به گزارش خبرگزاری ایمنا از قم، «جاماندگان» مخاطبان این مسیرند. کسانی که نتوانستهاند پا در جای قدمهای جابر گذاشته و به طریق علما نجف را به سوی کربلا طی کنند. کسانی که از موهبت خالی شدن از غصههایی به قدمت ۱۴ قرن محرومند و در طوریج عاشقان ارباب کربلا برایشان جایی نیست. کسانی که دیگر نمیتوانند به سنت بادیه نشینان دیار بلا، بر سر و صورت زده و خاک دیار محبوب را به سر و صورت بریزند اما در هر شهر و روستایی باشند، با هر توان و شرایطی، یاد اربعین سالار شهیدان را حفظ میکنند.
طریق العلما تنها یک مسیر خاکی و قدیمی نیست. جادهای است به قدمت بغض فروخورده شیعه در مصائبی که از زمان پیامبر (ص) آغاز شده و تا کنون بر امت اسلام روا داشته شده است. عاشورا مکتبی است که آزادگان جهان در این مصیبت فریاد بزنند و بازار ظالمان را به هم بریزند و اربعین امروز، بدون خونخواهی از سرداران رشید ایرانی و فریاد تظلم خواهی برای مردم مظلوم غزه معنایی ندارد.
از آن مسیر بهشتی میان نجف تا کربلا تا این کوچه و پس کوچههای شهر، برای آن کس که در اربعین سالار شهیدان دل در گرو اربعینی شدن دارد، راه زیادی باقی نمانده است.
«جاماندگان حسینی» یعنی همانهایی که پایشان از جاده نجف تا کربلا کوتاه مانده، اما دلشان هر لحظه در میان خاک و غبار آن مسیر میدود. جامانده، کسی است که شاید ویزا نگرفته، یا توان سفر نداشته، یا تقدیرش جور دیگری رقم خورده، اما قلبش با هر «یا حسین» در کاروان عشق حضور دارد. جاماندگان حسینی کسانی هستند که در اربعین سالار شهیدان، جسم شأن در شهر مانده اما با روح خود به سمت بیت الحرمین در پروازند.
جاماندگان، فرسنگها دورتر، با اشک و آه، با پیادهرویهای کوتاه و نذرهای کوچک، راهی را که در زمین نمیتوانند بروند، در آسمان دلشان میپیمایند. انگار هر قدمشان در خیابانهای شهر، انعکاس همان گامهای عاشقان در بینالحرمین است.
راهپیمایی جاماندگان اربعین حسینی، ابتکاری بود که پس از احداث بلوار معنوی و آئینی پیامبر اعظم در قم؛ در دستور کار جمعی از مؤمنان شهر قم قرار گرفت. مراسم «راهپیمایی دلدادگان حسینی جاماندگان اربعین حسینی» در قم روز اربعین پنجشنبه ۲۳ مردادماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ از ابتدای بلوار پیامبر اعظم آغاز و تا مسجد مقدس جمکران ادامه خواهد داشت تا شور حسینی را به امید سبز مهدوی پیوند بزند. این راهپیمایی امسال از همیشه کربلایی تر شده و مملو از اعلام انزجار نسبت به هر ظلمی است که ظالمان جهان بر امت محمد (ص) روا میدارند.
صدای همهمه جمعیت با نوای «لبیک یا حسین» در هم میآمیزد. «فاطمه عطایی»، دانشجوی ۲۶ ساله، شال مشکیاش را محکمتر روی سر میکشد. نگاهش را به گنبد طلایی حضرت معصومه (س) میدوزد و میگوید: «هر سال که اربعین میشود، دلم میخواهد خودم را به کربلا برسانم، اما امسال هم قسمت نشد. آمدم این مسیر را بروم تا حداقل در جمع عاشقان حسین نفس بکشم. این راه برایم مثل جاده نجف تا کربلاست؛ هر قدمش را نذر سلامتی امام زمان (عج) میکنم.»
بعد مکثی میکند، لبخند کوتاهی میزند و دوباره به صف جمعیت ملحق میشود.
حاج مهدی سماواتی، ۶۴ سال دارد و با خانوادهاش به راهپیمایی جاماندگان اربعین حسینی آمده است. دستش را بر عصا تکیه داده و آرام پیش میرود. ردیف اشکهای ریز روی گونههایش پیدا است. میگوید: «جوان که بودم، چند بار پیاده به کربلا رفتم. حالا پاهایم توان آن راه را ندارد، اما دلم هنوز همان جوانِ عاشق است. آمدم این مسیر کوتاه را بروم که یادم نرود روزی در کربلا جان دادند تا ما امروز سربلند باشیم.»
بعد زیر لب شروع میکند به خواندن نوحهای قدیمی که انگار سالهاست با آن زندگی کرده.
محمدرضا گل افشان، دانشآموز ۱۶ ساله که کوله خاکستری به دوش و با کتونی های ورزشیاش به راهپیمایی جاماندگان حسینی آمده، از حسرت بازمانده بودن میگوید. گوشی موبایلش را از جیب بیرون میآورد. عکسهای دوستانش را نشان میدهد که از بینالحرمین فرستادهاند. با لحنی آرام میگوید: «دوستانم الان آنجایند و عکسهایشان را میفرستند. من حسرت میخورم، اما این پیادهروی به من آرامش میدهد. انگار دارم به امامم میگویم که حتی اگر دور باشم، دلم با اوست.»
سپس گوشی را خاموش میکند و سرش را پایین میاندازد، قدمهایش را تندتر میکند.
زهرا حسینی، مادر ۳۴ سالهای که همراه با فرزندانش به این مسیر آمده است، با حمل پرچم مقاومت درس بزرگی برای کودکانش تدارک دیده است. یک دستش پرچم کوچکی را گرفته و دست دیگرش را به دست پسر کوچکش سپرده. دو دختر نوجوانش کنارشان راه میروند. میگوید:
«بچههایم کوچکاند و سفر طولانی برایشان سخت است، ولی نمیتوانستم در خانه بمانم. این مسیر را انتخاب کردم که هم بچهها با فرهنگ عاشورا آشنا شوند، هم من دلتنگیام را به حضرت زهرا (س) بگویم.»
هر چند قدم یکبار، پرچم را بالاتر میبرد تا بچهها هم با شوق آن را ببینند. بعد با لبخندی محو ادامه میدهد: «گاهی مسیر، بهانه است… مقصد همیشه حسین است.»
نظر شما