به گزارش خبرگزاری ایمنا، عباس حاجرسولیها چهره نامآشنای مدیریت شهری است که در دورههای اول، دوم، سوم، چهارم و ششم عضو و دو دوره نیز رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان بوده است. سوابقی که از او چهره ویژهای در این حوزه ساخته است.
در بیشتر مصاحبهها از لزوم مدیریت واحد شهری سخن میگوید تا جایی که خیلیها او را به همین ویژگی میشناسند. در این مصاحبه هم در پاسخ به سوال خبرنگار میوید: «هدف من این است که مدیریت واحد شهری تحقق پیدا کند و شوراها اختیارات بیشتری در حل مسائل داشته باشند، بارها پیش آمده که قانونی از سوی مجلس ابلاغ شده، اما در عمل انجام آن کار وابسته به تأیید نهاد دیگری بوده که پاسخ آن حتی تا یک سال هم به طول انجامیده است.»
در این قسمت از سلسله گفتوگوهای غیرعلنی میزبان عباس حاجرسولیها عضو شورای اسلامی شهر اصفهان هستیم تا از او درباره ۲۰ سال عضویت در شورای شهر بیشتر بپرسیم. آنچه در ادامه میخوانید مشروح این گفتوگو است.
ایمنا: چند سال و چند فرزند دارید؟
حاجرسولیها: در حال حاضر ۷۲ سال و شش ماه دارم؛ چهار فرزند دارم که همه دانشگاهی، تحصیلکرده و در رشتههای مهندسی مشغول هستند؛ از دو پسرم یکی در دانشگاه آزاد مشغول به فعالیت است و دیگری در بخش مهندسی و آزمایشگاههای سطح شهر فعالیت میکند.
دخترانم نیز هر دو در مسیرهای علمی شاخصی قرار دارند؛ یکی از آنها در دانشگاه صنعتی، در رشته برق تحصیل کرده و در آنجا بسیجی و نخبه بوده و فعالیتهای گستردهای داشته است و فرزند دیگرم در حال حاضر مشغول تحصیل در مقطع دکتری هوش مصنوعی در دانشگاه اصفهان است.
ایمنا: برای تصمیمهایتان با چه کسی مشورت میکنید؟
حاجرسولیها: همیشه شورایی فکر کردهام و همواره بر اصل مشورت با افراد متخصص و متعهد تأکید داشتهام. در دورهای که شاخه مهندسین حزب جمهوری اسلامی فعال بود، ما بهعنوان مجموعهای از مهندسین شهر، گرد هم میآمدیم و برای مسائل شهری تصمیمگیری میکردیم و این جمع مهندسی یکی از نقاط قوت ما در تصمیمسازیها بود، علاوه بر آن، از آغاز انقلاب تا امروز، با مسئولان اجرایی، مدیران، مشاوران و علما ارتباط نزدیک و تنگاتنگی داشتهام و در جنگ، بازسازی مناطق زلزلهزده، سیلزده و بسیاری بحرانهای دیگر حضور میدانی داشتم.
یاد بزرگان و همراهانی همچون مرحوم حجتالاسلام و المسلمین مهدی مظاهری، آیتالله حاج حسن امامی و بسیاری از افراد متعهد دیگر همیشه برایم زنده است، همچنین با آیتالله طباطبایینژاد، آیتالله العظمی مظاهری و حجتالاسلام و المسلمین روحانی، نماینده حضرت امام در اصفهان نیز روابط کاری و مشورتی مؤثری داشتهام و در بنیاد مسکن، جامعه مهندسین و نظام مهندسی همیشه در ارتباط بودهام و از تخصص و تجربه این افراد بهره بردهام، هنوز هم در تصمیمگیریهای شورا، هر هفته بهصورت منظم از نظرات کارشناسی افراد استفاده میکنم.
ایمنا: ۲۰ سال است که عضو شورا هستید، فکر میکنید چرا مردم به شما رأی میدهند؟
حاجرسولیها: دغدغه شخصی من که با تمام وجود آن را پیگیری میکنم، رفع مشکلات پیچیده مردم است، مسائل شهری بهطور معمول درگیر قوانین پیچیده و بوروکراسیهای سنگینی است که فقط کسی میتواند آنها را حل کند که هم دغدغه داشته باشد و هم این مسیرهای قانونی را بشناسد. ما در سیستمی کار میکنیم که گاهی زنگزده و فرسوده است؛ جایی که برای یک کار ساده، باید چند نهاد موازی نظر بدهند، هرکدام پاسخشان را دیر ارائه میدهند و در نهایت اربابرجوع سرگردان میشود.
