به گزارش خبرگزاری ایمنا، شهید امیرعلی حاجی‌زاده در نهم اسفند سال ۱۳۴۰ در تهران متولد شد؛ وی از سال ۱۳۵۹ به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و در دوران جنگ تحمیلی، نقش پر رنگی در عملیات‌های مختلف داشت؛ شهید حاجی‌زاده در عملیات‌های مهمی در دوران جنگ تحمیلی از جمله عملیات‌های کربلای ۴، کربلای ۵، والفجر مقدماتی و والفجر ۸ حضور داشت و به ایفای نقش پرداخت.
با پایان جنگ تحمیلی، شهید حاجی‌زاده سنگر نبرد وارد سنگر نبرد در حوزه موشکی شد و از شاگردان نزدیک شهید حسن تهرانی‌مقدم، پدر برنامه موشکی ایران، به شمار می‌رفت، از شهید سرلشکر پاسدار امیر علی حاجی‌زاده به یکی از بنیان‌گذاران قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران یاد می‌شود.
همسر شهید در گفت‌وگو با خبرنگاری از آرزو های شهید می‌گوید او می‌گوید: برخلاف بقیه که آرزو داشتند شهید شوند، شهید حاجی‌زاده هر زمان این سوال را از او می‌پرسیدی می‌گفت آرزو دارم زنده بمانم و خدمت کنم، تا جایی که می‌توانم خدمت کنم، اما رفتنم با شهادت باشد؛ برای خدا تعیین تکلیف نمی‌کنم که بگویم همه رفتند و من ماندم و دوست دارم بروم، نه، دوست دارم خدمت کنم، اما خداوند رفتنم را این‌طور رقم بزند.
پیام همسر شهید برای مردم تنها پیروی از رهبری و حفظ وحدت است، او می‌گوید: پیام من تنها این است که پشت سر رهبر باشیم، تنها چشم‌هایمان را به حضرت آقا بدوزیم و از تفرقه اجتناب کنیم، خداوند سایه رهبرمان را بالای سرمان حفظ کند.
به دشمن نمی‌شود اعتماد کرد، این را همسر شهید می‌گوید و بعد از آن شب روایت می‌کند، از شب شهادت شهید حاجی‌زاده و شماری از فرماندهان، دانشمندان و مردم شریف و مظلومی که به شهادت رسیدند: آن شب، شهید رفته بودند برای جشن عید غدیر، مدت کوتاهی در جشن شرکت کردند و بعد آمدند خانه، نیم ساعت بیشتر از خوابشان نگذشته بود که با ایشان تماس گرفتند بروند قرارگاه، بعد از رفتنشان نزدیک نماز صبح بود که خانه ما را زدند و بعد از زدن خانه ما بود که ایشان به شهادت رسیدند.
خبرنگار می پرسد آن شب به دلتان چیزی نیفتاده بود و نگران نبودید؟ همسر شهید با صلابت پاسخ می‌دهد نه، ما یک عمر منتظر چنین لحظه‌ای بودیم و می‌دانستیم که عاقبت آن‌ها شهادت در راه خداست؛ امیدوارم بتوانیم راه همگیشان را ادامه دهیم و شرمنده آن‌ها نباشیم.
نظر شما