به گزارش خبرگزاری ایمنا از چهارمحالوبختیاری یوسف صادقی امروز _شنبه بیستونهم آذر_ در جلسه علنی شورای شهر شهرکرد اظهار کرد: وضعیت منابع آب و فاضلاب در شهرکرد به مرحلهای بحرانی رسیده است، بهگونهای که بخش عمدهای از فاضلاب شهری بدون تصفیه مناسب وارد محیطزیست میشود.
وی افزود: از مجموع کل فاضلاب تولیدی شهر، فقط حدود یکسوم آن تصفیه و تثبیت میشود و دوسوم باقیمانده بدون هیچگونه پالایش، در طبیعت رها میشود، هرچند بخش تصفیهشده میتواند تا حدی موجب کاهش آلودگی فاضلاب خام شود، اما اختلاط مداوم پساب تصفیهشده با حجم بسیار بزرگتر پساب خام، اثر پالایشی را تقریباً بیاثر کرده است.
عضو شورای شهر شهرکرد گفت: این حجم عظیم فاضلاب تصفیهنشده در پاییندست برای مصارف کشاورزی استفاده میشود؛ امری که سلامت عمومی، امنیت غذایی و محیطزیست منطقه را بهشدت تهدید میکند، بخش مهمی از محصولات کشاورزی منطقه با استفاده از همین آب آلوده کشت میشود و سپس دوباره به چرخه مصرف انسانی و دامی بازمیگردد.
صادقی ادامه داد: تداوم این وضعیت، علاوه بر خطرات مستقیم برای سلامت شهروندان، در بلندمدت منجر به آلودگی خاک، تخریب اکوسیستم و کاهش بهرهوری کشاورزی میشود، در حالی که چهارمحالوبختیاری بهدلیل موقعیت جغرافیایی خود از هوای پاک و منابع طبیعی ارزشمند برخوردار است، اکنون با یکی از جدیترین بحرانهای زیستمحیطی کشور روبهرو شده است.
وی تصریح کرد: بر اساس برآوردهای کارشناسی، در دوره فعالیت سامانه تصفیهخانه شهر، حدود ۶۰۰ میلیون مترمکعب فاضلاب از دشت شهرکرد خارج شده است، نزدیک به ۹۰ درصد این فاضلاب از دشت شهرکرد تأمین و تخلیه شده است.
عضو شورای شهر شهرکرد عنوان کرد: طرح انتقال آب کوهرنگ با صرف میلیاردها تومان هزینه، ایجاد تونل و ایستگاههای پمپاژ با فشار بالا انجام شده است، اما در عمل حجم آبی که از طریق پساب از دست رفته، شش برابر این انتقال بوده است، اگر حتی بخش کوچکی از این حجم فاضلاب پس از تصفیه به دشت بازگردانده میشد، بخشی از بحران افت منابع زیرزمینی، نشست زمین و خشکسالی قابل جبران بود، با وجود صرف هزینههای کلان در احداث و بهرهبرداری از تصفیهخانه، تنها حدود ۲۰۰ میلیون مترمکعب پساب تصفیهشده در طی کل این سالها تولید و از دشت خارج شده است.
صادقی عنوان کرد: این میزان در مقایسه با حجم فاضلاب تخلیهشده، رقم بسیار ناچیزی است و نشاندهنده ناکارآمدی سیستم جمعآوری، تصفیه و بازچرخانی است، بخشی از منابع مالی و انرژی صرفشده برای تصفیه (برق، نیروی انسانی و هزینههای عملیاتی) بدون بازگشت مؤثر در چرخه آبی منطقه هزینه شده است، با محاسبه حجم متوسط، میتوان گفت در مدت ۱۴ تا ۱۵ سال، سالانه حدود چهار میلیون مترمکعب آب تصفیهشده یعنی معادل نیاز صدسال فضای سبز شهر از شهر خارج شده است.
وی تاکید کرد: در کنار بحران آب، ساختار شهری شهرکرد نیز درگیر فرسودگی و رکود اقتصادی است. بافت تاریخی قدیمی شهر نهتنها مرمت نشده، بلکه به مانعی برای نوسازی و توسعه بدل شده است، مالکیتهای متعدد و نبود مدیریت واحد باعث شده بخش قابلتوجهی از زمینها و املاک این محدوده فاقد ارزش اقتصادی و بهرهبرداری باشند.
عضو شورای شهر شهرکرد خاطرنشان کرد: تعطیلی بازارچه صنایعدستی و اجارههای ناچیز ماهانه چندصدهزار تومانی، نشان میدهد ارزش فرهنگی این بخش از شهر در غفلت اداری فرو رفته است، تداوم این شرایط، شهر را از لحاظ اقتصادی به عقب رانده و موجب شده بخشهایی از آن به محیطهای متروکه و بدون کارکرد اجتماعی تبدیل شوند.
صادقی اضافه کرد: تفاوت فاحش قیمت زمین در محلههای مختلف شهرکرد از نشانههای مستقیم همین نابسامانی است؛ مناطقی با موقعیت نامطلوب، چند برابر گرانتر از نواحی خوشآبوهوا و مناسبتر معامله میشوند، فشار جمعیتی، کمبود فضا برای تردد و پارک خودرو، و تراکم بیش از حد در برخی محلهها موجب شده کیفیت زندگی شهری در پایینترین سطح خود قرار گیرد.
وی افزود: کارشناسان معتقدند ریشه بسیاری از این مشکلات در نبود نگاه جامع به مدیریت یکپارچه شهری و فقدان سیاست مؤثر در حفاظت از منابع محیطزیستی است، اگر سیاست بازچرخانی آب و بازگشت پساب تصفیهشده به آبخوانها بهطور جدی دنبال میشد، بخش مهمی از بحران فعلی فرونشست زمین و افت منابع آب زیرزمینی مهار میشد.
عضو شورای شهر شهرکرد گفت: شهرکرد امروز در نقطهای ایستاده است که تصمیمهای مدیریتی آن نهفقط آینده شهر، بلکه امنیت زیستی مردم و پایداری اکولوژیکی کل منطقه را تعیین میکند، این شرایط نشان میدهد زمان ملامت یک عامل خاص گذشته است؛ بحران کنونی نتیجه سالها از غفلت، نبود مسئولیتپذیری مدیریتی و فاصله بین طرح و عمل در توسعه پایدار است.
نظر شما