فرزندآوری، امری ارزشمند و پسندیده در فرهنگ تاریخی کشور

پژوهشگر و کنشگر حوزه جوانی جمعیت با اشاره به اینکه در ساختار فرهنگی ما، خانواده‌های پرجمعیت به خودی خود دارای ارزش هستند، گفت: خانواده‌های ما نیز همچون بسیاری از خانواده‌های ایرانی، ریشه‌دار در فرهنگی است که فرزندآوری را امری ارزشمند و پسندیده می‌داند.

هما مردان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به رابطه میان تعدد فرزندان و رشد آن‌ها اظهار کرد: خانواده‌های ما نیز همچون بسیاری از خانواده‌های ایرانی، ریشه‌دار در فرهنگی است که فرزندآوری را امری ارزشمند و پسندیده می‌داند و به‌طور کلی، ایرانیان همواره علاقه‌مند به داشتن فرزند بوده‌اند.

وی افزود: البته در سال‌های اخیر، مشکلات اجتماعی و معضلات اقتصادی، گاه مانعی در برابر این میل طبیعی و فرهنگی شده است، اما چنانچه این موانع برطرف شود، بی‌تردید ارزش والای خانواده و کارکرد آن بار دیگر در جامعه احیا خواهد شد و این احیا، تأثیری ژرف و کمک‌کننده در ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی خواهد داشت.

پژوهشگر و کنشگر جهادی حوزه جوانی جمعیت ادامه داد: از یک سو، خانواده‌های پرجمعیت به خودی خود دارای ارزشی در ساختار فرهنگی ما هستند و از سوی دیگر، دین مبین اسلام نیز به‌طور مؤکد به فرزندآوری توصیه کرده است؛ جایگاه فرزند در قرآن کریم و احادیث اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بسیار برجسته و قابل‌توجه است؛ به‌گونه‌ای که فرزندان را باقیات‌الصالحات، سرمایه زندگی، سرمایه اجتماعی و از مهم‌ترین سرمایه‌های انسانی معرفی کرده‌اند.

مردان با تاکید بر اینکه قرآن کریم، هزار و چهارصد سال پیش، فرزندان را نه‌تنها نعمتی مادی و معنوی، بلکه نوعی سرمایه انسانی و حتی امداد الهی دانسته است، عنوان کرد: نگاه امروزی برخی اندیشمندان و فعالان بین‌المللی نیز قابل تأمل است؛ به‌طور مثال، ایلان ماسک اظهار می‌دارد که انسان نادان کسی است که وقت و علاقه خود را صرف حیوانات خانگی همچون سگ و گربه کند، در حالی که انسان خردمند، آن است که به دنبال فرزندآوری و پرورش سرمایه انسانی باشد؛ همان نگاهی که قرن‌ها پیش در تعالیم اسلامی ما تجلی پیدا کرده است.

وی با بیان اینکه در خانواده‌هایی با چند فرزند، اشتراکات عاطفی، تجربه‌های زیستی و همدلی میان اعضا سبب کاهش حس تنهایی، افزایش تاب‌آوری و گسترش مهارت‌های ارتباطی می‌شود، ادامه داد: حتی در دوران کهولت والدین، فرزندان با تقسیم مسئولیت‌ها می‌توانند با آسودگی خاطر از والدین خود مراقبت کنند، بی‌آنکه فشار روحی و جسمی مضاعفی تنها بر دوش یک نفر باشد، اگر خانواده‌ها از پشتوانه اعتقادی برخوردار باشند، رسیدگی به والدین را نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه عبادتی با ارزش تلقی می‌کنند، که در نتیجه آن نیز دچار فرسودگی نمی‌شوند و روحیه‌ای آرام‌تر خواهند داشت.

کد خبر 931480

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.