به گزارش خبرگزاری ایمنا، در حالی که بسیاری از نقاط جهان زمستان را با گرمایش و آرامش نسبی پشت سر میگذارند، غزه درگیر نبردی نابرابر برای بقاست. این بار تهدید تنها از آسمان و بمباران نمیآید؛ بارانهای شدید، افت دما و زندگی در شرایط غیرانسانی، اردوگاههای آوارگان را به محیطی خطرناک بدل کرده است. گزارشهای میدانی نشان میدهد «سرما» به اندازه جنگ، به عاملی مرگبار در زندگی روزمره مردم این منطقه تبدیل شده است.
قربانیان خاموشِ سرمای استخوانسوز
مرگ «سعید اسعد عابدین»، نوزاد یکماهه در منطقه المواصی، تنها یک خبر تلخ نیست، نشانهای روشن از عمق فاجعه انسانی در غزه است. وزارت بهداشت این منطقه اعلام کرده او سیزدهمین نوزادی است که در روزهای اخیر بر اثر سرمای شدید جان خود را از دست داده است. کودکانی که نه بر اثر ترکش و انفجار، بلکه بهدلیل نبود سادهترین وسایل گرمایشی و افت شدید دمای بدن قربانی میشوند.
زندگی در جایی که سرپناه معنا ندارد
از میان بیش از یکونیم میلیون آواره، دستکم ۲۵۰ هزار نفر در شرایطی زندگی میکنند که واژه «سرپناه» برای آن اغراقآمیز است. بارندگیهای مداوم، زمین اردوگاهها را به باتلاقی از آب و گل تبدیل کرده و چادرهای فرسوده توان مقابله با سرما و رطوبت را ندارند. بسیاری از خانوادهها شبها را بیدار میمانند یا ایستاده صبح میکنند، چراکه تشکها و وسایل اندکشان در آب فرو رفته است، تلاش والدین برای بستن شکافهای چادر با پارچههای خیس یا کیسههای پلاستیکی، به تصویری تکراری از این روزهای غزه تبدیل شده است.
سرما؛ پیامد مستقیم محاصره
نهادهای بینالمللی از جمله آن روا تأکید دارند که بحران کنونی تنها نتیجه شرایط جوی نیست، جلوگیری از ورود چادرها، کانکسهای پیشساخته و تجهیزات گرمایشی، نقش مستقیمی در تشدید وضعیت دارد، طبق گزارشها، با وجود توافقات انجامشده، ورود صدها هزار واحد اسکان موقت همچنان متوقف مانده و همزمان کمبود دارو و تجهیزات پزشکی، بیمارستانها را با موجی از بیماران مبتلا به بیماریهای تنفسی ناشی از سرما روبهرو کرده است.
فروپاشی زیرساخت و درمان ناتمام
بیمارستانهایی همچون شفا و مجتمع پزشکی ناصر، در شرایطی فعالیت میکنند که بیش از نیمی از داروهای ضروری در دسترس نیست. حملات اخیر به مناطق مختلف، در کنار تخریب گسترده زیرساختها، امکان هرگونه اقدام اضطراری برای مقابله با سرما را از بین برده است. این وضعیت، سرما را به ابزاری غیرمستقیم اما مؤثر در تداوم فشار بر غیرنظامیان تبدیل کرده است.
آیندهای که از همین زمستان آسیب میبیند
سازمان ملل هزینه بازسازی غزه را دهها میلیارد دلار برآورد میکند، اما خسارت واقعی فراتر از اعداد است. سوءتغذیه کودکان، بیماریهای مزمن تنفسی و آسیبهای روانی، پیامدهایی هستند که اثراتشان سالها باقی خواهد ماند. غزه امروز میان دو لبه یک گازانبر گرفتار شده است؛ جنگی که همچنان قربانی میگیرد و سرمایی که بیصدا، جان ضعیفترین اقشار جامعه را تهدید میکند.
در شرایطی که هشدارها تکرار میشود، اما اقدام عملی جدی دیده نمیشود، این پرسش همچنان بیپاسخ مانده است: آیا جامعه جهانی پیش از آنکه زمستان قربانیان بیشتری بگیرد، برای شکستن این محاصره و جلوگیری از تداوم فاجعه انسانی اقدامی خواهد کرد؟
نظر شما