وقتی قلب‌ها چراغ زندگی‌های جدید می‌شود

به گزارش خبرگزاری ایمنا از اصفهان، در دنیای پر از چالش و مبارزات روزمره، گاهی یک تصمیم ساده اما عمیق می‌تواند معجزه‌وار به زندگی‌های بی‌شماری رنگی دوباره ببخشد، این اقدام نه تنها یک عمل پزشکی بلکه تجلی از ایثار، عشق و فداکاری است.

وقتی انسان‌ها از مرزهای خود می‌گذرند و به دیگران زندگی می‌دهند دنیای جدیدی از امید و روشنایی خلق می‌شود؛ اهدای عضو یک فرصت بی‌بدیل است که در لحظاتی سخت و حساس، نه تنها به معنای نجات جان‌ها، بلکه به معنی اشتراک گذاشتن بخش‌هایی از وجود ما با انسان‌هایی است که در شرایطی دشوار قرار دارند.

این عمل خیرخواهانه پلی میان پایان و آغاز، خاموشی و روشنایی است، تصمیمی که غم را به شادی، اشک را به لبخند و ناامیدی را به امید تبدیل می‌کند؛ دستی که دیگر توان حرکت ندارد می‌تواند دوباره به کودکی امکان بازی دهد و چشمی که بسته می‌شود نوری تازه به زندگی دیگری می‌خشد.

قلبی که آرام می‌ایستد، می‌تواند در سینه‌ای دیگر با قدرتی تازه بتپد و این معجزه اهدای عضو است؛ میراثی از عشق و انسانیت که فراتر از مرگ جاودانه می‌شود، اهدای عضو یعنی انتخابی بزرگ، انتخابی که نشان می‌دهد حتی در پایان راه، می‌توان آغازگر زندگی‌های بی‌شمار بود.

لزوم ترویج فرهنگ ایثار و اهدای عضو در جامعه

حجت‌الاسلام سید سعید حسینی، امام جمعه کاشان در حاشیه بازدید از منزل و دیدار با خانواده یکی از جان‌بخشان کاشانی به خبرنگار ایمنا می‌گوید: اهدای عضو عملی خیرخواهانه و حرکتی انسانی است که به بقای زندگی و امید به آینده کمک می‌کند.

وی با بیان اینکه اهدای عضو یکی از بزرگترین مصادیق ایثار در دنیای امروز است، می‌افزاید: عمل اهدای عضو در حقیقت نوعی فداکاری است که از خودگذشتگی انسان را به نمایش می‌گذارد.

امام جمعه کاشان عنوان می‌کند: در جامعه‌ای که برخی به‌دلیل کمبود عضو جانشان از دست می‌دهند، کسانی همچون خانواده زنده‌یاد علیرضا امانی با اهدای اعضای عزیزشان همچون چراغی روشن در دل تاریکی‌ها می‌درخشند، این عمل انسانی تنها در سایه ایمان، همدلی و هم‌افزایی جامعه‌ای با فرهنگ ایثار و نوع‌دوستی امکان‌پذیر است.

حجت‌الاسلام حسینی تصریح می‌کند: خانواده زنده یاد علیرضا امانی با این حرکت بزرگ خود، به ما یادآوری کردند که می‌توانیم حتی پس از مرگ نیز زندگی ببخشیم، این یک درس بزرگ است، برای همه ما که در دنیای پرهیاهو و مشغله‌های روزمره، باید در کنار دغدغه‌های خود، به نیازهای دیگران نیز توجه کنیم.

وی با اشاره به اهمیت ترویج فرهنگ اهدای عضو در جامعه می‌گوید: به‌عنوان یک جامعه اسلامی باید در کنار کمک به نیازمندان و محرومان، فرهنگ اهدای عضو را نیز در جامعه نهادینه کنیم، این فرهنگ باید از خانواده‌ها آغاز و در مدارس، دانشگاه‌ها و رسانه‌ها به‌طور گسترده آموزش داده شود.

امام جمعه کاشان تاکید می‌کند: رسانه‌ها و خبرنگاران نقش مهمی در ترویج فرهنگ اهدای عضو دارند و باید با انجام فعالیت‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی، مردم را از اهمیت این موضوع آگاه کنند، رسانه‌ها می‌توانند با ایجاد آگاهی و اطلاع‌رسانی درباره اهدای عضو، روحیه نوع‌دوستی و ایثار را در میان مردم تقویت کنند و جان‌های بیشتری را از مرگ نجات دهند.

در ایران بیش از ۲۵ هزار نفر در لیست انتظار پیوند عضو قرار دارند و هر روز تعدادی از بیماران به دلیل نرسیدن عضو جان خود را از دست می‌دهند؛ هر ساله هزاران عضو سالم به دلیل رضایت ندادن خانواده‌ها بدون استفاده دفن می‌شود؛ بسیاری هنوز باور ندارند که مرگ مغزی پایان زندگی است و امکان بازگشت وجود ندارد، همین موضوع موجب می‌شود بیماران زیادی که چشم‌انتظار قلب، کلیه، کبد یا ریه هستند، فرصت دوباره برای زندگی پیدا نکنند.

