به گزارش خبرگزاری ایمنا، ستارهشناسان دانشگاه چالمرز سوئد موفق به کشف یک حباب عظیم گاز و غبار به دور ستاره سوپرغول سرخ DFK 52 شدند که ۱.۴ سال نوری گسترده است و هزاران برابر منظومه شمسی ما وسعت دارد.
مارک زیبرت، پژوهشگر دانشگاه چالمرز، گفت: «ستارهای همسان بتلگوز را دیدیم که توسط یک حباب عظیم و پیچیده احاطه شده است. این حباب همان مادهای است که زمانی بخشی از خود ستاره بوده و در انفجاری پرقدرت حدود چهار هزار سال پیش به فضا پرتاب شده است.»
تلسکوپ رادیویی ALMA امکان اندازهگیری حرکت مولکولها در این حباب را فراهم کرده و نشان میدهد که این ساختار همچنان در حال گسترش است. پژوهشگران احتمال میدهند ستاره دارای یک همراه پنهان باشد که به خروج لایههای بیرونی کمک کرده است.
مگافایرهای جنگلهای صنعتی
تحقیقات دانشگاه یوتا نشان میدهد جنگلهای صنعتی با درختان فشرده و منظم، نزدیک به ۵۰ درصد بیشتر از جنگلهای دولتی در معرض آتشسوزیهای شدید هستند. مطالعه با استفاده از لیدار سهبعدی در سیرا نوادا، کالیفرنیا، مشخص کرده که چگالی درختان پیشبینیکننده اصلی شدت آتش در شرایط آبوهوایی شدید است.
جیکوب لوین، پژوهشگر دانشگاه یوتا، گفت: «خبر خوب این است که میتوان با مدیریت چگالی جنگلها، حتی در شرایط آبوهوایی شدید، از تبدیل آنها به علفزار و بوتهزار جلوگیری کرد.»
مهمترین نکته این است که راهکارهای پیشگیرانه مانند نازکسازی درختان کوچک و بالغ میتواند تعادل را به سمت پایداری و مقاومت جنگلها تغییر دهد، بدون آنکه منابع چوب کاهش یابد.
ابرنواختر عجیب SN2021yfj
در فاصله ۲.۲ میلیارد سال نوری از زمین، ابرنواختر SN2021yfj مشاهده شد؛ ستارهای که پیش از انفجار، تقریباً همه لایههای بیرونی خود را از دست داده و تنها هسته داخلی سرشار از سیلیکون و گوگرد باقی مانده بود.
استیو شولز، پژوهشگر دانشگاه نورثوسترن، گفت: «برای نخستین بار ستارهای را دیدیم که تا استخوان تراشیده شده است و هنوز یک انفجار درخشان تولید میکند.» آدام میلر، همکار او، افزود «این ستاره نشان میدهد نظریههای مرسوم درباره مرگ ستارگان محدود هستند و مسیرهای مرگ ستارگان میتواند بسیار عجیبتر از کتابها باشد.»
محققان پیشنهاد میکنند این انفجار ممکن است ناشی از تعامل با یک ستاره همراه، فوران عظیم پیش از ابرنواختر، وزش بادهای بسیار قوی یا تپشهای انفجاری ناشی از ناپایداری جفت-بیثباتی هسته ستاره باشد. برخورد پوستههای پرتابشده با یکدیگر، نور درخشان ابرنواختر را ایجاد کرده است.
این سه کشف، از حباب غولپیکر DFK 52 تا مگافایرهای جنگلهای صنعتی و ابرنواختر SN2021yfj، نشان میدهند که هم در کیهان و هم روی زمین، قوانین معمول و پیشبینیشده همیشه برقرار نیستند. ستارهها و جنگلها، هر دو، پیامهایی از طبیعت غیرمنتظره و خشونتآمیز دارند.
مارک زیبرت و استیو شولز هر دو تأکید میکنند که ادامه رصد و مطالعه، کلید فهم بهتر از فرآیندهای ناپایدار و انفجاری است؛ چه در دل ستارههای غولپیکر و چه در جنگلهای سیرا نوادا. تغییر مدیریت و آمادهسازی زمین میتواند از فجایع طبیعی جلوگیری کند، و رصد دقیق ستارگان میتواند مسیرهای مرگ عجیب آنها را آشکار سازد.
به گزارش ایمنا، این کشفیات نه تنها چارچوبهای علمی را به چالش میکشند، بلکه به ما یادآوری میکنند که کیهان و زمین همیشه آمادهاند تا قوانین ما را به شکل غیرمنتظرهای بازنویسی کنند.
نظر شما