احساس انسان به خود، از مهم‌ترین علل تاثیرگذار در ارتباط وی با سایر افراد و محیط پیرامون است. داشتن احساس ارزشمندی منجر به فعالیت‌های مثبت‌تر و موفق‌تر در زندگی می‌شود، اما احساس حقارت که در نقطه مقابل ارزشمندی قرار دارد، زندگی فرد را به رنج تبدیل می‌کند و نقطه سرآغاز سرزنش خود، محسوب می‌شود.
«می‌رسد زمانی که به پای خویشتن بیفتیم و اعتراف کنیم همه ما جز یک بالن و توپ پر از باد چیزی نبوده است که با رنگ ولعاب و دوخت و بافت آراسته‌ایم و آن روز دیر نیست. به قواره خود دست نزنیم نه در خیال و نه در واقعیت.»