هدف من این است که مدیریت واحد شهری تحقق پیدا کند و شوراها اختیارات بیشتری در حل مسائل داشته باشند، بارها پیش آمده که قانونی از سوی مجلس ابلاغ شده، اما در عمل انجام آن کار وابسته به تأیید نهاد دیگری بوده که پاسخ آن حتی تا یک سال هم به طول انجامیده است.
ایمنا: فکر میکنید چه چیزی موجب شده است مردم در چندین دوره شورا به شما رأی بدهند؟
حاجرسولیها: مردم وقتی میبینند پروژههایی همچون خط دو مترو که در همین دوره به مرحله اجرا میرسد یا رینگ چهارم که در حال بازگشایی است، تحقق یافته است، به عملکرد شورا اعتماد میکنند. این پروژهها برای شهر حیاتی است و نشاندهنده کارآمدی شوراست. بهطور طبیعی، مردم عملکرد را میسنجند و در نهایت تصمیمگیری میکنند.
ممکن است عوامل دیگری از جمله فضاهای اجتماعی یا حتی عوامل پشتپرده نیز در رأی مردم نقش داشته باشد، اما در نهایت، آنچه مردم را اقناع میکند، مشاهده نتیجه و خروجی اقدامات شورا در زندگی روزمره آنهاست؛ بخشی از رأی مردم دلی است، اما بخش دیگری از آن نیز متکی بر قضاوت درباره عملکرد واقعی است.
ایمنا: اگر به نخستین روز کاری خود در شورای اسلامی شهر اصفهان بازمیگشتید، چه اقداماتی انجام میدادید؟
حاجرسولیها: من از سال ۱۳۵۰ نیت کردم که اگر در کنکور _که در آن زمان بسیار دشوار بود_ قبول شوم، عمر و وقتم را برای خدمت به مردم بگذارم و این نذر را فقط با خدای خودم در میان گذاشته بودم و تا امروز درباره آن با کسی صحبت نکردهام. در همان سال پنجم تحصیل، مقدمات مسیر فراهم شد و خدا خواست و پذیرفته شدم؛ از همان زمان عزم کردم که اگر توفیق داشتم، برای مردم کار کنم. از آن زمان تا همین لحظه مسیر خدمت ادامه یافته است و حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در حوزه مسکن فعالیتهایی را آغاز کرده بودیم.
بهمحض پیروزی انقلاب، در بهمن ۱۳۵۷، با توجه به بحران شدید مسکن، اقدام به تأسیس یک مؤسسه خیریه اسلامی تأمین مسکن کردیم و با همراهی شهرداری اصفهان و مشارکت خیرین، فعالیت ساخت خانه را آغاز کردیم و یکی از خیرین بزرگ در همان روزهای ابتدایی، پنجهزار متر از بهترین زمینهای شهر را به ما واگذار کرد و این نخستین حرکت مردمی ساختوساز بعد از انقلاب بود.
۳۱ فروردین ۱۳۵۸، حضرت امام (ره) فرمان تأسیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی را صادر کردند که ما در اصفهان پیش از این فرمان، ساختارهای لازم را فراهم کرده بودیم، پس از دستور امام، در هر استان سه مهندس و یک روحانی بههمراه نماینده دولت باید این بنیاد را راهاندازی میکردند که من از نخستین سه مهندس بودم که در تأسیس بنیاد مسکن اصفهان مشارکت داشتم و همان مجموعههایی که ساخته بودیم را وارد ساختار بنیاد کردیم و در محلات فرسوده و بافتهای کمبرخوردار فعالیت خود را ادامه دادیم.
ساختمانهایی که آن روز ساخته شد، هنوز هم ایستادهاند و وقتی یکی از آن خانهها را بازدید میکردم، دیدم از هفت ستون آن، تنها یکی توسط موریانه آسیب دیده است، گفتم این ساختمانها را باید حفظ کرد، چون بخشی از تاریخ شهر و انقلاب ماست. همان زمان، با الهام از نگاه حضرت امام (ره) که تأکید داشتند بازسازی و دفاع باید مردمی باشد، نخستین ستاد مهندسی جهاد جنگ را راهاندازی کردیم که این ستاد بهطور کامل مردمی بود، نه وابسته به سپاه و نه ارتش؛ طرح بازسازی مناطق جنگزده نیز توسط همین مجموعه شکل گرفت و طی هفت سال به نتیجه رسید.
