به گزارش ایمنا، وقتی نام شهید بهشتی را می شنوم، تصویر او در موزه آموزش و پرورش اصفهان در ذهنم نقش می بندد. اگر به موزه آموزش و پرورش اصفهان سری بزنید، عکسی از سیدمحمد بهشتی در کنار همکلاسی هایش در دبیرستان سعدی بر دیوار موزه جلوه نمایی می کند.
اصفهان زادگاه بهشتی است و خانه او در این شهر در خیابان شهید بهشتی و در کوچهای به همین نام واقع شده است. این خانه با توجه به شیوه معماریاش از جمله آثار دوره پهلوی محسوب میشود و در مساحتی حدود ۲۲۰ متر مربع در دواشکوب بنا شده و مجموعه فضاهای آن در ۲ قسمت شمال و جنوب حیاط مستطیل شکل طراحی شده است.
طبقه بالای این خانه دارای تالاری بزرگ و اتاقی در کنار آن است. زیرزمین آن نیز در ضلع شمالی خانه قرار گرفته و در تقسیم بندی فضایی مشابه اشکوب فوقانی است. خانه دکتر بهشتی در سال ۱۳۸۴توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۳۰۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و اکنون به خانه فرهنگ شهیدبهشتی تبدیل شده است.
اما شهر تهران نیز از خانه سیدمحمد بهشتی نشانه دارد، خانه ای ۲ طبقه که در خیابان شهید دستجردی، کوچه صبر، خیابان شهید مطهری، کوچه شهید بهشتی، شماره ۲ واقع است و اوایل سال ۱۳۹۰ به دستور شهردار وقت تهران خریداری و با هدف آشنایی هر چه بیشتر با شخصیت و اندیشه های شهید آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی در دستور کار تغییر کاربری به موزه، قرار گرفت.
این موزه در برگیرنده یادگارهایی از آن شهید و یادآوری هایی از روزهای انقلاب و شخصیت های آن دوران است. در بخش همکف موزه، فضای شورای انقلاب اسلامی بازسازی شده و به ایجاد حس فضایی شورا که به فرمان حضرت امام خمینی(ره) با همکاری شهید آیت الله مرتضی مطهری، محمد جواد باهنر، محمدرضا مهدوی کنی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی و چند تن دیگر تشکیل میشد، پرداخته است. در این بخش همچنین کتابخانه شخصی شهید بهشتی با محتوای قرآنی، دینی، فلسفه و اخلاق، جامعه شناسی و حتی فیزیک و زیست شناسی و علوم تجربی احیا شده است.
در ادامۀ این فضا، گالری تصاویری دیده می شود که شامل تصاویر حزب جمهوری اسلامی، سفر به پاریس، دستگیری و بازداشت توسط ساواک، سفر به ترکیه، لبنان و سوریه، سفر به هامبورگ و تأسیس مرکز تحقیقات اسلامی، تأسیس دبیرستان دین و دانش، جلسات گفتار ماه، مدرسه حجتیه، مدرسه صدر، تولد و شجره نامه است. همچنین فضای پژوهشکده و نشر اندیشه ها در طبقه اول این بخش از موزه، دارای بانک اطلاعاتی جامع، از روزنامه ها، اعلامیه ها، اسناد محرمانه و … است.
شهید سید محمدحسین بهشتی ۲ آبان ۱۳۰۷ هجری شمسی در اصفهان متولد شد. پدرش از روحانیان اصفهان و امام جماعت مسجد لنبان بود. وی از چهار سالگی به مکتب رفت و در اندک زمانی قرائت قرآن و خواندن و نوشتن را آموخت و با ورود به دبیرستان به دلیل علاقه به تحصیل علوم دینی، مدرسه را رها کرد و در سال ۱۳۲۱ وارد حوزه علمیه شد. در سال ۱۳۲۵ یعنی در هجدهمین بهار زندگی خود به قم عزیمت کرد و در کنار تحصیل علوم دینی، در سال ۱۳۲۷ موفق به دریافت دیپلم ادبی در امتحانات متفرقه شد. در همان سال، وارد دانشکده الهیات معقول و منقول شد و در سال ۱۳۳۰ با دریافت درجه لیسانس به قم بازگشت و در دبیرستان حکیم نظامی مشغول تدریس زبان انگلیسی شد. در سال ۱۳۳۱ ازدواج کرد که حاصل این پیوند، دو پسر و دو دختر بود.
وی در سال ۱۳۳۳، دبیرستان دین و دانش قم را تأسیس کرد و تا سال ۱۳۴۲ سرپرستی آن را برعهده داشت. در فاصله سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۳۸، دوره دکترای فلسفه الهیات را گذراند و سپس، با شرکت فعال در مبارزات سال های ۴۱ و ۴۲ از سوی ساواک مجبور به عزیمت از شهر قم به تهران شد. این شهید به پیشنهاد و درخواست آیت الله حائری و آیت الله میلانی به هامبورگ عزیمت کرد و سرپرستی مسجد و تشکل مذهبی جوانان آن شهر را عهده دار شد و به فعالیت های عمیق دینی و فرهنگی پرداخت.
سرانجام در سال ۱۳۴۹، به ایران بازگشت و به فعالیت های علمی، فرهنگی و سیاسی روی آورد. در این مدت، چندین بار توسط ساواک دستگیر و روانه زندان شد. در آذرماه ۱۳۵۷ به فرمان امام خمینی شورای انقلاب را تشکیل داد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره به عنوان ایدئولوگ و لیدر در صحنه های سیاسی، اجتماعی به فعالیت می پرداخت.
او که حزب جمهوری اسلامی را با هدف تربیت و شناسایی نخبگان سیاسی فرهنگی پایه گذاری کرد، در تدوین قانون اساسی به عنوان نایب رئیس مجلس خبرگان ایفای نقش می کرد. پس از استعفای دولت موقت در سال ۱۳۵۸، مدتی به عنوان وزیر دادگستری و سپس، از سوی امام خمینی به ریاست دیوان عالی کشور منصوب شد.
آیت الله بهشتی سرانجام در شامگاه ۷ تیر سال ۱۳۶۰ در حین سخنرانی در تالار حزب جمهوری اسلامی بر اثر انفجار ساختمان حزب توسط منافقین به همراه کاروان ۷۲ نفره خود به شهادت رسید./
نظر شما