به گزارش خبرگزاری ایمنا، خیابان لالهزار از دوره قاجاریه تا پهلوی، مسیری تکاملی و نمادین را پشت سر گذاشته است. پیش از آنکه به خیابان تبدیل شود، این منطقه باغی بود پر از لالههای خودرو و فضای سبز، جایی که ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اروپا خواست نمونهای از خیابانهای مدرن قاره سبز را در تهران بسازد.
این الهامگیری از Champs-Élysées پاریس باعث شد تا لالهزار در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تبدیل به خیابانی مدرن با معماری غربی و ملیگرا شود نقطهای که اولین تلگراف، تراموا، سینماها، تئاترها و کافهها در تهران ظهور کردند. در دهههای ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی، لالهزار به «شانزهلیزه تهران» مشهور شد؛ خیابانی مملو از ۱۶ سالن سینما، چندین تئاتر، هتلهای مدرن، رستورانها، و فضاهای اجتماعی که مرکز تجمع هنرمندان، روشنفکران، و جوانان به شمار میرفت.
پایتخت فرهنگی ایران
لالهزار یک خیابان نبود؛ بلکه قلب فرهنگی تهران در زمان خودش به شمار میرفت. در آن دوره، کافهها و سالنهای تئاتر، مکانهایی برای تبادل ایده، هنر، موسیقی و گفتگوهای اجتماعی بودند. تابلوهای درخشان سینماها، صدای موسیقی از سینماها و کافهها، و حضور چهرههای بزرگ هنر و ادبیات در این مکان، باعث شده بود تا لالهزار به یکی از مراکز اصلی زندگی شهری مدرن تبدیل شود. عصر طلایی این خیابان، زمانی بود که نمایشهای تئاتری اروپایی، کنسرتهای موسیقی، و فیلمهای روز جهان در آن اجرا میشدند، و مردم از تمام اقشار اجتماعی به این خیابان میآمدند تا تجربهای متفاوت از زندگی شهرنشینی را تجربه کنند.
بازسازی یا فراموشی؟ تلاش برای احیای تاریخ
با گذشت زمان اما بحث درباره لالهزار و ارزش تاریخی آن افزایش یافته است. مقامات شهری و میراث فرهنگی در تلاشاند تا برخی از عناصر باقیمانده را حفظ کنند و بازسازیهای تدریجی را برنامهریزی کنند، اما این مسیر پرچالش است.نمونهای از این تلاشها بازسازی سالن تئاتر نصر است که اکنون بهعنوان یادگار معماری دهههای گذشته ثبت شده و بهتدریج به روی عموم باز میشود تا نسلهای تازهتر بتوانند نگاهی به تاریخ بزنند.
آن سوی حصارها — فیلمی برای شاعرانه کردن خاطره
آن سوی حصارهای لالهزار ساخته شد که به نوعی بازنمایی هنری این گذار تاریخی است. این اثر با استفاده از عناصر هنری همچون موسیقی تجربی، تئاتر، و تصویرپردازی، مرز بین گذشته و حال، واقعیت و خیال را درنوردیده و تجلی زیبایی و غمبار از آنچه روزگاری لالهزار بود، ارائه میدهد. امروزه، اگر در لالهزار قدم بزنید، نمایندگیهای فروش سیم و کابل، مغازههای روشنایی، و بازارهای کوچک الکترونیک جای سینماها و سالنهای تئاتر را گرفتهاند، اما نشانههایی از گذشته هنوز در نمای ساختمانها، تابلوهای قدیمی، و گفتوگوهای ساکنان و گردشگران دیده میشود.این خیابان که زمانی میدان نبرد ایدهها، هنر و فرهنگ بود، امروز به مکانی برای تجارت تبدیل شده است، اما هنوز، ههمچون خاطرهای زنده در لابلای حصارهای تجاری، صدای گذشته صدای سینما، موسیقی، و تئاتر در گوش تاریخ میپیچد.
سخن پایانی: آن سوی حصارهای لالهزار چیست؟
«آن سوی حصارهای لالهزار» فقط عنوان یک فیلم نیست؛ این مفهوم بهنوعی نمایانگر سفر تاریخی یک خیابان بهسوی آیندهای نامعلوم است. از باغ لالههای قاجاری تا شانزهلیزه پهلوی، از روزهای روشن هنری تا هجوم تیرهای اقتصادی جدید، لالهزار قصهای پیچیده از خاطره، تغییر، تداوم و تحول است که هر نسل روایت خودش را از آن خواهد داشت.
ستاره اسکندری
ستاره اسکندری (زاده ۲۵ خرداد ۱۳۵۳ در تربت حیدریه) هنرپیشه مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است که فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۳ آغاز کرده است. اسکندری علاوه بر بازیگری، به عنوان تهیهکننده، کارگردان و کنشگر اجتماعی نیز شناخته میشود.