یکی از بزرگترین بحرانهای کشور پس از جنگ، کمبود مدرسه بود و در بعضی شهرها همچون مشهد، مدارس پنجشیفته برگزار میشد. من در آن مقطع زمانی هشت سال مدیرکل بودم که با پول دولت و مشارکت مردم، ۵۰۰۰ کلاس درس ساختیم، حتی پروژههای نیمهکارهای که از دوران جنگ باقی مانده بود، تکمیل شدند و این اقدامات زیربنای توسعه و رشد شهری شد.
حضرت امام خمینی (ره) گفته بودند پول نفت اول انقلاب باید بهطور مساوی در کل کشور هزینه شود و ما در اصفهان دقیقاً همین مسیر را رفتیم و پروژههایی را اجرا کردیم که بعدها برای همه استانها الگو شد.
ایمنا: سال گذشته در حوزه ساختوساز و مسکن رکود داشتیم، سال جاری وضعیت به چه صورت خواهد بود؟
حاجرسولیها: سال گذشته در حوزه فروش مسکن رکود داشتیم، اما از نظر بودجهای، عملکرد شهرداری در بخش ساختمان بسیار موفق بود و صددرصد تحقق یافت. ما توانستیم با برنامهریزی دقیق، روند ساخت را حفظ کنیم، اگرچه فروش با مشکل روبهرو بود، اما یکی از دلایل موفقیت شهرداری در بخش ساختمان آن است که مدیریت شهری اختیار ساختوساز را بهتر میشناسد، اما بعضی مسائل و گرههای اداری و بوروکراتیک اجازه نمیدهد کارها با سرعت پیش رود.
در بافتهای تاریخی مشکلات زیادی داریم و مردم در این مناطق گرفتار هستند، اما چون اختیار رفع مشکل در دست شورا یا شهرداری نیست، گرهها باز نمیشود، بهطور مثال در مواردی که مربوط به میراث فرهنگی میشود، دریافت پاسخ بسیار زمانبر است که این موضوع مانعی جدی برای نوسازی و بهسازی شهری محسوب میشود، با این حال، فعالیتها هرگز متوقف نشده است و سال جاری نیز با بهبود فضای اقتصادی، بهویژه کاهش قیمت دلار و سکه، امید داریم بخش مسکن و تولید رونق بگیرد.
یکی از حوزههایی که میتوان در اصفهان بهخوبی روی آن سرمایهگذاری کرد، بخش مسکن و پروژههای گردشگری است؛ با توجه به اینکه مقام معظم رهبری سال جاری را سال «سرمایهگذاری برای تولید» نامگذاری کردند، ما نیز در شورا تأکید داریم که بخش مسکن و گردشگری باید محور توسعه اقتصادی شهر قرار گیرد.
اصفهان زیباترین شهر جهان است، من شهرهای زیادی را دیدهام، اما نظیر اصفهان وجود ندارد و اگر زایندهرود نیز احیا شود، این شهر به معنای واقعی کلمه نور علی نور خواهد شد و پروژههایی همچون بهشتآباد میتواند راه نجات زایندهرود باشد؛ این پروژه از سال ۱۳۸۲ مورد پیگیری قرار گرفته است و اگر امروز در اختیار بنیادهای شهری قرار گیرد، میتواند در تأمین آب مؤثر باشد.
در حوزه مدیریت آب نیز شورا مصوبات مهمی داشته است و برای آب شرب، خدمات فاضلاب و مدیریت پساب، اقدامات اساسی صورت گرفته و بسیاری از شهرها در این زمینه از اصفهان عقبتر هستند که شورای اسلامی شهر در این حوزه نیز با چشمانداز بلندمدت، مصوبات مؤثری گذرانده و پیگیر اجرایی شدن آنها است.
ایمنا: اگر حوزه اختیاراتتان بیشتر میشد، کدام محدودیتها را از جلوی پای مدیریت شهری برمیداشتید؟
حاجرسولیها: بیپرده و بدون رودربایستی باید بگویم اگر در جایگاهی بودم که میتوانستم تصمیم بگیرم، بهطور حتم بخشی از اختیارات فعلی که در انحصار بعضی نهادها است را به شهرداریها و شوراها واگذار میکردم. بارها گفتهام که حتی در برنامه هفتم توسعه کشور، شورای استانها باید نقش فعالتری ایفا کنند و اگر اختیاری داشتم، در اجرای این قانون کمک میکردم و نمیگذاشتم هیچ مانعی در مسیر آن ایجاد شود.
نسخهای که همان اوایل برای شوراها تهیه کردیم به مسئولان مربوط ارائه شد، اما آن مدل هنوز هم بهطور کامل اجرا نشده است و اگر فرصتی فراهم شود، میتوان همان نسخه را مبنا قرار داد و اختیاراتی را که حق مدیریت شهری است، به شهرداریها و شوراها بازگرداند.
