به گزارش ایمنا، خوش ترین خبر این روزهای اصفهان، برگزاری جشنوارۀ فیلم های کودک و نوجوان است. جشنواره ای که بعد از دو سال دوری و دیری اکنون در شهر غوغا کرده و از دو روز گذشته تا چهار روز آینده، اصفهان را شهری پروانه ای و پر از لبخند کودکان کرده است و می کند. استقبال از بخش های مختلف جشنواره به حدی زیاد است که مسئولان یا سانس ویژه برای فیلم ها در نظر می گیرند و یا قول برگزاری مجدد کارگاه ها را می دهند.
هنگام اکران «کله آهنی»، عرفان لولاکی، تهیه کنندۀ این پویا نمایی پیش از شروع فیلم گفت: «از حضور چنین جمعیتی در سالن سینما شوکه و شگفت زده شده ام. شرمنده کسانی هستم که نتوانستند وارد سالن شوند و پشت در مانده اند.»
اگر چه از ابتدای تیر ماه در سرتا سر شهر اطلاع رسانی های بسیاری در مورد تاریخ آغاز فروش بلیت ها انجام شده اما گویا هیچ تبلیغی به اندازۀ پرواز این پروانه های خوش خبر در آگاه کردن خانواده ها و هیچ لذتی به اندازۀ ایستادن در صف سینما برای آن ها، گویا و دلچسب نبوده و نیست.
تعریف این جشنواره برای عده ای اگر چه در شمردن هزینه ها و بهانه های جویی های غیر منصفانه خلاصه می شود اما آن قدر برکت دارد که نادیده گرفتن آن هم بی مهری به اصفهان است، هم بی مهری به کودکان و هم بی مهری به سینمای آن ها.
۱۱ دی ماه سال گذشته بود که سید محمد طباطبایی، رئیس انجمن سینمای جوان اصفهان در گفتگو با ایمنا در مورد برکات جشنوارۀ فیلم کودک و نوجوان گفت: «این جشنواره قرار نیست همۀ مشکلات کودکان و نوجوانان را حل کند. قرار هم نیست هزینه ای بشود و برنگردد. اثرات جشنوارۀ فیلم کودک و نوجوان در ناخودآگاه کودکان ما می تواند یک سرمایه گذاری برای آینده باشد. در طول برگزاری جشنواره تمام دوربین های شبکه های مختلف ملی و بین المللی روی اصفهان زوم هستند و شخصیت های محبوب کودکان به اصفهان می آیند و آثار تاریخی آن را در فیلم ها نشان می دهند. بچه های ما را با سینما آشتی می دهند. باید حساب کنید که ما در ذهن همۀ بچه های کشور، داریم اصفهان را به یک جایگاه ویژه تبدیل می کنیم. تمام این بچه ها با دیدن آن در تلویزیون، در ذهنشان آرزو می کنند اصفهان را ببینند و شاید ۲۰ سال دیگر جواب بدهد، اما همین به جذب توریست و گردشگر برای شهرمان بسیار کمک خواهد کرد. ما چقدر روی فرهنگ سازی برای استفادۀ بچه ها از سینما سرمایه گذاری می کنیم؟ جشنواره همین کار را انجام می دهد و بچه ها را با هنر مأنوس می کند. موافقم که باید از اسراف و ریخت و پاش جلوگیری کنیم اما این مسئله نباید موجب شود که به اصل جشنواره ای که حق اصفهان است تبر بزنیم و با آن مخالفت کنیم. خود من خروجی این جشنواره ام. این جشنواره بود که مرا به سینما علاقمند کرد و نوجوان های دیروز مسئولین امروزند. هدف گذاری ما در جلساتی که به عنوان مدیر کمیتۀ سینمایی ۴ دوره از جشنواره داشتم این بود که سعی کنیم با حمایت از فیلمسازان کم کم اصفهان را در حوزۀ کودک و نوجوان قطب کنیم و حتی قرار بود شهرک کودک و نوجوان در اصفهان ساخته شود. اصفهان می تواند در این خصوص در دنیا جریان سازی کند به گونه ای که بچه ها از فرهنگ های مختلف بیایند و در اصفهان فیلم بسازند. این اتفاق قطعا شدنی هست، به شرط حمایت و به شرطی که عزیزان مخالف، مخالفت هایشان را به سمت جاهایی ببرند که نیاز به مخالفت جدی هست.»
این که از کودکان خواسته شده تا با دوچرخه به سینما بیایند اگر چه امروز برای برخی از پدران و مادران که آسودگی چند دقیقه ماشین سواری را به قیمت آلودگی همیشگی هوای تنفسشان می خرند، ممکن است نمایشی به نظر برسد اما مهدی جمالی نژاد شهردار دوچرخه سوار اصفهان می گوید: «دوچرخه پس زمینه همۀ فعالیت های جشنواره کودک و نوجوان خواهد بود. ما می خواهیم با یک تیر دو نشان بزنیم، هم جشنواره پیش برود و هم دوچرخه در میان کودکان و نوجوانان باب شود.» و چه خوب می شود اگر بشود.
داوران سال های گذشتۀ جشنواره، امروز مجریان و مسئولان اثر گذار شهرند، کودکی که در ۸ سالگی در کارگاه تولید انیمیشن اساتید بین المللی شرکت می کند قطعا آیندۀ متفاوتی با آنان دارد که در مهم ترین سال های زندگیشان تنها تام و جری را از خانه دنبال کرده اند.
مخاطب این جشنواره کودکان و نوجوانانی هستند که آیندۀ این شهر به آن چه در سر آن ها می گذرد وابسته است. برای یک بار هم که شده از خودمان بپرسیم اگر جشنواره و فیلم های سالی یک بار آن هم نباشند تا ذهن و فکر کودکان معصوم ما را به سمت انتخاب های درست ببرند چه چیز می خواهد این جای خالی را پر کند؟
در مورد آری یا خیر به جشنواره باید تنها از کودکان و نوجوانان سوال پرسید. از شاگردان ممتازی که هدیۀ بلیت های رایگان شهردار را دریافت کرده اند و درهمین یک هفته، یک دل سیر «فیلم دیدن» جایزه می گیرند؛ از کودکان کم بضاعتی که شاید هرگز فرصت ایستادن روبروی یک سینما و تماشای پوسترهای آن را هم نداشته اند و حالا به مدد شهرداری می توانند بلیت های رایگان جشنواره را از سمن ها و خیریه های فعال در حوزه حمایت از کودکان کم بضاعت دریافت کنند و از این هنر هفتم درس ها بیاموزند؛ از کودکان و نوجوانان داور، خبرنگار و...که مسئولیت هایی به آنان در این سن کم سپرده شده و حتما روزی که جشنواره تمام شود آن کودک و نوجوان پیش از جشنواره نخواهند بود. حتما اندکی بزرگتر، مصمم تر، هدف دار تر و قطعا بسیار بسیار شادترند. /
نظر شما