از غزه بنویسیم؛ از این باریکه کوچکی که حالا تمام جهان است

به گزارش خبرگزاری ایمنا؛ فاطمه بهروزفخر، نویسنده و دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی در یادداشتی نوشت: «غزه حالا گرسنه‌ترین نقطه روی زمین است و حرف زدن از آن، سنجهٔ دقیقی برای به فعلیت رسیدن روشن‌ترین وجوه اخلاقی انسان معاصر. از غزه حرف بزنیم چراکه بعدها در پیشگاه خودمان، از این حجم از انفعال و بی‌تفاوتی و سکوت، به زانو درخواهیم آمد.

مقاومت و مبارزه علیه شر مطلق، اصیل‌ترین شکل زیستن است. آن‌ها درحالی‌که از گرسنگی و تشنگی از حال می‌روند یا در صف دریافت غذا شهید می‌شوند، درست و حقیقی زندگی می‌کنند.

این ماییم که به‌واسطه حرف‌زدن از آن‌ها، تازه به یاد می‌آوریم چقدر زندگی ما تهی و بی‌ریشه شده است. ما با سیریِ کاذب، با روزمرگی‌های کوچک و بی‌اثر، خود را قانع کرده‌ایم که زندگی می‌کنیم؛ درحالی‌که آن‌ها در مرز مرگ، معنای زندگی را دوباره تعریف می‌کنند.

ما اگر از غزه حرف نزنیم، در حقیقت از خودمان حرف نزده‌ایم. غزه بهانه‌ای برای شُستن وجدان ما نیست، بلکه محک و معیار آن است.

ما اگر از غزه حرف نزنیم، فراموشی را مشروع کرده‌ایم. اگر ما نام این باریکه کوچک -اما به وسعت جهان- را فریاد نزنیم، فردا با وجدان‌های خالی و شرمگین، در برابر تاریخ و نسل‌های بعد، هیچ پاسخی نخواهیم داشت.

بیشتر از اینکه اهالی این قطاع، به فریادهای ما نیاز داشته باشند، این ماییم که برای بازگشت به اصیل‌ترین وجوه انسانی خود به ذکرِ نام آن، بدون لکنت و ترس و محافظه‌کاری احتیاج داریم؛ وگرنه چیزی از ما جز سایه‌ای بی‌صدا باقی نخواهد ماند.

از غزه بنویسیم؛ از این باریکه کوچکی که حالا تمام جهان است.»