به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از Goal، در فیلم محبوب «شوالیه تاریکی برمیخیزد»، شخصیت شرور و نیرومند داستان، «بین»، وقتی مشت بتمن را میگیرد، جملهای بهیادماندنی میگوید: «صلح باعث شده قدرت را از دست بدهی؛ پیروزی، تو را شکست داده است.» قهرمان خسته و فرسوده، با تمام توانش میجنگد، اما در نهایت در برابر دشمنش شکست میخورد و با ستون فقرات شکسته، زمینگیر میشود؛ قربانی خطرناکترین تله برای هر قهرمان، رضایتخاطر بیش از حد است.
حسی مشابه در جریان شکست اینتر میامی برابر پاری سنژرمن در مرحله یکهشتم نهایی جام باشگاههای جهان به چشم آمد؛ جایی که لیونل مسی در نیمه دوم، تلاش زیادی کرد، اما نتیجهای نداشت. حتی در ۳۸ سالگی هم، ستاره آرژانتینی میتوانست لحظاتی از نبوغش را نشان دهد (مثل پاس زیبای یکضرب برای لوئیس سوارز که شایسته تبدیل شدن به گل بود) اما اینها به هیچوجه کافی نبود در مقابل تیمی که در بالاترین سطح تکنیکی و بدنی جهان بازی میکرد. دیدن بازیکنی که شاید بهترین تاریخ فوتبال باشد، در حالی که در نبردی محکوم به شکست میجنگد، منظرهای غمانگیز بود.
مسی پس از باخت سنگین چهار بر صفر مقابل پاریسنژرمن، در مصاحبه با DSports گفت:بازی همانطوری بود که انتظارش را داشتیم. آنها تیمی فوقالعاده هستند؛ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و از لحاظ بدنی در شرایط بسیار خوبی قرار دارند. ما تمام تلاشمان را کردیم و فکر میکنم که تصویری محترمانه از خودمان در جام باشگاهها بر جای گذاشتیم.
اما آیا واقعاً حالا، در این مرحله از دوران پرافتخار مسی، هدف فقط گذاشتن یک «تصویر خوب» است؟ جادوگر کوچک فوتبال در میامی به آرامش رسیده، اما شاید همین آرامش، او را به نوعی رخوت و رضایت خطرناک کشانده است و این برای تیم ملی آرژانتین، درست یک سال مانده به دفاع از عنوان قهرمانی در جام جهانی، خبر بدی است. با این حال، در روزهای اخیر شایعاتی درباره احتمال بازگشت مسی به بارسلونا مطرح شده که میتواند همهچیز را برای او و آلبیسلسته تغییر دهد.
بازگشت به خانه، تنها راه احیای مسی؟
در حال حاضر، مسی در میامی آرامش دارد؛ شهری با آفتاب همیشگی، هوادارانی مهربان و رسانههایی کمتر تند و بیرحم از آنچه در بارسلونا یا بوینس آیرس تجربه کرده است. اما همین آسایش، باعث شده دیگر با همان فشار و انگیزهای که در سطح اول فوتبال اروپا داشت، تمرین نکند و رقابت نکند. و این دقیقاً همان چیزی است که میتواند برای آرژانتین در مسیر آمادهسازی برای جام جهانی ۲۰۲۶، یک خطر بزرگ باشد.
واقعیت این است که مسی در MLS( لیگی که کیفیت و فیزیک بازیکنانش در حد لیگهای بزرگ اروپایی نیست) نه آن سرعت، نه آن فشار، و نه آن نیاز به بالاترین آمادگی بدنی را تجربه میکند.اگر این وضعیت ادامه یابد، تیم ملی آرژانتین ممکن است در سال ۲۰۲۶، ستارهای در ترکیبش داشته باشد که از نظر بدنی، آماده رقابت در بالاترین سطح نیست.
اما اگر بازگشت به بارسلونا حقیقت داشته باشد؟ اگر لئو بار دیگر پیراهن شماره ۱۰ تیم محبوبش را بپوشد؟ اگر در فضایی آشنا، با انگیزهای دوباره و چالشی واقعی، یک فصل تمام در لالیگا بازی کند؟
در آن صورت، شاید مسی نهتنها برای جام جهانی آماده شود، بلکه بتواند همان رهبر الهامبخشی باشد که در قطر ۲۰۲۲ تیمش را به قهرمانی رساند. بازگشت به بارسا میتواند دوباره او را در معرض سطح اول فوتبال قرار دهد؛ جایی که نهفقط بهخاطر نامش، بلکه بهخاطر کیفیت بازیاش تحسین شود.
