عصمت صمدانی با اینکه مادری را تجربه نکرد، اما نور مادریاش را بر سر آدمها تاباند. ۹۷ سال با دستان خسته اما مهربانش لبخند ساخت و خانواده را نگه داشت. در روزگاری که زنان خانهنشین بودند، کارگاه کوچکش را به جهان مادرانهاش بدل کرد. حال یک سال است رفته، اما ردِ مهرش در لبخندها زنده است.
پس از ازدواج با قاسم جلیلوند، قدیمیترین دندانساز کرمان، در کنار بزرگ کردن فرزندان او و سرپرستی خواهرزادههایش، دندانسازی را بهصورت تجربی آموخت و نزدیک به هفت دهه همراه همسرش کار کرد. ۹۷ سال با همین کار ساده اما شریف امرار معاش کرد و سرانجام در سال ۱۴۰۳، پس از دورهای بیماری، از دنیا رفت؛ اما ردِ دستهایش هنوز در لبخندهای بسیاری مانده است.
عکاس: شکیبا صابری
نظر شما