به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران دانشگاه زارلند آلمان موفق شدند توضیحی تازه برای چرایی لیز بودن یخ ارائه دهند؛ موضوعی که نزدیک به دو قرن، پاسخی اشتباه برای آن در کتابهای علمی تکرار میشد.
برای سالها تصور میشد فشار و اصطکاک باعث ذوب لایه نازکی از آب روی سطح یخ میشود و همین امر لغزندگی آن را رقم میزند. اما نتایج تحقیق جدید نشان میدهد عامل اصلی نه فشار است و نه اصطکاک، بلکه برهمکنشهای الکتریکی مولکولها یا همان «دوقطبیهای مولکولی» میان یخ و سطح تماس (مانند کفش یا اسکی) است.
این نیروهای میکروسکوپی ساختار بلوری منظم یخ را بر هم میزنند و موجب ایجاد لایهای مایع در سطح آن میشوند؛ حتی در دماهایی بسیار پایین و نزدیک به صفر مطلق. این کشف، نظریهای را که نزدیک به ۲۰۰ سال پیش توسط جیمز تامپسون، برادر لرد کلوین، مطرح شده بود به چالش کشیده است.
به گفته پروفسور مارتین موزر، سرپرست این پژوهش، شبیهسازیهای رایانهای نشان دادند که دوقطبیهای مولکولی میتوانند حتی در دمای کمتر از منفی ۴۰ درجه سانتیگراد نیز یک لایه روانکننده در مرز یخ و سطح ایجاد کنند؛ هرچند این لایه در چنین شرایطی بسیار غلیظتر از آب معمولی است و امکان اسکی روی آن وجود ندارد.
این یافتهها علاوه بر بازنویسی یک اصل علمی دیرینه، پیامدهای گستردهای برای درک پدیدههای فیزیکی و حتی ورزشهای زمستانی به همراه خواهد داشت.
نظر شما