قرارداد نامشخص؛ آیندهای در هالهای از ابهام
شایعات بازگشت احتمالی مسی به فوتبال اروپا ابتدا توسط استبان ادول، خبرنگار ESPN آرژانتین مطرح شد؛ او مدعی شد مسی به ترک اینتر میامی و بازی در لیگی رقابتیتر پس از پایان قراردادش در دسامبر فکر میکند، تا بتواند بهترین آمادگی ممکن را برای جام جهانی ۲۰۲۶ به دست آورد. اما واقعیت، شاید به این سادگی نباشد.
گیم بالاگه، خبرنگار معتبر اسپانیایی، در گفتوگو با رسانهها اظهار داشت که «هیچکس نمیداند (حتی خود مسی هم نه) که آیا اصلاً در جام جهانی بعدی بازی خواهد کرد یا نه».
وی افزود افزود: فعلاً همه چیز برای او مرحله به مرحله جلو میرود؛ بازی به بازی، تورنمنت به تورنمنت.
بالاگه تأکید کرد که اگر مسی قراردادش را با میامی تمدید کند، در آینده درباره ادامه حضورش تصمیم خواهد گرفت، اما در حال حاضر به هیچکس نگفته که تصمیم نهاییاش برای جام جهانی چیست. با این حال، رسانههای نزدیک به اینتر میامی گزارش دادند که مسی درهای تمدید قرارداد با اینتر میامی را نبسته است، و باشگاه نیز نسبت به روند مذاکرات خوشبین است.
اما اگر واقعاً بخواهد در ششمین جام جهانی زندگیاش حضور یابد و نقش تأثیرگذاری ایفا کند، تداوم بازی در لیگ MLS( که هنوز فاصله زیادی با سطح فنی و فیزیکی اروپا دارد) تصمیمی منطقی به نظر نمیرسد.
شکست سنگین در جام جهانی باشگاهها
ضعف لیگ MLS بهخوبی در اولین دوره از فرمت جدید جام جهانی باشگاهها خود را نشان داد. اگرچه اینتر میامی با پیروزی دو بر یک مقابل پورتو (با ضربه ایستگاهی تماشایی مسی) تاریخساز شد و به اولین تیم از منطقه کونکاکاف تبدیل شد که در یک رقابت رسمی یک تیم اروپایی را شکست میدهد، و همچنین تنها تیم آمریکایی که در جام جهانی باشگاهها به پیروزی رسیده، اما عملکرد کلی نمایندگان MLS چندان امیدوارکننده نبود.
لسآنجلس افسی و سیاتل ساوندرز هر دو در مرحله گروهی بدون حتی یک برد حذف شدند. عملکرد لسآنجلس افسی بهویژه ناامیدکننده بود، چرا که در گروهی نسبتاً آسان قرار داشتند (گروهی شامل چلسی، فلامنگو و اسپرانس تونس).
در مرحله یکهشتم، شکست تحقیرآمیز چهار بر صفر میامی برابر پاریسنژرمن همه آن دستاوردها را تحتالشعاع قرار داد. در حالی که سیاتل فقط دو گل مقابل پاری سنژرمن دریافت کرد، تیم خاویر ماسکرانو در نیمه اول مقابل شاگردان لوئیز انریکه چهار گل دریافت کرد؛ در دیداری که بهوضوح یکطرفهترین بازی تورنمنت تا آن لحظه بود.
پیاسجی در نیمه دوم به وضوح پا از پدال گاز برداشت؛ انریکه تا دقیقه ۷۰ پنج تعویض انجام داد. اینتر میامی تا دقیقه ۵۰ حتی یک شوت هم به سمت دروازه نداشت، و آن هم ضربهای بود که مسی بهصورت انحرافی به سمت دروازه زد. با این اوصاف، بهسختی میتوان کارزار جهانی اینتر میامی را موفقیتآمیز دانست و همین شکست سنگین میتواند دلیل مهمی باشد برای اینکه مسی به آیندهاش با نگاهی تازه بنگرد.
«این آن مسی نیست که میشناختم»
شکست سنگین اینتر میامی برابر پاریسنژرمن حتی برای یکی از همتیمیهای سابق مسی هم غیرقابل تحمل بود. زلاتان ابراهیموویچ که در فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ در بارسلونا کنار مسی بازی کرده بود، بلافاصله پس از سوت پایان بازی به فوت مرکاتو گفت: «مسی با مجسمهها بازی میکند، نه همتیمی. دوروبرش بازیکنهایی هستند که انگار کیسههای سیمان حمل میکنند.»
