به گزارش خبرگزاری ایمنا به نقل از ساینس دیلی، گروهی از دانشمندان بینالمللی با رهبری دانشگاه ایستآنگلیا (University of East Anglia) و شرکت Colossal Biosciences، در مقالهای منتشرشده در Nature Reviews Biodiversity چارچوبی نوین برای بهکارگیری فناوری ویرایش ژن در حفاظت از گونههای در حال انقراض ارائه دادهاند. هدف این رویکرد نهتنها حفظ گونهها، بلکه بازگرداندن تنوع ژنتیکی ازدسترفتهی آنهاست؛ تنوعی که برای بقا در برابر بیماریها، تغییرات اقلیمی و سایر تهدیدهای آینده حیاتی است.
پروفسور «کاک فن اوسترهاوت»، ژنتیکدان دانشگاه ایستآنگلیا، هشدار داد: «ما با سریعترین تغییرات زیستمحیطی تاریخ زمین مواجه هستیم. بسیاری از گونهها دیگر تنوع ژنتیکی لازم برای بقا ندارند. اینجاست که ویرایش ژنتیکی میتواند تفاوتی حیاتی ایجاد کند.»
تیم تحقیقاتی سه کاربرد کلیدی برای این فناوری مطرح کردهاند:
۱. بازگرداندن تنوع ژنتیکی از بین رفته: با استفاده از DNA قدیمی موجود در موزههای تاریخ طبیعی و بانکهای زیستی.
۲. انطباق تسهیلشده: وارد کردن ژنهای مقاومت در برابر گرما یا بیماری از گونههای نزدیک.
۳. کاهش جهشهای زیانبار: جایگزینی جهشهای مضر با نسخههای سالم، برای بهبود باروری، بقای نسل و سلامت کلی.
یکی از نمونههای مورد مطالعه، کبوتر صورتی موریس است که با وجود احیای جمعیتی از ۱۰ پرنده به بیش از ۶۰۰ عدد، همچنان با فرسایش ژنومی مواجه است و در صورت عدم مداخله ژنتیکی، طی ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده ممکن است منقرض شود.
به گفته دکتر بث شاپیرو از شرکت Colossal، همان تکنولوژیهایی که در احیای ماموتها استفاده میشود، میتواند گونههایی را که در آستانه انقراض هستند، نجات دهد. با این حال، دانشمندان تأکید دارند که این روشها باید با احتیاط، در مقیاسهای کوچک و با پایش دقیق محیطزیستی اجرا شوند و هرگز جایگزین حفاظت سنتی مانند احیای زیستگاهها نشوند.
به گزارش ایمنا، این دیدگاه نوین نهتنها میتواند گونههای در خطر انقراض را نجات دهد، بلکه فرصتی تازه برای سرمایهگذاری، جذب فناوریهای نوین و جلب مشارکت جوامع محلی در برنامههای حفاظتی فراهم میآورد.
نظر شما