ایمنا: میگویند عضویت آقای حاجرسولیها در شورا تا سال ۱۴۴۰ تمدید شده است، نظرتان در مورد این حرف چیست؟
حاجرسولیها: تا جایی که توان داریم و شرایط فراهم باشد، در خدمت مردم خواهیم بود، تمدید دوره ششم شورا به مدت ۱۰ ماه اقدام بسیار مفیدی بود، هرچند شاید اگر این اتفاق نمیافتاد، دربارهاش صحبت نمیکردم، اما اکنون که این دوره مدیریت شهری تمدید شد، باید گفت حرکت سنجیدهای بود؛ به نظرم دورههای شورا باید پنجساله شود و تجربه همین ۱۰ ماه تمدید بهخوبی نشان خواهد داد که طول بیشتر دوره، امکان بهرهوری بیشتر را فراهم میکند.
شهردار اصفهان در همین مدت گزارشی ارائه کرد که نشان میداد حجم کار انجامشده در این ۱۰ ماه، معادل دو سال فعالیت مؤثر بوده است، زیرا نیروها آماده بودند، برنامهها تدوین شده بود و پروژهها در مسیر اجرا بود، اگر دوره شورا به پایان میرسید، کارها سست میشد و باید دوباره منتظر شکلگیری شورای جدید و چیدمان تازه میماندیم، اما حالا با همان انرژی و با برنامهریزی دقیقتر، برای سال آینده بودجهای نوشتهایم که شورای بعدی بتواند آن را به اجرا برساند.
حتی در سطح مجلس شورای اسلامی و دولت نیز معتقدم دوره چهارساله کافی نیست، بررسیهایی انجام دادم و به این نتیجه رسیدم که در بسیاری از کشورهای توسعهیافته، دورههای پنجساله رایج است و مدت چهار سال کم است، زیرا شش ماه اول صرف تشکیل دولت میشود و شش ماه آخر صرف آمادهسازی برای انتخابات بعدی و فقط حدود سه سال برای کار مفید باقی میماند، اما در دوره پنجساله، حداقل چهار سال زمان مفید برای فعالیت واقعی وجود دارد.
مردم امروز آگاهتر از گذشته هستند و انتخابهای بهتری انجام میدهند که نیاز به تعویض پیدرپی نیست. تعویض بیموقع، هزینهبر و زمانبر است، در مورد مجلس شورای اسلامی شهر نیز همینطور است، اگر دوره پنجساله شود، مجلس بهتر میتواند در حوزه کلان کشور برنامهریزی کند و از مسائل اجرایی و محلی فاصله بگیرد، زیرا کارهای خرد باید به شوراهای اسلامی شهر واگذار شود و مجلس بیشتر بر مسائل کلان کشور متمرکز شود.
ایمنا: سختترین دوره شورا از نظر شما کدام دوره بوده است؟
حاجرسولیها: دوره ششم شورا از نظر حجم کار، یکی از دشوارترین دورهها بود، البته من در دورههای دوم و سوم هم مسئولیتهای زیادی داشتم و در آن زمان، پروژههای گستردهای انجام شد، فهرستی دارم که نشان میدهد در دوره سقائیاننژاد، شهردار وقت، ۹۲ خیابان در شهر اصفهان احداث یا بهسازی شد، آن زمان، مترو در مرحله آغازین بود، حملونقل عمومی توسعه یافت و فضای سبز در اولویت قرار داشت.
هماکنون شرایط پیچیدهتر شده است، حفظ فضای سبز دشوارتر شده، آلودگی هوا بیشتر شده و چالشهای مالی جدیتر شده است، امروز دیگر فقط بحث خیابانسازی مطرح نیست، باید پارکینگ بسازیم، باید راهکارهای جدید برای حملونقل ارائه کنیم.
مهمترین پروژههای کنونی، رینگ چهارم شهر و خطوط دو و سه مترو است که این پروژهها همت، منابع مالی و اراده میخواهد؛ برآورد ما این است که اجرای این طرحها بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار میلیارد تومان هزینه نیاز دارد.