ابراهیموویچ ادامه داد: «این آن مسی نیست که من میشناسم. اگر او را در یک تیم واقعی بگذاری، همهچیز را میدهد. این تیم نه مربی دارد، نه ستاره، حتی بازیکنی که بداند بدون توپ چطور باید حرکت کند. اگر در یک تیم واقعی بود (هر تیم بزرگی) شیر واقعی را میدیدید. مسی تنها بازی میکند چون عاشق بازی است، چون هنوز هم کارهایی را انجام میدهد که ۹۹٪ بازیکنان نمیتوانند. اما این، آن مسی نیست که من میشناسم.»
هرچند بازیکنانی چون لوئیس سوارز، جوردی آلبا و سرخیو بوسکتس در کنار او در میامی حضور دارند، و خاویر ماسکرانو نیز هدایت تیم را بر عهده دارد، اما فراتر از این چند نام، تیم فاقد کیفیت فنی لازم در سطح جهانی است و پاریسنژرمن هم دقیقاً همین ضعفها را بیرحمانه آشکار کرد.
ابراهیموویچ اشتباه نمیگوید؛ مسی ماهی بزرگی است در برکهای بسیار کوچک و بار بسیار سنگینی را روی دوش میکشد. او برای اینکه به نهایت توانش برسد، باید جزئی از یک سیستم منسجم باشد؛ با بازیکنانی در سطح خودش که درک تاکتیکی و تکنیکی مشابهی داشته باشند؛ نه اینکه نقش یک منجی تنها را بازی کند که هر بار باید خودش به تنهایی بازی را ببرد.
حساب ناتمام؛ زمان بازگشت به خانه؟
اگر قرار باشد «شیر واقعی» در جام جهانی ۲۰۲۶ یکبار دیگر غرش کند، مسی باید به اروپا برگردد (یا دقیقتر بگوییم، به بارسلونا). تصور حضور او در تیمی غیر از بارسا در اروپا بسیار سخت است، بهخصوص پس از دو فصل نهچندان درخشان در پاریسنژرمن.
بین بارسا و مسی هنوز یک حس قوی از «کار ناتمام» وجود دارد. ستارهای که حاصل نهایی آکادمی لاماسیا است، در سال ۲۰۲۱ بدون خداحافظی درست از نیوکمپ جدا شد، تنها به این دلیل که باشگاه (پس از بحران مالی سنگین ناشی از مدیریت جوزپ ماریا بارتومئو) دیگر توان مالی تمدید قراردادش را نداشت.
پایان یک ارتباط ۲۱ ساله آنهم به این شکل، بسیار غمانگیز بود. نه فقط چون مسی رکورد گلزنی باشگاه را شکست و ۱۰ قهرمانی لالیگا و ۴ لیگ قهرمانان به بارسا آورد، بلکه به این دلیل که هنوز خیلی چیزها برای ارائه داشت. اما هنوز هم دیر نشده و بارسا میتواند آن پایان تلخ را اصلاح کند.
گزارشهای جدیدی در اسپانیا منتشر شده که میگویند خوان لاپورتا (رئیس فعلی باشگاه که کمی بعد از جدایی مسی برای دومین بار انتخاب شد) میخواهد این فوقستاره را در ژانویه با یک قرارداد ۶ ماهه دوباره به نیوکمپ بازگرداند.
اگر مسی در پایان سال از میامی جدا شود، بارسا میتواند او را بهصورت بازیکن آزاد جذب کند. با توجه به این شرایط، تعجبی ندارد اگر این احتمال در هیئتمدیره باشگاه مطرح شده باشد.
البته نگرانیهایی درباره سقف دستمزدهای لالیگا هنوز وجود دارد، اما گفته میشود لاپورتا حاضر است «زمین و آسمان را به هم بدوزد» تا این بازگشت احساسی را ممکن کند؛ بازگشتی که همزمان خواهد بود با افتتاح کامل نیوکمپ بازسازیشده.