در این میان هنوز هم خانواده‌هایی هستند که با اعتماد به مستندات پزشکی و از همه مهم‌تر روحیه خیرخواهانه رضایت به اهدای عضو عزیزشان پس از مرگ مغزی می‌دهند، اینجا روایت یکی از این خانواده‌های ایثارگر اهل کاشان است، روایت کسی که رفتنش پایان نبود، او روزی آرام چشم بست، اما تصمیم بزرگش موجب شد زندگی‌های بسیاری دوباره آغاز شوند؛ قلبی که در سینه‌اش می‌تپید، امروز در وجود دیگری امید می‌آفریند.

چشمانی که دنیا را دیده بودند، حالا روشنایی را به زندگی انسانی دیگر بخشیده‌اند، او با بخشش بی‌نظیرش نشان داد که انسانیت فراتر از مرگ ادامه دارد و نامش شاید بر سنگی حک شود، اما یادش در هر تپش قلب، در هر نگاه تازه و در هر نفسی که دوباره جریان پیدا می‌کند زنده است.

روایت او روایت عشق است، عشقی که حتی در لحظه خاموشی، چراغی برای دیگران روشن کرد، علیرضا امانی رفت، اما در حقیقت هنوز میان ماست؛ در لبخند کودکی که دوباره بازی می‌کند، در آرامش مادری که فرزندش را در آغوش دارد و در امید پدری که بار دیگر صدای خنده عزیزش را می‌شنود.

اینجا داستان کسی است که با اهدای عضوش پایان را به آغاز تبدیل کرد، انسانی که رفت، اما زندگی‌های بی‌شماری را جاودانه کرد. خانواده زنده‌یاد امانی با اهدای اعضای بدن عزیزترین فرد زندگی‌شان، نمادی از ایثار و فداکاری شدند و با این اقدام نشان دادند که حتی در سخت‌ترین لحظات زندگی می‌توان به بشریت خدمت کرد و جان‌های بیشتری را از مرگ نجات داد.

علیرضا، جوانی که با رفتار و اخلاق خود در دل بسیاری از دوستان و آشنایان جای داشت، برای لحظات پایانی زندگی‌اش تصمیمی بزرگ گرفته شد، تصمیمی که به لطف خانواده‌اش جان‌های زیادی نجات پیدا کرد، این حرکت نه تنها خانواده و نزدیکان او را با تأملی بر یک درد عمیق روبه‌رو کرد، بلکه موجب شد تا جامعه از پیام بزرگ انسانی و اخلاقی او بهره‌مند شود.

هدیه‌ای که جان‌ها را نجات داد

طیبه سرخ‌رو، همسر علیرضا امانی به خبرنگار ایمنا می‌گوید: در این لحظات که سخن می‌گویم، قلبم پر از درد است، اما در عین حال با افتخار به تصمیم بزرگ خود در اهدای اعضای بدنش می‌اندیشم.

وی می‌افزاید: علیرضا همیشه برای من یک الگو از محبت، فداکاری و انسانیت بود و حتی پس از مرگش نشان داد که هنوز می‌تواند به بشریت خدمت کند با اینکه هیچ‌کس آماده خداحافظی با عزیزترین‌هایش نیست، اما وقتی دیدم او در آخرین لحظات زندگی خود می‌تواند به دیگران کمک می‌کند، احساس کردم که او در حال انجام یک رسالت بزرگ انسانی است.

به گفته همسر زنده‌یاد، علیرضا امانی از آن دست انسان‌هایی بود که همیشه به دیگران کمک و برای رفع نیازهایشان تلاش می‌کرد و می‌گفت انسان باید در هر شرایطی که هست، بتواند به دیگران کمک کند.

خانم سرخ‌رو برای ما از زمانی می‌گوید که خانواده با این مسئله کنار آمدند و به اهدای عضو رضایت دادند «وقتی پزشکان به ما خبر دادند که علیرضا دچار آسیب‌های شدید شده و امید به زندگی‌اش کم است، در دل احساس می‌کردم که باید چیزی بیشتر از این انتظار داشته باشیم؛ شاید امیدی برای کسانی که در صف دریافت عضو هستند؛ وقتی پیشنهاد اهدای اعضای بدنش مطرح شد، با خودم فکر کردم که اگر خود علیرضا به هوش بود هم چنین تصمیمی می‌گرفت، او حتی در فقدانش هم می‌تواند جان‌های بیشتری را نجات دهد؛ تصمیم سختی بود، اما در نهایت به‌عنوان همسر او از این اقدام با افتخار حمایت کردم.

اسماً امانی، دختر بزرگ زنده‌یاد علیرضا امانی به خبرنگار ایمنا عنوان می‌کند: پدرم همیشه به من یاد داد که زندگی یعنی کمک به دیگران، یعنی ایثار و فداکاری؛ او همیشه می‌گفت اگر می‌خواهید زندگی کنید، باید برای دیگران زندگی کنید.

