صحبت های جنجالی فریبا نادری در برنامه پامپ امیر حسین قیاسی + بیوگرافی

به گزارش خبرگزاری ایمنا، فریبا نادری بازیگر شناخته‌شده سینما و تلویزیون ایران است.

بیوگرافی فریبا نادری

فریبا نادری از بازیگران سرشناس سینما و تلویزیون ایران، در ۲۳ فروردین ۱۳۶۳ در تهران چشم به جهان گشود. این بازیگر جوان سینما و تلویزیون، پس از دریافت مدرک کارشناسی در رشته گرافیک، برای دستیابی سریع‌تر به اهداف حرفه‌ای خود وارد عرصه بازاریابی شد و با تلاش و پشتکار، به‌تدریج مسیر پیشرفت را طی کرد تا در نهایت به عنوان مدیر بازرگانی یکی از شرکت‌های بزرگ فعالیت کند.

فریبا نادری در خانواده‌ای کم‌جمعیت چشم به جهان گشود و دارای یک خواهر و برادر است. او بخش عمده دوران کودکی خود را در کنار برادرش سپری کرده و رابطه‌ای صمیمی و نزدیک با او داشته است.

ازدواج و همسر فریبا نادری

فریبا نادری از جمله هنرمندانی است که ازدواجش به یکی از خبرسازترین ازدواج‌های هنرمندان تبدیل شد. او تنها ۱۹ سال داشت که به همراه یکی از دوستانش برای نخستین‌بار به دفتر بازیگری مراجعه کرد و در همان‌جا، به‌صورت کاملاً اتفاقی با زنده‌یاد مسعود رسام، کارگردان و تهیه‌کننده نام‌آشنا، آشنا شد. این آشنایی در گذر زمان به رابطه‌ای عاطفی و سپس ازدواجی رسمی انجامید.

در سال ۱۳۸۵، فریبا نادری و مسعود رسام با وجود ۲۷ سال اختلاف سنی زندگی مشترک خود را آغاز کردند. این ازدواج، اگرچه غیرمنتظره به نظر می‌رسید، اما سرشار از محبت و همراهی بود و هر دو به گفته نزدیکان، رابطه‌ای صمیمی و محترمانه داشتند.

مسعود رسام از چهره‌های ماندگار تلویزیون ایران بود و آثار پربیننده‌ای همچون همسران، خانه سبز، تولدی دیگر، دنیای شیرین دریا، مروارید سرخ، شازده کوچولو، سرزمین سبز و مجید دلبندم را در کارنامه خود داشت.

اما این زندگی مشترک عمر چندانی نداشت؛ چند سال پس از ازدواج، رسام به بیماری سرطان مبتلا شد و در پی این بیماری دار فانی را وداع گفت. فریبا نادری پس از این واقعه، مدتی از فعالیت هنری فاصله گرفت، اما بعدها با قدرت و انگیزه‌ای تازه بار دیگر به عرصه بازیگری بازگشت.

پس از گذشت هشت سال از درگذشت همسر اولش، فریبا نادری با مهرداد طباطبایی، فعال حوزه مواد غذایی و لبنیات، ازدواج کرد. این زوج در سال ۱۳۹۶ صاحب دختری به نام یارا شدند.

ورود فریبا نادری به عرصه بازیگری

فریبا نادری به‌صورت کاملاً اتفاقی وارد دنیای بازیگری شد. روزی به همراه یکی از دوستانش برای تست بازیگری به یک دفتر هنری رفت و در همان زمان، مسعود رسام از او خواست تا تستی کوتاه بدهد؛ همین موقعیت ساده، به نقطه آغاز مسیر هنری او در سینما و تلویزیون تبدیل شد.

با این حال، خانواده فریبا نادری در ابتدا مخالفت جدی با تصمیم او برای بازیگر شدن داشتند. حتی زمانی که برای حضور در سریال مروارید سرخ قرارداد بست، در متن قرارداد ذکر شد که اعضای خانواده‌اش باید در پشت‌صحنه حضور داشته باشند تا از شرایط کاری اطمینان پیدا کنند، اما مادرش همچنان با فعالیت هنری او موافق نبود.

نخستین تجربه بازیگری فریبا نادری در سریال مروارید سرخ به کارگردانی و نویسندگی زنده‌یاد مسعود رسام در سال ۱۳۸۳ رقم خورد. این اثر پر بازیگر از جمله مجموعه‌های پربیننده تلویزیون بود که در آن، فریبا نادری در کنار چهره‌هایی چون مهدی پاکدل، یوسف تیموری، پوپک گلدره، سحر زکریا، هایده حائری، خشایار راد، مهرداد ضیایی و فریده دریامج ایفای نقش کرد و به‌تدریج در مسیر شهرت و موفقیت گام نهاد.

فریبا نادری در برنامه پامپ امیرحسین قیاسی: نرگس محمدی را در عراق می‌پرستند!

فریبا نادری در گفت‌وگویی با برنامه «پامپ» به اجرای امیرحسین قیاسی، از تجربه خود در سفر به سلیمانیه عراق سخن گفت و اظهار کرد: «وقتی به سلیمانیه رفتیم، همه مردم نرگس محمدی را می‌شناختند و دوستش داشتند، اما من را نمی‌پسندیدند. سریال ستایش حدود ۱۳ سال است که در عراق پخش می‌شود و مردم به آن تعلق خاطر ویژه‌ای دارند.»

شوخی فریبا نادری با ونک نشینی نرگس محمدی

فریبا نادری در برنامه «پامپ» به اجرای امیرحسین قیاسی درباره دیدگاهش نسبت به دوستی گفت: «برای من، اختلاف طبقاتی در دوستی اصلاً اهمیتی ندارد. البته بین من و نرگس محمدی از این نظر تفاوت وجود دارد؛ ما ساکن زعفرانیه هستیم و آن‌ها در ونک.»

قیاسی با لحنی شوخ‌طبعانه در پاسخ گفت:

«طوری گفتی که دلم برای علی اوجی و نرگس محمدی سوخت! ونک که پایین‌شهر محسوب نمی‌شود.»

فیلم‌شناسی

• سینمایی

• مجموعه تلویزیونی

• شبکه خانگی

۱۴۰۱ پدر گواردیولا سعید نعمت‌الله

• تئاتر

نمایش اتوپیا: آرش سنجابی، ۱۳۹۸

• فیلم ویدئویی

شتر مرغ: علی اسداللهی، ۱۳۹۲

دو شارلاتان نادان: جوانشیر رستمی، ۱۳۹۲

دل سپرده: عباس مرادیان، ۱۳۹۲

شرط ازدواج: محسن منشی زاده، ۱۳۸۹

دوباره عاشقی: بهمن گودرزی، ۱۳۸۹

یک بام و دو هوا: انوشیروان حداد، ۱۳۸۷

شبهای شیراز: عباس مرادیان، ۱۳۹۲