تغییر نگرش
این نخستین باری نخواهد بود که بارسلونا تلاش میکند مسی را بازگرداند. خوان لاپورتا پیش از آنکه مسی در تابستان ۲۰۲۳ پاریسنژرمن را ترک کند، تمام تلاشش را برای جذب دوباره او انجام داد و حتی مسی هم چراغ سبز نشان داد. با این حال، در نهایت شرایط مالی باشگاه اجازه نداد این انتقال عملی شود. مسی بعدها در گفتوگویی با کانال یوتیوبی «Simplemente Fútbol» اعتراف کرد: «هدفم این بود که به خانهام برگردم، جایی که همهچیز از آنجا شروع شد. متأسفانه آن ممکن نشد.» در آن زمان به نظر میرسید که افسانه بارسلونا پذیرفته است دوران حضورش در سطح اول فوتبال به پایان رسیده است.
وی در همان مصاحبه افزود: اینکه بتوانم بگویم همه چیز را در فوتبال به دست آوردهام، ارزشمند است. همانطور که همیشه گفتهام، در سطح تیمی این خوششانسی را داشتم که هم با بارسلونا و هم با تیم ملی کشورم به همه افتخارات ممکن دست پیدا کنم.
اما اکنون، پس از گذشت دو سال، بارسلونا با فعال کردن چند اهرم اقتصادی به ثبات نسبی رسیده و ممکن است نگرش مسی هم تغییر کرده باشد.
او میتواند یک فصل پایانی درخشان را به میراث فوتبالی خود اضافه کند و دهان آخرین منتقدانی که هنوز درباره جایگاهش به عنوان بهترین تاریخ تردید دارند را ببندد. در سالهای پایانی حضورش در بارسا، بابت ناکامیهای تیم در لیگ قهرمانان اروپا انتقادهایی به او وارد شد، اما شاید حالا قطعهی نهایی پازل تیم هانسی فلیک باشد تا فصل آینده بالاخره جام قهرمانی اروپا به نیوکمپ بازگردد.
اگر چنین افتخاری را کسب کند، آنوقت است که با آمادگی کامل و پس از نیمفصل بازی در سطح بالا به جام جهانی خواهد رفت؛ نه با شرایطی مانند MLS که به دلیل فشار پایین و شدت کم مسابقات، او را از فرم ایدهآل دور نگه میدارد.
آخرین غرش
البته در صورت بازگشت مسی، شماره ۱۰ سابق او در بارسا در انتظارش نخواهد بود؛ چرا که پدیده ۱۷ ساله، لامین یامال، قرار است این شماره را از انسو فاتی (که اخیراً به موناکو قرض داده شده) تحویل بگیرد. اما شاید همین موضوع برای مسی خوب هم باشد؛ همانطور که در تیم فلیک هم تضمینی برای فیکس بودن در همه بازیها نخواهد داشت. حمله بارسا در فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۴ آمار برترین خط تهاجمی اروپا را داشته، و دیگر فشاری که در دوران اولش تحمل میکرد، بر دوشش نخواهد بود. حالا نقش او بیشتر بهعنوان راهنما و تسهیلگر برای یامال، رافینیا و دیگران خواهد بود.
هانسی فلیک میتواند از مسی در چرخش پست شماره ۱۰ در کنار دنی اولمو و فرمین لوپز استفاده کند؛ با این برنامه که در بازیهای مهم از ستاره آرژانتینی بهره ببرد و در دیگر مسابقات، با دقت مدیریت دقایق بازیاش را انجام دهد. همین رویکردی است که میامی در فصل گذشته پیاده کرد و تا حدی موفقیتآمیز هم بود، خصوصاً در مواجهه با مصدومیتهای جزئی مسی.
این میتواند یک «آخرین رقص» واقعی باشد؛ چیزی در حد و اندازه مایکل جردن در شیکاگو بولز. تصور اینکه مسی به ماشین گلزنی لهستانی، رابرت لواندوفسکی، پاس گل بدهد و با یامال وارد فاز نمایش «جوگا بونیتو» شود (همانطور که روزی با رونالدینیو در آغاز راهش بود) واقعاً وسوسهبرانگیز است.
چنین پایان شایستهای، بهترین راه برای استفاده از آخرین قطرات تواناییهای خدایی مسی در فوتبال خواهد بود — حتی اگر این مسیر باعث شود بازنشستگیاش نزدیکتر شود. آرژانتین با مسی که در میامی فقط ۵۰ درصد توان واقعیاش را ارائه میدهد، نمیتواند قهرمانیاش را در جام جهانی حفظ کند. اما اگر بارسا یکبار دیگر بستری فراهم کند تا او بتواند تمام توانش را خرج کند، آلبیسلسته بار دیگر یکی از مدعیان اصلی خواهد بود.
نظر شما