به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، اختلال در کشتیرانی جهانی که در پی درگیریهای دریای سرخ رخ داد، بهطور ناخواسته به یک «آزمایش طبیعی» کمنظیر برای دانشمندان اقلیم تبدیل شد. پژوهشگران دانشگاه ایالتی فلوریدا نشان دادهاند تغییر مسیر کشتیها به اطراف دماغه امید نیک، فرصتی بیسابقه برای بررسی تأثیر سوختهای کمسولفور دریایی بر شکلگیری ابرها فراهم کرده است؛ تأثیری که نتایج آن، نگاه دانشمندان به نقش کشتیرانی در تعادل انرژی زمین را دگرگون میکند؛ این مطالعه که در نشریه Atmospheric Chemistry and Physics منتشر شده، نشان میدهد مقررات جدید سازمان بینالمللی دریانوردی (IMO) که از سال ۲۰۲۰ میزان گوگرد سوخت کشتیها را حدود ۸۰ درصد کاهش داده، توان انتشار ذرات معلق مؤثر بر تشکیل ابرها را نزدیک به ۶۷ درصد کم کرده است. این ذرات، بهویژه آئروسلهای سولفاتی، در گذشته موجب شکلگیری ابرهای روشنتر با قطرات ریزتر میشدند؛ ابرهایی که نور خورشید را بیشتر بازمیتاباندند و اثر خنککنندگی قابلتوجهی داشتند.
پیشتر برآورد میشد این خنککنندگی ناشی از ابرها، حدود یکسوم گرمایش حاصل از گازهای گلخانهای را جبران میکند. با این حال، نقش آئروسلها همواره بزرگترین منبع عدمقطعیت در مدلهای اقلیمی بوده است؛ چراکه برخلاف دیاکسیدکربن که قرنها در جو باقی میماند، ذرات معلق تنها چند روز یا چند هفته دوام دارند و رفتار ابرها نیز بهشدت متغیر است.
از اواخر سال ۲۰۲۳ و همزمان با حملات نظامی در تنگه بابالمندب، بسیاری از کشتیها مسیر خود را تغییر دادند و ترافیک دریایی در جنوب اقیانوس اطلس بهطور ناگهانی افزایش پیدا کرد، این منطقه بهطور طبیعی دارای ابرهای کمارتفاع و حساس به آلودگی کشتیرانی است، از آنجا که این تغییر مسیر ناشی از شرایط سیاسی بود و نه آبوهوا یا سیاستهای جدید، پژوهشگران توانستند واکنش ابرها را بهطور مستقیم به تغییر در انتشار آلایندهها نسبت دهند.
دادههای ماهوارهای افزایش چشمگیر دیاکسید نیتروژن را نشان داد؛ گازی که نشانگر تردد کشتیهاست و تحت تأثیر قوانین کاهش گوگرد قرار نگرفته است. مقایسه این دادهها با تغییرات تعداد قطرات ابر، به محققان امکان داد اثر خالص کاهش گوگرد را جدا کنند. نتیجه روشن بود: حتی با دو برابر شدن تردد کشتیها، توان آنها در تأثیرگذاری بر ابرها بهشدت کاهش پیدا کرده است، این یافتهها به کاهش عدمقطعیت در پیشبینیهای اقلیمی کمک میکند و در عین حال، یک دوگانگی سیاستی را برجسته میسازد؛ سوختهای پاکتر هوای سالمتری برای انسان فراهم میکنند و جان هزاران نفر را نجات میدهند، اما همزمان بخشی از سپر خنککننده موقت زمین را نیز تضعیف میکنند. تصمیمگیری در این نقطه، بیش از هر زمان دیگر نیازمند دادههای دقیق و نگاه بلندمدت به آینده اقلیم است.
نظر شما