و سیاست و اجتماع بنشانند. حال آنکه این تلاش ها چقدر موثر و درست بوده یا نه مسئله دیگری ست. گاه بوده اند از مردان هنرمندی که از حقوق این جنس کمتر شناخته شده گفتند و عجیب حرف هایشان بر دلمان نشست و گاه زنانی که در های و هوی دادرسی و دادخواهی زخم دیگری بر پیکر زنان سرزمینمان زدند.
شاید تعداد انگشت شماری از مردان فیلم ساز ایرانی به صورت جدی دغدغه زنان سرزمینشان را داشته اند و از زن به مثابه یک شخصیت واقعی کامل در برابر یک مرد استفاده کرده اند نه در قالب یک عروسک مجسم و چیزی در حد آکسسوآر!
در دنیای ادبیات، «سووشون» سیمین دانشور اولین رمان فارسی ایرانی است که دغدغه ها و شکل و شمایل زندگی واقعی یک زن ایرانی را در متن جامعه و زندگی اش به تصویر کشید و پس از او زنان نویسنده و فیلم ساز دیگری این چراغ را روشن نگه داشته اند. بعضی با شکل و شمایل فمینیستی و برخی در سکوت و حرکت های کاملا اصولی و بنیادی، که نظر و سلیقه این کمترین با دومی همسوتر است.
اما توصیف مردان از زنانگی ها و دنیای زنانه سخت تر و پرچالش تر است. «باغ بلور» محسن مخلباف را با آن تقدیمی عجیب و دلنشین اولش هیچ گاه از خاطر نمی بریم؛ در ابتدای کتاب نوشته بود: «به زن...زن مظلوم این دیار». توصیف این نویسنده جنس مخالف از حالات زنانه و احساسات و درونیات و حتی جسمانیات آنقدر دقیق درست است که باید آفرین گفت بر این همه شناخت.
«خانه دختر» روایت زندگی دختری است مدرن در جامعه سنتی و مردسالار ایران که دو مرد آن را به تصویر کشیده اند. پرویز شهبازی نویسنده و شهرام شاه حسینی فیلم ساز دست در دست هم از زبان زنان و دختران جامعه شان حرف می زنند. حاشیه ها و کم و کاستی های تکنیکی و فنی و نور و صدا و تدوین به کنار، داستان فیلم ارزش تامل دارد.
امروزه در کنار ظاهر و سلیقه و شخصیت، مسائل و مشکلات و دغدغه های زنان جامعه ما هم به روز شده است و نیاز جامعه می طلبد که برای آگاه سازی همین جامعه از شرایط کنونی زنان حرف زده شود، آن هم جدی و به دور از لفافه و بی حجاب! جامعه نیازمند روشنگری است و از این روست که «خانه دختر» را باید دید.
حرف شهبازی را شاه حسینی خوب فهمیده و خوب به مردمش می فهماند. «خانه دختر» حرف روز می زند. جدای از توقیفی بودن یا نبودن حرف دختران این خانه بی دختر را باید شنید.../
مینا میرباقری
نظر شما