به گزارش خبرگزاری ایمنا، معلم تنها یک آموزگار برای انتقال معلومات علمی و دانش نیست، بلکه الگویی بانفوذ است که نمیتواند نسبت به اصول اخلاقی خویش بیتفاوت باشد، زیرا محدوده اخلاقیاتش فراتر از خود اوست و در واقع اخلاق و عمل معلم در جریان آموزش به مراتب بیشتر از سخن و کلامش بر شاگردان اثر خواهد داشت، از همین رو در بسیاری از موارد شاگردان در شخصیتپذیری خود نقش معلم را بسیار مؤثر میدانند.
معلم دارای جایگاه ارزشمند معنوی در جامعه انسانی است، اما وقتی وظایف آموزشی آنها با ایثار، فداکاری و از خودگذشتگی درهم آمیخته میشود، شکوه و عظمتی والا را معنا میبخشد و نشاندهنده اهمیت و نقش بیبدیل آنها در تربیت نسل آینده است، به گونهای که نمود عینی فداکاری محمدمهدی سمندگانی از فرهنگیان شهرستان چادگان در نجات جان دانشآموزش یکی از زیباترین جلوههای تعلیم و تربیت است.
این معلم فداکار که با فعالیت مستمر به عنوان نجاتگر پایه دو جمعیت هلال احمر از سال ۱۴۰۰ در پایگاههای جادهای امداد و نجات بارها توانسته طی عملیات به موقع برای نجات جان افراد آسیب دیده در حوادث و سوانح مختلف اقدامات تأثیرگذار داشته باشد، درباره ماجرای هولناک خفگی یکی از دانشآموزانش میگوید: هنگامی که مشغول تدریس بودم، سر و صدای عجیبی از بیرون کلاس به گوشم رسید با عجله از کلاس بیرون رفتم، اما از شدت عجله و نگرانی، تعادلم را از دست دادم بر روی زمین افتادم، بدون معطلی برخاستم و سریع، به محل شلوغی رسیدم، همان لحظه یکی از دانشآموزانم را دیدم که با صورتی کبود و با حالت ناخوشایند بر روی زمین افتاده بود.
سمندگانی با بیان اینکه در امداد و نجات، صبر و سرعت عمل دو ویژگی متضاد اما مکمل یکدیگر هستند، در حالی که سرعت عمل برای نجات جان افراد در شرایط اضطراری ضروری است، صبر و خونسردی برای ارزیابی صحیح موقعیت، تصمیمگیری درست و جلوگیری از آسیبهای بیشتر حیاتی است، اظهار میکند: با جلوگیری از اقدامات نادرست سایر دانشآموزان، کنترل اوضاع را به دست گرفتم و با ارزیابی صحنه حادثه مطابق با اصولی امدادی و براساس توضیحات حاضران متوجه شد که دانشآموز دچار تشنج شده و زبان، مسیر تنفس را بسته است، بنابراین با انجام مانور سر به عقب، صدای خرخر از گلوی دانشآموز شنیده شد، اما راه هوایی هنوز به خوبی باز نشده بود که با دقت عملیات کشیدن چانه به بالا و حرکت جارویی انگشت، زبان را بیرون کشیدم و پس از چند ثانیه طی بازگشت تنفس و افزایش ضربان نبض، جان به تن دانشآموز بازگشت که بعد از مدتی با حضور نیروهای امدادی برای درمانهای لازم به بیمارستان منتقل شدند.
او که نجات جان دانشآموزش را تنها یک اقدام امدادی ندانسته بلکه بازگشت مجدد تپش قلب خودش ترسیم میکند، میافزاید: در دل بحرانها و حوادث همیشه با تسلط و آرامش عملیات امداد و نجات را انجام میدادم، اما در زمان نجات جان دانشآموزم دلشوره عجیبی داشتم و تجربههایم با من سخن میگفتند و دلِ معلمیام جلوتر از هر تکنیک و مهارتی بود و وقتی جان دانشآموز از خطر نجات یافت، امید به زندگی درونم لبریز شد.
این مربی توانا و پرتلاش در حالی که لبانش خندان و چشمانش پر از شور و عشق زندگی کردن بود با بیان اینکه هنوز صدای بازگشت تنفس دانشآموزم، زیباترین نوای زندگیم است، میگوید: در لحظه وقوع حادثه و نجات جان دانشآموز، بیشتر از همیشه باور کردم، معلمی به تنهایی تدریس و نمره دادن نیست، گاهی باید جان شوی، نفس و امید شوی.
سمندگانی که در اقدام فداکارانه، جان یکی از دانشآموزان هنرستانش را نجات داده بود بر اهمیت یادگیری کمکهای اولیه توسط معلمان و دانشآموزان اشاره میکند و میافزاید: پس از نجات معجزهآسای دانشآموزم در حال حاضر تعدادی از دانشآموزان ضمن یادگیری کمکهای اولیه، در پایگاههای امدادی مشغول فعالیت هستند.
او درباره فضای صمیمانه حاکم بر کلاس درس و ارتباطات دوستانه با دانشآموزان خاطرنشان میکند: احترام متقابل بین معلم و دانشآموز، پایهای اساسی برای یک محیط آموزشی سالم و مؤثر است، چرا که این احترام دو طرفه، شامل درک متقابل، گوش دادن فعال و رفتار مؤدبانه است که به ایجاد فضایی امن و مثبت برای یادگیری کمک میکند، معتقدم احترام متقابل، نه تنها به پیشرفت تحصیلی دانشآموزان کمک میکند، بلکه تأثیر مثبتی بر سلامت اجتماعی آنها نیز دارد.
نظر شما