به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینسدیلی، قمر یخی زحل، انسلادوس، از سال ۲۰۰۵ و پس از کشف فوارههای عظیم آبی توسط فضاپیمای کاسینی ناسا به یکی از جذابترین اهداف علمی در جستوجوی حیات تبدیل شد. این فوارهها از شکافهایی موسوم به «راهراههای ببر» در قطب جنوب انسلادوس بیرون میزنند و منبع آنها اقیانوس زیرسطحی قمر است که انرژیاش از کشش گرانشی زحل تأمین میشود. کاسینی با پرواز در میان این فوارهها وجود نمکها و ترکیبات آلی را تأیید کرد؛ یافتهای که برای اخترزیستشناسان بسیار هیجانانگیز بود، چرا که ترکیبات آلی در آب میتوانند به مولکولهای پیشزیستی و حتی حیات اولیه تبدیل شوند.
نتایج تازه و شبیهسازی آزمایشگاهی
اما پژوهش جدیدی که توسط گروه دکتر گریس ریچاردز در مؤسسه ملی اخترفیزیک و سیارهشناسی رم و با حمایت مالی اروپا پلنت انجام شده، دیدگاه تازهای ارائه میدهد. تیم او در آزمایشگاه مؤسسه تحقیقات هستهای مجارستان ترکیب یخ سطح انسلادوس شامل آب، متان، آمونیاک و دیاکسیدکربن را در دمای منفی ۲۰۰ درجه سانتیگراد شبیهسازی کرد. سپس نمونهها با یونهای پرانرژی بمباران شدند تا شرایط پرتوگیری در میدان مغناطیسی قدرتمند زحل بازسازی شود. نتیجه این بود که ترکیبات متنوعی از جمله سیانات، مونوکسیدکربن و پیشسازهای اسیدهای آمینه بهطور مصنوعی در همین سطح یخ شکل گرفتند.
پیامدها برای جستوجوی حیات
این نتایج نشان میدهد که مولکولهای آلی کشفشده در فوارهها لزوماً از اقیانوس زیرسطحی نیامدهاند، بلکه ممکن است «درجا» و بر اثر تابش کیهانی ساخته شده باشند. ریچاردز تأکید میکند این موضوع لزوماً قابلیت زیستپذیری اقیانوس انسلادوس را نفی نمیکند، اما دانشمندان باید با احتیاط بیشتری از روی ترکیب فوارهها درباره وجود حیات نتیجهگیری کنند.
آینده پژوهش و مأموریتهای فضایی
تشخیص دقیق منشأ ترکیبات آلی میان سطح و اقیانوس کار دشواری است و نیازمند دادههای تازه از مأموریتهای آینده خواهد بود. یکی از پیشنهادها در قالب برنامه Voyage 2050 آژانس فضایی اروپا (ESA) مأموریتی ویژه به انسلادوس است که میتواند در میانه قرن بیستویکم انجام شود.
به گزارش ایمنا، قمر یخی انسلادوس همچنان یکی از هیجانانگیزترین مکانها برای کشف حیات فرازمینی است، اما نتایج تازه یادآور میشود که طبیعت اغلب پیچیدهتر از حدسهای اولیه ما است.
نظر شما