ورم حاصل از مکیدن زالوها طبیعی است

زالو درمانی روشی سنتی در طب ایرانی – اسلامی است که امروزه به دلایل مختلف به فراموشی سپرده شده است، برخی آن را بی‌فایده می‌دانند و برخی به به و چهچه فراوانی گفته و آن را بهترین روش درمان و حتی جایگزین روش‌های جراحی در درمان بسیاری از بیماری‌ها می‌دانند.
عده‌ای از مردم معتقدند که زالودرمانی بسیار ترسناک است، اینکه بدانی تعدادی حیوان بر روی بدنت مشغول مکیدن خون هستند بسیار وحشت‌آور است و حتی برخی که این کار را انجام داده‌اند معتقدند که جای زخم حاصل از مکیدن زالوها به این زودی‌ها خوب نمی‌شود و باید روشی دیگر را جایگزین زالودرمانی کرد.
در این زمینه با استاد سید محمد موسوی، مدرس، درمانگر، محقق و عضو هیات جامع طب ایرانی اسلامی به گفتگویی پرداختیم.
برای محافظت از زخم زالوباید چه کرد؟
معمولا پس از سير شدن زالوها و جدا شدن آنها از بدن ممکن است اطراف نيش‌ها ورم کند که اين هم معمولاً بيمار را دچار وحشت می‌کند، اين ورم به دليل مختل شدن سيستم انعقادی خون توسط بزاق دهان زالو است که راه را برای ورود انواع قارچ‌ها و ميکروب‌ها به داخل بدن آزاد می‌گذارد که برای رفع آن باید آويشن شيرازی، گل‌ختمی، تخم‌گشنيز را از هر کدام حدود ۲۰ گرم با هم مخلوط و آسياب کنيد و با آب جوش خمير کرده، پس از بند آمدن خونريزی روی جای نيش زالوها به اندازه يک لايه ضخيم به قطر چند ميلی‌متر بماليد و روی آن را با باند استريل کاملاً بپوشانيد و روی باند را با چسب ببنديد تا اين خمير به مدت ۲۴ ساعت بماند و هرگز خشک نشود. اين روش باعث بهبود سريع زخم شده و هر نوع ورم و عفونت احتمالی را از بين می‌برد.
بنا به اين روش تا ۳۲ ساعت نبايد محل زالو را بشوييد و يا به آن دست بزنيد و يا بخارانيد. بهتر است از داروهای شيميايی مانند بتادين و ساولن استفاده نکنيد بلکه همان داروی گياهی که ذکر کرديم برای از بين بردن زخم‌ها معمولاً کافی است. چنانچه اصرار داريد که از داروی شيميايی استفاده کنيد فقط الکل سفيد مصرف کنید، جای نيش زالوها برای خاريدن بسيار مستعد است اما هرگز نبايد زخم زالو و اطراف آن را بخارانيد.
چنانچه پس از ۲۴ ساعت که خمير گياهی مذکور را از روی آن برداشتيد باز هم محل زخم خارش کرد و يا اگر هنوز متورم است دوباره به مدت ۲۴ ساعت خميری با همان فرمول و همان طرز مصرف روی زخم ببنديد و پس از آن با سرکه مخلوط با آب که روی آتش به جوش آمده است محل زخم را بخور دهيد. در نهايت اگر در موارد محدودی خارش باز نايستاد، می‌توانيد از پمادهای ضد خارش مانند کالامین دی يا کالاندولا استفاده کنيد و چنانچه به طور استثناء ورم و خارش شديدتر از اين تمهيدات است با صلاحديد پزشک از آمپول و قرص‌های آنتی بيوتيک مانند سفيکسيم يا سفالکسين استفاده نماييد. البته ما در موارد بسيار استثنايی با چنين افرادی روبرو شديم که نسبت به خونگيری با زالو و يا هر روش ديگر حساس است؛ اين افراد به خاطر فوايد شديد زالودرمانی هرگز نبايد به خاطر چند روز خارش و ورم، دست از اين کار بردارند. هدف ما از طرح اين مسائل استثنايی اين است که مردم بدانند زالودرمانی مشکل حادی برای آنان ايجاد نمی‌کند و در طب ايرانی برای همه اين مسائل راه کارهای لازم پيش بينی شده است. توجه کنيد که هر زخمی بايد به طريق مخصوص به خود مواظبت شود.
