عطار نیشابوری، معروف به عطار، یک شاعر و عارف بزرگ ایرانی در قرن دهم میلادی در شهر نیشابور متولد شد و در حدود سال ۱۰۵۹ میلادی در همان شهر درگذشت. عطار نیشابوری بیشتر به خاطر آثار ادبی و فلسفی خود شناخته می‌شود و کتابی که با آن به شهرت رسیده «مصیبت نامه» از شاهکارهای ادبیات فارسی است.
در تقویم ایران، روز بیست‌وپنجم فروردین هر سال به نام روز بزرگداشت عطار نیشابوری نام‌گذاری شده است، شاعری که به دلیل پیوند ناگسستنی که بین دین و عرفان و ادبیات ایجاد کرد، یکی از برجسته‌ترین شاعران و مردان نام‌آور تاریخ ادبیات ایران شناخته می‌شود.
