به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، خانوادههایی که روی سقف خانههای خود گرفتار ماندهاند، خانههایی که زیر گلولای روان دفن شدهاند و دامنههای سبز کوهستان که اکنون با گودالهای عمیق پوشیده شدهاند؛ اینها تنها گوشهای از چشمانداز آسیایی است که هفته گذشته زیر ضربه سهمگین طوفانها و موسمی کمسابقه قرار گرفت.
رگبارهای شدید ناشی از مجموعهای از سیکلونها و طوفانهای پیاپی، زیرساختهای اساسی را در کشورهای مختلف تخریب و چهره شهرها و روستاها را دگرگون کرده است. این خشونت اقلیمی تنها در یک هفته جان دستکم ۱۲۰۰ نفر را گرفته و یک میلیون نفر را وادار به ترک خانههایشان کرده است؛ بیآنکه بدانند با بازگشت، هنوز چیزی از زندگیشان باقی خواهد ماند یا نه.
این رویدادها بیانگر مرحله جدید و نگرانکنندهای از تشدید بلایای طبیعی در منطقه است؛ مرحلهای که به گفته متخصصان، با افزایش غلظت گازهای گلخانهای و گرم شدن زمین پیوندی مستقیم دارد. گزارش هیئت بینالدول تغییرات اقلیمی (IPCC) پیشتر هشدار داده بود که جنوب و جنوبشرق آسیا با افزایش دما شاهد تشدید بارشها و «افزایش قابل توجه» وقوع سیلاب در مناطق موسمی خواهد بود.
تعداد طوفانها در این فصل افزایش چشمگیری نداشته، اما رفتار آنها تغییر کرده است؛ طوفانها مرطوبتر و مخربتر شدهاند، زیرا شرایط اقلیمی زمینهای دگرگون شده و اکنون آب، نه باد، عامل اصلی فجایع طبیعی است.
الگوهای طبیعی مانند چرخه لانینا و فاز منفی دوقطبی اقیانوس هند زمینه شکلگیری طوفانها را فراهم کردهاند. هر یک درجه افزایش دما، توانایی هوا برای نگهداری رطوبت را حدود ۷ درصد افزایش میدهد و این رطوبت اضافی همراه با انرژی بیشتر ناشی از گرم شدن اقیانوسها، طوفانهای قدرتمندتر و بارشهای بسیار سنگینتر ایجاد میکند.
در جنوب و جنوبشرق آسیا، طوفانهای امسال حجم بیسابقهای از رطوبت حمل میکنند و حتی سیکلونهای متوسط نیز به بارشهای ویرانگر تبدیل میشوند که باعث سرریز شدن رودخانهها، ناپایداری دامنهها و زنجیرهای از فجایع میشود.
همچنین عوامل انسانی مانند تغییر کاربری زمین ممکن است شدت خسارات را افزایش داده باشند، اما این مسئله نقضکننده نقش تغییرات اقلیمی نیست؛ شواهد روشنی وجود دارد که نشان میدهد گرمشدن زمین باعث افزایش بارشهای شدید شده و این موضوع نقش کلیدی در بروز سیلابهای اخیر داشته است.
با وجود این روند نگرانکننده، یک نکته مثبت نیز وجود دارد: تلفات انسانی ناشی از سیلابها و طوفانها در جهان طی دهههای اخیر با توسعه سامانههای هشدار و مدیریت بحران کاهش یافته است. اما به گفته کارشناسان، این پیشرفتها هنوز کافی نیست و شکافهای مهمی در آمادگی کشورها وجود دارد.
رویدادهای جنوبشرق آسیا نشان میدهد که ما همچنان به سامانههای هشداردهنده بهتر، سرپناههای مقاومتر و راهحلهای مبتنی بر طبیعت مانند کاشت درختان و گسترش جنگلهای حرا در مناطق سیلخیز نیاز داریم.
مجموعه این عوامل نشان میدهد که آسیا در برابر موج جدیدی از خشونت اقلیمی قرار گرفته است؛ موجی که برای مهار آن، ترکیبی از اقدامهای اقلیمی، مدیریت زیستمحیطی، برنامهریزی شهری و تقویت تابآوری انسانی بیش از هر زمان دیگری ضروری شده است.
نظر شما