کربلا سفر عشق و محبت است

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کربلا تنها یک مقصد جغرافیایی نیست؛ یک مسیر است، مسیری که از عمق جان آغاز می‌شود و در نهایت به عشق و دلدادگی می‌رسد. راهی که زائرش با دل حرکت می‌کند، نه تنها با قدم. هر سال میلیون‌ها عاشق و مشتاق، از گوشه‌گوشه جهان، با پای پیاده یا با دلی لبریز از اشتیاق، گرد هم می‌آیند تا در مسیر اربعین، جلوه‌ای از عشق، وحدت، ایثار و ارادت را به تصویر بکشند.

این راه، تنها راه زائر نیست؛ مسیر انسانیت است. راهی است که دل‌ها در آن به هم می‌پیوندند و زیر سایه محبت اهل‌بیت (ع) تمدنی از نور، مهر و هم‌دلی را رقم می‌زنند. جاده‌ای که انسان را از خودخواهی رها کرده و به سوی یک حقیقت مشترک سوق می‌دهد.

مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی با نگاهی عمیق به این پدیده می‌فرماید: «خدای تعالی می‌خواهد رابطه محبتیِ اهل بیت را به اهل عالم نشان بدهد، همان طوری که می‌بینید میزبان‌ها چقدر به شما محبت می‌کنند، شما هم به میزبانانتان محبت کنید. وقتی پای یک زائر را پیش از ماساژ دادن می‌بوسد ما چه کار می‌توانیم بکنیم؟»

این محبت، برخاسته از عشقی الهی و فراتر از مناسبات دنیوی است. چیزی که در کمتر جایی می‌توان آن را یافت یا در دل هر کسی نمی‌گنجد. او ادامه می‌دهد: «شما که الگوی تشیع هستید، یک جورایی باید این محبت را به همه عالم صادر کنید تا اهل عالم از عیسوی آمریکایی تا اروپایی بگویند شیعیان چقدر با هم عاشقانه هستند و ای کاش من شیعه بودم…»

در نگاه مرحوم حائری، اربعین و این شور بی‌مثال، نمود تمدنی است که مقدمه‌ای برای ظهور امام زمان (عج) خواهد بود؛ او دلیل همه این محبت‌ها را اینگونه تعبیر می‌کند: «اربعین و محبت اینها به هم نمونه و نمایانگر تمدن و وسیله و راهی برای ظهور امام زمان است؛ بر همین اساس این سفر، سفر عشق است.»

این مسیر، حقیقت گمشده انسان امروز را به او یادآوری می‌کند: عشقی بی‌قید، محبتی بی‌منت و هم‌دلی برآمده از ایمان. کربلا و اربعین، آیینه‌ای از آینده روشن بشریت‌اند که در آن انسان‌ها، فارغ از مرزها، با عشقی مشترک گرد هم می‌آیند. در جهانی که تشنه معنویت است، اربعین ندای بی‌صدای بیدارسازی دل‌هاست؛ آغازی برای ساختن جهانی از جنس عشق… سفری از دل، به سوی دل.