افتخارات در تئاتر و شهرت در تلویزیون
اسکندری فعالیت هنری خود ر از جشنوارههای دانشجویی و تئاتر آغاز کرد و در سال ۱۳۷۸ با نمایش «دندون طلا» به کارگردانی داوود میرباقری به تئاتر حرفهای پیوست. او جوایز متعددی از جمله بهترین بازیگر زن از جشنواره تئاتر فجر (۱۳۷۹ و ۱۳۹۳) و بهترین بازیگر زن خانه تئاتر (۱۳۹۳) را برای نمایشهایی همچون «سعادت لرزان مردمان تیرهروز» و «همهوایی» دریافت کرده است. وی همچنین با ایفای نقش در مجموعه تلویزیونی «نرگس» (۱۳۸۵) با استقبال گسترده مخاطبان تلویزیون مواجه شد.
فعالیت در سینما و کارگردانی بینالمللی
اسکندری در سینما با فیلمهایی چون «حریف دل» (۱۳۷۵)، «ملاقات» (۱۳۸۹)، «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» (۱۳۹۱) و «قاتل و وحشی» (۱۳۹۸) حضور داشته است. نخستین تجربه کارگردانی بلند او، فیلم «خورشید آن ماه» (۱۳۹۹) بود که در ستایش فرهنگ بلوچستان ساخته شد. این فیلم موفقیتهای بینالمللی چشمگیری کسب کرد و در جشنوارههای آلبانی و ایتالیا، جوایز بهترین کارگردانی را به دست آورد. وی همچنین نامزد جوایز بهترین کارگردانی از جشنوارههای اتریش و آسیا پسیفیک ماکائو شد.
فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی
ستاره اسکندری در حوزه اجتماعی نیز فعال بوده و در سال ۱۳۹۶ «خانهٔ فرهنگ و هنر مانا» را تأسیس کرد. او همچنین در سال ۱۳۹۷ به همراه سیاوش ستاری، «خانه موزهٔ خیمهشببازی ایران» را بنا نهاد و اولین جشنواره سراسری خیمهشببازی نیز با مدیریت او در سال ۱۴۰۳ برگزار شد.
الهام کُردا
الهام کردا، بازیگر سینما و تئاتر، با ظاهری متفاوت و پوشیدن کلاه بافتنی در مراسم اکران خصوصی فیلم «آن سوی حصارهای لالهزار» حاضر شد. انتخاب این اکسسوری زمستانی در کنار چهره خندان خانم بازیگر، توجه عکاسان و حاضران در این رویداد هنری را به خود جلب کرد. الهام کُردا (زاده ۱۷ آذر ۱۳۵۷) بازیگر و کارگردان مطرح تئاتر ایران است. وی فعالیت هنری حرفهای خود را از سال ۱۳۸۰ آغاز کرده و با دارا بودن مدرک کارشناسی در رشته طراحی صحنه، بیش از ۲۴ سال است که به صورت مستمر در عرصههای مختلف نمایش و بازیگری فعالیت دارد.
فعالیت در تئاتر، سینما و شبکه نمایش خانگی
الهام کردا فعالیت هنری خود را از صحنه تئاتر آغاز کرد و علاوه بر بازیگری، کارگردانی آثاری چون نمایش «پرشین کت» (۱۳۹۰)، «چهار دقیقه» (۱۳۹۸) و «این یک تیتر زرد نیست» (۱۳۹۸) را نیز در کارنامه خود ثبت کرده است. از جمله نمایشهای برجستهای که وی در آنها ایفای نقش داشته است میتوان به «پالتوی پشمی قرمز»، «تنتن و راز قصر مونداس» و «هم هوایی» اشاره کرد. در عرصه سینما، او با بازی در فیلمهایی نظیر «برف روی کاجها» (۱۳۹۰)، «حوض نقاشی» (۱۳۹۱)، «رگ خواب» (۱۳۹۵) و «بدون قرار قبلی» (۱۴۰۰) شناخته شد. وی همچنین در سریالهای تلویزیونی «تعبیر وارونه یک رؤیا» و «حیرانی» و در مجموعه شبکه نمایش خانگی پربینندهای چون «شاهگوش»، «نهنگ آبی»، «ملکه گدایان» و جدیدترین آنها «ازازیل» و «محکوم» حضور داشته است.
جوایز و افتخارات
این هنرمند چندین بار به دلیل تواناییهای خود در ایفای نقشهای سینمایی و تلویزیونی، نامزد جوایز معتبر شده است. از مهمترین افتخارات وی میتوان به نامزدی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم «به دنیا آمدن» اشاره کرد. همچنین برای همین فیلم، نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن از بیست و یکمین جشن سینمای ایران شد. وی نامزد تندیس حافظ برای سریال «تعبیر وارونه یک رؤیا» و فیلم «به دنیا آمدن» نیز بوده است.
نظر شما