همچنین شایان ذکر است کسانی که پس از خون درمانی در حمام از مخلوط سدر و روغن زيتون و سرکه به جای صابون استفاده می کنند، فايده می‌بينند. اين آبزن گياهی بهبود زخم نيش زالوها را تسريع بخشيده و از هر نوع عفونت جلوگيری می‌کند و از طرف ديگر يک حالت نشاط و انبساط و سرحالی در انسان ايجاد می‌کند. در هرحال ورم حاصل از خون‌گيری با زالو يا حساسيت است يا از عفونت. علاج عفونت را گفتيم اما در صورت حساسيت از داروهای ضد حساسيت شيميايی نيز مي‌توانيد با تجويز پزشک استفاده کنيد يا روی محل نيش زالو بادکش بگذاريد، يا از دمکرده و جوشانده‌های ضد حساسيت مانند شويد و گشنيز و مرزنجوش که با هم جوشانده‌ايد ميل کنيد. گشنيز را با شش گوسفند و جو بپزيد
معمولا فواصل بين دوره‌های زالودرمانی چقدر است؟
تجربه نشان می‌دهد برای تعيين فواصل بين نوبت‌های زالودرمانی به طور ميانگين برای هر زالو پس از خون خوردن روی بدن انسان یک و نیم روز تا زالوی بعدی فاصله زمانی معين کنيم. يعنی اگر کسی ۱۰ عدد زالو استفاده کرده است تا ۱۵ روز بعد صبر کرده و پس از آن نوبت بعدی را شروع می‌کند. مگر در موارد خاص و اين قانون هنگامی قابل اجرا است که تعداد زالوها بيش از ۴ عدد در يک نوبت باشد.
پس از آن که هر ۲۵ روز يک بار تا ۳ نوبت و در هر بار ۲۰ عدد زالو خون شخصی را مکيدند بهتر است تا ۲ الی ۳ ماه پس از آن از زالودرمانی خودداری کنيد مگر در مواردی مانند سياه شدن استخوان و يا زخم‌های سرطانی و آنچه که پزشک متخصص طب ايرانی صلاح بداند که در آن صورت ممکن است هر هفته يا هر چند روز يک بار و يا هر روز زالودرمانی با تعداد کم صورت پذيرد.
برای کم خونی ناشی از زالودرمانی چه پیشنهادی دارید؟
کم خونی بيمار و توان او برای خونگيری بايد کاملاً مد نظر گيرد و داروها و غذاهای مولد خون تميز و صالح با روش‌های مؤثر در رژيم غذايی بيمار قرار گيرد. مثلاً مصرف روزی ۳ ليوان شربت شيره انگور(چند قاشق غذاخوری شيره انگور خالص که با آب خنک رقيق شده باشد) همراه با هر وعده غذایی يکی از راه‌های خونسازی قوی است که حتی در کم خونی‌های بيماران سرطانی هم غوغا می‌کند و برای بيماران مبتلا به قندخون که می‌خواهيم آنها را تحت زالودرمانی قراردهيم هر شب ۵ عدد برگه خشک شده هلو و ۵ عدد برگه خشک شده زردآلو و ۵ عدد آلوی بخارا در يک کاسه آب خيس می‌کنيم و روز بعد بيمار تناول کند. علاوه بر آن اگر آب انار تازه هم ميل کند که چه بهتر، هم برای قندخون مفيد و هم برای خونسازی. البته انار ميخوش باشد بهتر است و اگر شيرين بود کمی آبغوره بی نمک خانگی به آن اضافه می‌کنيم. برای رفع کم خونی بيماران ديابتی شيره انگور به ميزان۵۰% با سرکه انگور مخلوط و روزی ۳ ليوان رقيق شده آن ميل شود تا قندخون کنترل شود.
اگر بعد از زالودرمانی برای بيمار احساس ضعف و سرگيجه ايجاد شود بايد به تقويت معده پرداخت و داروهای ضد بلغم مصرف کرد و تقويت کننده‌هايی مانند شربت زعفران ميل نمود و يا هر روز صبح ناشتا يک قاشق مرباخوری تا غذاخوری مخلوطی از تخم شربتی و تخم بالنگو و تخم فرنجمشک را با نصف استکان گلاب و نصف استکان عرق بيدمشک مخلوط با شکر و يا شيرين کننده‌های ديگر شيرين کرده ميل نمود. اگر همراه با اين داروها چنانچه طبع بيمار بپسندد يک عدد مغز گوسفند پخته و هر ۳ روز يک بار ميل شود بسیار موثر است.
/۵