به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از لایو ساینس، پژوهشهای جدید صورتگرفته در دانشگاههایی از جمله بایلور، اموری و کالج پزشکی بی سیام به یافتههای چشمگیری درباره اثر پسیلوسیبین (ترکیب اصلی روانفعال موجود در قارچهای موسوم به «جادویی») بر روند پیری و طول عمر سلولها و موجودات زنده منتهی شده است، این ماده که پیشتر بیشتر به دلیل کاربردهای رواندرمانیاش شناخته میشد، در مطالعات اخیر بهعنوان عاملی مؤثر در کاهش نرخ پیری سلولی معرفی شده است، در آزمایشهای انجامشده، سلولهای پوست و ریه انسان که با پسیلوسیبین یا مشتق آن، پسیلوسین، تحت درمان قرار گرفتند، تا بیش از ۵۰ درصد افزایش طول عمر نشان دادند و فرایندهای پیری در آنها بهطور چشمگیری کندتر شد؛ به بیان دیگر، این سلولها توانستند ویژگیهای جوانی خود را برای مدت طولانیتری حفظ کنند، همچنین مطالعات حیوانی روی موشهای ۱۹ ماهه (معادل حدود ۶۰ تا ۶۵ سال در انسان) نشان داد که تجویز منظم پسیلوسیبین طی یک بازه ۱۰ ماهه نهتنها منجر به افزایش حدود ۳۰ درصدی طول عمر آنها شد، بلکه به بهبود شاخصهای فیزیکی همچون رشد مجدد مو و کاهش سفیدی آن نیز انجامید.
پژوهشگران با بررسی سازوکارهای زیستی این اثرات، به نقش پسیلوسیبین در کاهش استرس اکسیداتیو، بهبود مکانیسمهای ترمیم DNA و حفاظت از تلومرها پی بردهاند. تلومرها که ساختارهای انتهایی کروموزومها را تشکیل میدهند، در تنظیم روند پیری و بروز بیماریهای مرتبط با سن نظیر آلزایمر، سرطان و بیماریهای قلبی نقش کلیدی دارند؛ حفظ طول و عملکرد آنها یکی از عوامل حیاتی در ارتقای سلامت و طول عمر به شمار میرود، به گفته لوئیس هکر، استاد دانشگاه بایلور و نویسنده ارشد یکی از این پژوهشها، نتایج بهدستآمده بیسابقه و شگفتانگیز است و افقهای تازهای برای بهبود سلامت و افزایش طول عمر پیش روی پژوهشگران میگشاید. با این حال، تیم تحقیق تأکید میکند که برای تأیید اثربخشی و ایمنی این ماده در انسان، انجام مطالعات گستردهتر و کارآزماییهای بالینی دقیق، از جمله تعیین دوز مناسب و زمان بهینه آغاز درمان، ضروری است. این یافتههای جدید که در نشریاتی همچون npj Aging منتشر شدهاند، در امتداد تحقیقات قبلی که از پسیلوسیبین برای درمان اضطراب، افسردگی و بیماریهای نورودژنراتیو استفاده کردهاند، ابعاد درمانی تازهای از این ترکیب را آشکار میسازند.
نظر شما