به گزارش خبرگزاری ایمنا، آیتالله حسن رمضانی، استاد حوزه علمیه و شاگرد علامه حسن زاده آملی امروز _پنجشنبه هفدهم مهر_ در همایش بزرگداشت علامه حسنزاده آملی اظهار کرد: این محافل، روزنهای به ملکوت است و امکان پرواز به فضای لاهوت و جبروت را فراهم میآورد. با دیدن انسانهای الهی، توفیق پیدا میکنیم که بال در بیاوریم، سیر و سلوک پیدا کنیم و به معنای واقعی انسان شویم. انسان واقعی کسی است که هم با خدا انس دارد و هم مدیر جامعه انسانی است.
وی افزود: علامه حسنزاده انسانی بود که از خود گذشته شده بود. علم، عمل، دانش و پاکی او موجب شد به خلیفةالله واقعی تبدیل شود؛ انسانی که هم الگو، هم رهبر، هم مرشد و هم سرمشق برای دیگران بود. خلیفةالله یعنی کسی که به مقام عبودیت تامه و معرفت کلیه دست یافته و هدف آفرینش در او محقق شده است.
شاگرد علامه حسنزاده ادامه داد: اگر کسی بخواهد خود را بشناسد، باید در مسیر عبودیت و عرفان قرار گیرد. همانگونه که در تفسیر «خلقت الجن و الانس الا یعبدون» آمده، عرفان هدف آفرینش است. عبادت تنها در سایه معرفت معنا پیدا میکند و کسی که دلش محل معرفت الله نشده، هنوز انسان واقعی نیست.
رمضانی مطرح کرد: عرفان تنها مطالعه مفاهیم نظری نیست، بلکه دل و قلب انسان باید محلی برای حضور خدا باشد. استاد ما نمونهای بود که حرف میزد، نگاه میکرد، سکوت میکرد و راه میرفت، همهاش الهی بود. دیدن ایشان ما را به یاد خدا میانداخت و علم و عملش ما را به آخرت راغب میساخت.
وی افزود: حضرت استاد اهل دنیا نبود. حتی سخن از مقام و مرجعیت، او را ناراحت میکرد. اگر مردم به او رجوع میکردند، برای خدا و اسلام استفاده میکرد، اما هرگز خود دنبال مرجعیت نمیرفت.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: علامه حسنزاده با بهرهگیری از نفس پاک اولیا، علم و نورانیت الهی را در خود جمع کرد. ایشان میفرمود: راهی نزدیکتر از خود انسان به خود نیست. معرفت نفس، مقدمه معرفت رب است و بدون آن عبادت معنا ندارد.
رمضانی ادامه داد: کتاب شریف «سرحالعیون فی شرح العیون» حاصل عمر و تحقیقات علمی و عملی ایشان بود. مسائل نفس در این رساله جمعآوری شده و به تدریج شرح داده شده است. این اثر به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی شناخته شد و نمونهای از تجربه و معرفت استاد است.


نظر شما