به گزارش خبرگزاری ایمنا، در سینمای ایران، نامهایی هستند که فراتر از پرده نقرهای، در ذهن و جان مردم ماندگار شدهاند. «مجید مجیدی» از همان نسل هنرمندانی است که هنر را نه برای شهرت، بلکه برای حقیقت زیستن انتخاب کرد. مسیر هنریاش از صحنهی تئاتر آغاز شد؛ جایی که جوانی آرام و جستوجوگر، نخستین بار در نمایش «نهضت حروفیه» در تئاتر شهر تهران، طعم درام و تأمل را چشید. سالهای بعد، دههی ۶۰ و ۷۰، دوران جستوجوی او در چهرهی سینما بود. در نقشهای متفاوتی ظاهر شد؛ از کمونیستی سرخورده در «بایکوت» تا شهید اندرزگو در «تیرباران» و معلمی مردمی در «دو چشم بیسو». اما در پس هر نقش، تأملی عمیق در روح انسان نهفته بود. همان روحی که بعدها، وقتی پشت دوربین ایستاد، محور تمام آثارش شد.
مجیدی از دل «حوزهی اندیشه و هنر اسلامی» برخاست، جایی که ایمان و تفکر، با تصویر و روایت پیوند خورد. او نوشت، ساخت و ماندگار شد. نخستین فیلم بلندش، «بدوک»، آغاز راهی بود که به جهانیشدن سینمای ایران انجامید. با «بچههای آسمان»، نهتنها دل مخاطب ایرانی را تسخیر کرد، بلکه نگاه جهان را نیز به سینمای ایران دوخت؛ تا جایی که اثرش به جمع نامزدهای جایزه اسکار راه یافت — افتخاری که تا آن زمان، تنها نام او بر آن میدرخشید.
از «پدر» تا «باران»، از «رنگ خدا» تا «آواز گنجشکها»، در تمام قابهایش یک حقیقت تکرار میشود: تصویر انسان در جستوجوی ایمان. شاید همین صداقت و باور است که جوایز جهانی را در پی داشته، از مونترال و برلین تا لندن، اما مهمتر از همه، جایگاهی است که مجیدی در قلب مردم به دست آورده است. او هنرمندی است که وقتی دوربینش را روشن میکند، از خاک و نور، شعری تازه برای انسان میسازد. همان انسانی که درد میکشد، میجنگد، میبخشد و باز برمیخیزد. و شاید راز ماندگاریاش در همین باشد: نگاه مؤمنی که در تاریکیها، هنوز به روشنایی ایمان دارد.
«محمد رسولالله (ص)»؛ روایت انسان، رحمت و وحدت در سینمای مجیدی
آخرین اثر سینمایی «مجید مجیدی» با عنوان «محمد رسولالله (ص»، یکی از بزرگترین و پرهزینهترین پروژههای تاریخ سینمای ایران به شمار میرود؛ اثری که با همکاری هنرمندان و عوامل فنی برجسته از کشورهای مختلف تولید شد و از همان روز نخست اکران، توجه رسانههای بینالمللی بهویژه در ایتالیا را به خود جلب کرد.
این فیلم، نخستین بخش از سهگانهای است که زندگی پیامبر اسلام (ص) را از تولد تا نوجوانی روایت میکند. مجیدی در این اثر، چهرهی پیامبر را نشان نمیدهد و بر اساس اصول قرآنی، او را نمادین و در قالب نور به تصویر میکشد. در بخشهای مختلف فیلم، نشانههای تولد پیامبر از نگاه ادیان یهودی و مسیحی نیز بهگونهای هنرمندانه بازآفرینی شده تا پیام وحدت ادیان الهی برجسته شود.
فیلم «محمد رسولالله (ص)» با «بودجهای نزدیک به ۳۴ میلیون یورو» و «بیش از پنج سال تولید» ساخته شد. برای بازسازی فضای مکه در قرن ششم میلادی، شهری کامل در جنوب تهران بنا شد؛ اقدامی که به گفتهی رسانههای ایتالیایی، یکی از شگفتانگیزترین طراحیهای صحنه در تاریخ سینمای خاورمیانه به شمار میرود.
بازتاب اکران این فیلم در ایتالیا گسترده بود. «خبرگزاری اسکانیوز» در گزارشی نوشت: «فیلم مجیدی از نخستین روز اکران در ایران، موفقیتی بزرگ به شمار میرود و تمامی بلیتهای آن به فروش رفت. هدف اصلی کارگردان، ارائهی تصویری انسانی و صلحطلب از اسلام در برابر چهرهی خشن و تحریفشدهای است که گروههای افراطی چون داعش ارائه میدهند.»
نشریهی «لترا ۴۳» نیز این اثر را «پرهزینهترین فیلم تاریخ ایران» توصیف کرده و نوشت: «مجیدی نخستین کارگردانی است که با حفظ حرمت پیامبر، زندگی او را بدون نمایش چهره روایت میکند.»