ایمنا: شما سالهای زیادی رئیس شورا بودید، اما در حال حاضر عضو عادی هستید، این وضعیت برایتان سخت نیست؟
حاجرسولیها: در حال حاضر راحتترم و تجربیاتم را در اختیار شورا میگذارم، هرچند اعضای شورا با هم برابرند و هر کدام یک رأی دارند، اما رئیس شورا کار سختتری دارد و باید ۱۳ عضو شورا را هماهنگ کند، جلسات را مدیریت کند و فشار زیادی متحمل میشود، هماکنون در جایگاهی هستم که میتوانم تمرکزم را بر پیگیری طرحها و انتقال تجربه بگذارم و فکر میکنم اینگونه برای شورا نیز مفیدتر است.
ایمنا: وقتی عضو شورا میشوید، بستگان یا اطرافیان درخواستهایی از شما دارند، که گاهی غیرمنطقی است؛ آیا چنین انتظاراتی از شما بوده است؟
حاجرسولیها: چه فامیل و چه غیرفامیل، هرکسی که با دغدغه و مشکلی وارد اتاق من میشود، آن مسئله برای من مهم است و پیگیری آن را وظیفه خودم میدانم، کسی که میآید، بهطور قطع مشکلی دارد، من نمیگویم به او کمک نمیکنم، اگر بتوانم مشکل را رفع کنم، بهطور حتم آن را پیگیری میکنم، وقتی فردی با مشکل جدی میآید، برای رفع آن وقت میگذارم، البته بعضی مسائل پیچیدهتر است و زمان میبرد، اما در اولویت قرارشان میدهم.
بارها گفتهام اگر میان شهرداری و اربابرجوع مسئلهای پیش آمد که شک در آن وجود دارد، باید جانب مردم را گرفت و سمت مردم ایستاد. هنوز نیز همین نگاه را دارم و این ادبیات از دورههای قبلی در من وجود داشته است.
ایمنا: آیا طی این سالها، مصوبهای در شورای اسلامی شهر بوده است که از آن رضایت نداشته باشید؟
حاجرسولیها: یکی از مواردی که رضایت نداشتم، مربوط به مدل درآمدی بود که خودم از دوره اول شورا طراحی کرده بودم؛ در آن مدل گفته بودم ۶۰۰ متر مربع تراکم در دو طبقه باید بهصورت رایگان به شهروندان داده شود، اما در این دوره، دوستان نظر دیگری داشتند و در مورد واحدهای تجاری، مقرر شد که ۲۰ درصد کاهش متراژ بدهند که من مخالف بودم و دلم میخواست مدل قبلی باقی بماند.
در نهایت آن مصوبه برگشت خورد، رفت و آمدهایی شد، اما بر اساس تصمیم نهایی، مردم همچنان میتوانند ۶۰۰ متر مربع را بهصورت رایگان دریافت کنند و اگر بخواهند مغازه خود را تعمیر یا بازسازی کنند، دیگر پول اضافهای بابت تراکم از آنها دریافت نمیشود.
ایمنا: اگر بخواهید در یک جمله با مردم اصفهان صحبت کنید، چه میگوئید؟
حاجرسولیها: ما شرمنده مردم هستیم؛ زیرا نتوانستیم آنطور که باید و شاید، مشکلاتشان را رفع کنیم؛ دست ما در بعضی مسائل بسته بوده است، اما نیت ما همیشه خدمت و دغدغه ما مردم بودهاند.
ایمنا: با توجه به اینکه در شبکههای اجتماعی همچون اینستاگرام یا پیامرسانهای داخلی همچون ایتا حضور ندارید، اخبار را چطور دنبال میکنید؟
حاجرسولیها: فرصت زیادی برای حضور در فضای مجازی ندارم.
ایمنا: چند نفر را نام میبرم، اولین چیزی که به ذهنتان میرسد را بفرمائید.
محمد نورصالحی: منضبط و موفق
سید امیر سامع: کارشناس دقیقی که در شورا آبدیده شده است.
مجید نادرالاصلی: فردی مملو از صداقت که دلش برای مناطق محروم میتپد.
ابوالفضل قربانی: به دنبال هوشمندسازی شهر
رسول میرباقری: علاقهمند به توسعه شهر بهویژه در بافتهای تاریخی
علی صالحی: منبع اطلاعرسانی شورا به همه مردم
محمدرضا فلاح: مردمی و علاقهمند به مردم
احمد شریعتی: دلسوز برای مردم با دغدغه زایندهرود
احمدرضا مصور: دقت خیلی خوبی در مصوبات دارد.
مصطفی نباتینژاد: دغدغهمند توسعه، گردشگری و نوآوری
حجتالاسلام منوچهر مهرویپور: سرور ما
فرزانه کلاهدوزان: دغدغهمند حوزه بانوان
برای مشاهده فیلم این گفتوگو روی لینک http://imna.ir/x9zqT کلیک کنید.
نظر شما