به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از زمان اعلام آتشبس، کمکهای مالی که از سوی داوطلبان برای خانوادههای نیازمند در غزه جمعآوری میشد، کاهش چشمگیری یافته است. برگزارکنندگان کارزارهای حمایتی میگویند برخلاف تصور عمومی مبنی بر بهبود اوضاع، واقعیت این است که آوارگی گسترده، کمبود غذا، نبود زیرساخت و سرمای زمستان، میلیونها نفر را در شرایطی بسیار دشوار نگه داشته است. بسیاری از خانوادهها هنوز در چادرها یا ساختمانهای نیمهویران زندگی میکنند و حتی از ابتداییترین امکانات برای گرمایش و تغذیه برخوردار نیستند.
مگان هال، فعال استرالیایی که ۹۵ صندوق کمکرسانی برای خانوادههای مختلف در غزه اداره میکند، میگوید: «افت کمکها پس از آتشبس بسیار شدید بوده است. احساس میشود دنیا فکر میکند فلسطینیها دیگر به کمک نیاز ندارند، در حالی که نیازها نه تنها کاهش نیافته بلکه با نزدیک شدن زمستان بیشتر هم شده است.» به گفته او، در ماههای قبل از آتشبس، هر هفته حدود پنج هزار دلار برای خانوادهها جمعآوری میشد، اما در ماه اکتبر این رقم در مجموع به حدود دو هزار دلار کاهش یافت.
کاهش کمکها تنها به صندوقهای فردی محدود نمیشود. سازمانهایی مانند «آشپزخانه سوپ غزه» که روزانه هزاران وعده غذا توزیع میکند نیز از کاهش بیش از ۵۰ درصدی کمکها از سپتامبر تا اکتبر خبر دادهاند. سازمانهای بزرگ امدادرسان مانند سیو د چلدرن نیز گزارشهایی از افت قابلتوجه کمکهای مردمی ارائه کردهاند و میگویند کاهش پوشش رسانهای و مشکل دیدهشدن پیامها در شبکههای اجتماعی، چرخه کاهش کمکها را تشدید کرده است.
در حالی که تنها سه گذرگاه مرزی برای ورود کمکها باز شده، سازمان هماهنگی امور انساندوستانه سازمان ملل اعلام کرده میزان غذایی که روزانه وارد غزه میشود تنها ۶۰ درصد نیاز واقعی است. این در حالی است که ۷۰ درصد مردم در مناطقی بدون زیرساخت در برابر باران و باد و طوفانهای ساحلی زندگی میکنند. نماینده این سازمان تأکید میکند: «آتشبس فقط یعنی بمباران کمتر. زندگی مردم از یکشبه بهتر نشده؛ بیشتر غزه هنوز ویرانه است.»
زندگی بسیاری از خانوادهها کاملاً وابسته به کمکهای کوچک مردمی است. احمد الدیب، جوان ۲۸ ساله از غزه، میگوید صندوق کمکرسانیای که برای خانوادهاش ایجاد شده بود تا چند ماه قبل ماهانه چند هزار دلار جمعآوری میکرد، اما در اکتبر این رقم به حدود ۳۰۰ دلار و در نوامبر به کمتر از ۱۵۰ دلار رسیده است. او که مجبور شده بین زندگی در چادر و بازگشت به یک ساختمان نیمهویران انتخاب کند، اکنون حتی توان پرداخت ۴۰۰ دلار اجاره ماهانه را ندارد و میگوید در آستانه بیرونافتادن از خانه است: «نمیتوانم توصیف کنم اوضاع چقدر بد است. اگر اجاره را ندهم، صاحبخانه بیرونمان میکند.»
فعالان میگویند دلیل کاهش کمکها تنها تصور اشتباه درباره پایان بحران نیست. بسیاری از اهداکنندگان پس از دو سال کمک مداوم دچار مشکلات مالی شدهاند؛ بعضی حتی وسایل شخصی خود را برای تأمین کمکها فروختهاند. محدودیتها و الگوریتمهای شبکههای اجتماعی که به گفته کارشناسان، محتوای مربوط به فلسطین را کمتر نمایش میدهد، دسترسی به مخاطبان جدید را دشوارتر کرده است.
با فرا رسیدن زمستان، برای دو میلیون نفر در غزه آیندهای پر از ابهام پیش روست. خانوادههایی که ماههاست درگیر آوارگی و کمبودهای شدید هستند، اکنون با کاهش کمکهای مردمی، خطر گرسنگی، بیخانمانی و بیماری را بیش از گذشته احساس میکنند. بسیاری از آنان نگرانند که در سردترین ماههای سال، بدون سرپناه و بدون غذای کافی، بار دیگر مجبور به تحمل شرایطی غیرقابل تصور شوند.
نظر شما