به گزارش ایمنا به نقل از ساینس دیلی، اخترشناسان در پروژهای موسوم به FOSSIL (شکلگیری منظومه شمسی بیرونی: میراثی یخزده) و با بهرهگیری از تلسکوپ سوبارو در هاوایی موفق به کشف جرمی یخی و کوچک با نام اولیه «2023 KQ14» در فاصلهای دورتر از پلوتو شدند، این جرم که در ردهی کمیاب «سدنوئیدها» طبقهبندی شده، چهارمین مورد کشفشده از این نوع در تاریخ علم نجوم است.
ویژگی خاص این جرم چیست؟
مدار 2023 KQ14 به طرز عجیبی از دیگر سدنوئیدها متفاوت است. شبیهسازیهای رایانهای نشان میدهد که این جرم مداری پایدار با قدمتی بیش از ۴.۵ میلیارد سال دارد، اما تفاوت مدار کنونی آن با سایر اجرام مشابه، ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است.
یوکون هوانگ از رصدخانه ملی ژاپن میگوید: مدار غیرعادی این جرم، احتمال وجود سیاره نهم را کمرنگتر میکند. ممکن است در گذشته سیارهای در منظومه شمسی وجود داشته که بعدها از سامانه بیرون رانده شده و این آشفتگیها را بر جای گذاشته است.
سیاره نهم، که تاکنون تنها یک نظریه بوده، فرض بر این دارد که جرمی بزرگ در حاشیه منظومه شمسی با نیروی گرانشی خود مدار سایر اجرام را کنترل میکند. اما کشف 2023 KQ14 با مدار بهطورکامل مستقل و دور از دسترس گرانش نپتون، این فرضیه را با چالش جدی روبهرو کرده است.
فومی یوشیدا نیز در اینباره گفت: وجود چنین اجرامی در مناطقی که گرانش سیارات غولپیکر اثر کمی دارد، نشان میدهد که در دوران اولیه شکلگیری منظومه شمسی، اتفاقات فوقالعادهای رخ داده است. این اجرام همچون فسیلهایی آسمانی هستند که میتوانند تاریخ پنهان کیهان را آشکار کنند.
با توجه به اهمیت بالای این کشف، پژوهشگران امیدوارند با ادامه رصدهای عمیقتری در حاشیه منظومه شمسی، بتوانند اجرام بیشتری از این دست پیدا کنند و به تصویر کاملتری از تاریخچهی پنهان منظومه شمسی دست پیدا کنند.
نظر شما