به گزارش «آنسا» خبرگزاری رسمی ایتالیا، «در ساخت این فیلم، بهترین متخصصان فیلمبرداری، گریم، طراحی صحنه و لباس از کشورهای مختلف همکاری داشتهاند.»
فیلم «محمد رسولالله (ص)» با وجود برخی مخالفتها از سوی الازهر و برخی کشورهای عربی، تحسین گستردهای در محافل فرهنگی و هنری جهان برانگیخت. «سرج لوزیک»، مدیر جشنواره بینالمللی فیلم مونترال، این اثر را «فیلمی با ارزش والای هنری» و ادامهی مسیر آثار ادیان بزرگ مانند مسیح و بودا دانست.
مجیدی خود در گفتوگویی اعلام کرده است که هدف اصلیاش از ساخت این فیلم، «پاسخ هنری به سوءبرداشتهای جهانی از اسلام» و نمایش چهرهی رحمانی پیامبر مهربانیهاست — تصویری که در قاب ایمان و با زبان سینما، به جهانیان عرضه شده است.
معلم و دانشآموز و عدالتآموزشی سوژه جدید مجید مجیدی
اما این روزها، «مجید مجیدی» با فیلمی تازه بار دیگر در کانون توجه محافل فرهنگی و سینمایی قرار گرفته است. اثری که انتظار میرود با بهرهگیری از نگاه عمیق و تجربههای درخشان این فیلمساز برجسته، فصل تازهای در سینمای ایران رقم بزند. مجیدی که همواره در آثارش بر مفاهیم انسانی، ایمان، اخلاق و زیبایی درونی تأکید داشته، در جدیدترین ساخته خود نیز به دنبال ارائه روایتی متفاوت و تأثیرگذار است؛ فیلمی که میتواند استمرار مسیر اندیشهورزانه او در سینمای معناگرا و الگویی برای نسل جدید فیلمسازان ایرانی باشد.
«حامد علامتی»، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به پیشینهی درخشان بیش از شش دهه فعالیت کانون، اظهار کرد: کانون پرورش فکری خاستگاه بسیاری از هنرمندان بزرگ امروز ایران است؛ هنرمندانی که از دل همین مراکز برخاستهاند و امروز چرخ فرهنگ و هنر کشور را میچرخانند.
وی گفت: فیلم سینمایی «غذای نیمروز» به کارگردانی استاد مجید مجیدی، از تولیدات جدید کانون است که مراحل فیلمبرداری و تدوین خود را پشت سر گذاشته و آمادهی حضور در جشنوارههای داخلی و بینالمللی است. این فیلم با محور عدالت آموزشی ساخته شده و به رابطهی معلم و دانشآموز در فضای آموزشی کشور میپردازد.
به گزارش ایمنا، در روزگاری که نسل تازهای از فیلمسازان جوان با انگیزه، انرژی و خلاقیت وارد عرصه هنر هفتم شدهاند، بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد تا از نقش راهبردی و تجربهی گرانبهای پیشکسوتان سینمای ایران غافل نمانیم. سینمای ملی، زمانی مسیر رشد و پویایی خود را با قدرت ادامه خواهد داد که میان تجربهی نسلهای گذشته و نوآوری نسل امروز پیوندی پویا برقرار شود. تداوم بالندگی سینمای ایران در گرو همافزایی این دو جریان است؛ تجربه و تعهد پیشکسوتان در کنار نگاه تازه و خلاقیت جوانان.
در این میان، حضور چهرههایی چون **استاد مجید مجیدی**، نهتنها یادآور دوران درخشان سینمای معناگرا در ایران است، بلکه بهمنزلهی تکیهگاهی فکری و هنری برای نسل جوان به شمار میآید. آثار او از «بچههای آسمان» تا «محمد رسولالله (ص)»، نمونههایی از سینمای انسانی، اخلاقمحور و جهانیاند که مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و بر دل مخاطبان در سراسر جهان نشستهاند. تجربه و نگاه عمیق چنین هنرمندانی میتواند چراغ راهی برای فیلمسازان جوان باشد تا سینمای ایران همچنان بر مدار اندیشه، ایمان و اصالت حرکت کند.
از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که «سینما، زبان مشترک انسانها در سراسر جهان است» با وجود آنکه عرصهی پخش و نمایش بینالمللی، هنوز بهطور کامل نتوانسته ظرفیتهای سینمای ایران را معرفی کند، اما تأثیر فرهنگی آن در میان ملتهای فارسیزبان منطقه بهخوبی مشهود است. نمونهی روشن این تأثیر، سخنان «محیالدین مظفر»، کارگردان تاجیکستانی، در مراسم اختتامیهی جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان اصفهان است؛ آنجا که با احترام گفت: «ما هرگز در کلاس استاد مجید مجیدی حضور نداشتهایم، اما شاگرد اوییم و از آثارش آموختهایم.»
بیتردید، تداوم این مسیر، در گرو حفظ حرمت پیشکسوتان و بهرهگیری از تجارب ارزشمند آنان در کنار حمایت از نسل جوان است؛ مسیری که میتواند سینمای ایران را به جایگاهی شایستهتر در جهان برساند.
نظر شما