وی ادامه می‌دهد: این جمله پدرم برای من، یک درس بزرگ بود که هیچ‌گاه از یاد نخواهم برد، حالا که او دیگر در کنار ما نیست، تصمیم بزرگ و انسان‌دوستانه‌ای که به همراه مادرم برای اهدای اعضای بدنش، گرفتیم همچنان در قلبم و در ذهن همه کسانی که او را می‌شناختند، زنده است.

دختر زنده یاد امانی عنوان می‌کند: پدرم در زندگی، همیشه در تلاش بود تا به کسانی که در مشکلات بودند، کمک کند و هیچ‌وقت از هیچ چیزی دریغ نکرد، او با لبخندی مهربان و دلی بزرگ به همه کمک می‌کرد و زمانی که خواستیم تصمیم اهدای اعضای بدنش را بگیریم خیلی دردناک بود اما مطمئنم تصمیمی بود که خود او گرفت، نه‌فقط یک تصمیم پزشکی، بلکه یک تصمیم انسانی بود که به یادگار خواهد ماند.

اسماً می‌گوید: در حالی که داغ فقدان پدر بر قلبم سنگینی می‌کند، در دل احساس افتخار می‌کنم که پدری بخشنده و مهربان داشتم که با اهدای اعضای بدنش به زندگی دیگران ادامه داد، این تصمیم برای ما خانواده‌اش، به‌ویژه برای من که فرزند او هستم، یک پیام بزرگ داشت «درست است که بدن ما متعلق به خودمان است، اما وقتی می‌توانیم به دیگران زندگی ببخشیم، باید این فرصت را غنیمت بشماریم.»

وی تاکید می‌کند: پدرم علیرضا امانی همیشه برای من یک الگو از محبت، فداکاری و انسانیت بود، او با اهدای اعضای بدنش نه‌تنها به من و خانواده‌ام، بلکه به بسیاری از انسان‌های نیازمند زندگی بخشید، حالا که او دیگر در کنار ما نیست، در دل ما و در قلب کسانی که از زندگی دوباره برخوردار شدند، همیشه زنده خواهد ماند.

دختر مرحوم امانی خاطرنشان می‌کند: به‌عنوان فرزند بزرگ او، از تمام کسانی که در این مسیر حمایت کردند، سپاسگزارم و امیدوارم که فرهنگ ایثار و اهدای عضو در جامعه گسترش پیدا کند.

زنده‌یاد امانی، معلم ایثار و فداکاری که به هشت نفر جان دوباره بخشید

امین سمیعی، داماد خانواده نیز از ایثار پدرزنش می‌گوید: آقای امانی نه تنها به‌عنوان یک پدر، همسر و دوست، بلکه به‌عنوان یک انسان ایثارگر همیشه در زندگی‌مان نمونه بود، در زندگی‌اش هیچ‌وقت به خودش فکر نکرد؛ همیشه دغدغه کمک به دیگران و رفع مشکلات دیگران را داشت.

وی عنوان می‌کند: زمانی که پزشکان اعلام کردند امیدی به بازگشت او نیست، تصمیمی گرفته شد که نه تنها برای خانواده، بلکه برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کرد، یک نمونه از بالاترین درجات فداکاری و انسانیت باشد؛ تصمیم به اهدای اعضای بدن او یک عمل روحانی و انسانی بود که به خاطر آن، جان‌های زیادی نجات پیدا کرد، وی اکنون در قلب هشت نفر که به واسطه اهدای اعضای او زندگی دوباره یافتند، زنده است، او همچنان برای ما معلم ایثار، محبت و فداکاری خواهد ماند.

به گزارش ایمنا، اهدای عضو نه تنها یک تصمیم پزشکی بلکه تصمیمی انسانی است که می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بزرگترین نمادهای ایثار و فداکاری یاد کرد؛ خانواده زنده‌یاد امانی نشان دادند که در لحظات سخت زندگی نیز می‌توان تصمیمات درست گرفت و به دیگران خدمت کرد و زندگی دوباره به انسان‌ها بخشید.

در ایران بیش از ۲۵ هزار نفر در لیست انتظار پیوند عضو قرار دارند و هر روز تعدادی از بیماران به دلیل نرسیدن عضو جان خود را از دست می‌دهند؛ هر ساله هزاران عضو سالم به دلیل رضایت ندادن خانواده‌ها بدون استفاده دفن می‌شود؛ بسیاری هنوز باور ندارند که مرگ مغزی پایان زندگی است و امکان بازگشت وجود ندارد، همین موضوع موجب می‌شود بیماران زیادی که چشم‌انتظار قلب، کلیه، کبد یا ریه هستند، فرصت دوباره برای زندگی پیدا نکنند.

در این راه، فرهنگ‌سازی و ترویج این حرکت بزرگ در سطح جامعه به‌ویژه از سوی شخصیت‌های مذهبی و فرهنگی می‌تواند نقشی حیاتی در نجات جان انسان‌ها ایفا کند.