به گزارش خبرگزاری ایمنا، در طول تاریخ، چهره‌هایی هستند که نه‌فقط در زمان خود، بلکه در تمام دوران‌ها، الهام‌بخش و راهنما باقی می‌مانند که امام حسین (ع) یکی از این چهره‌های بی‌بدیل است؛ امام حسین (ع) در اوج مظلومیت، قله‌های عزت را فتح کرد و در دل طوفان ظلم، چراغی برای آزادگان جهان برافروخت و ایشان یک معلم، یک پدر، یک همسر و الگویی کامل برای زیستن با کرامت بود.
امام حسین (ع)؛ الگویی فراتر از زمان و مکان
امام حسین (ع) تنها برای شیعیان یا مسلمانان الگو نیست و ایشان برای هر انسان آزاده‌ای که به دنبال حقیقت، عدالت و کرامت انسانی است، یک نمونه بی‌نظیر است و در کلامی که از ایشان در مسیر کربلا نقل شده، عمق این نگاه روشن می‌شود:
«من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز خواری نمی‌دانم.»
این جمله، نه یک شعار، بلکه یک فلسفه عمیق برای زندگی است؛ امام حسین (ع) با این سخن، مرز میان زندگی شرافتمندانه و زیستن در ذلت را ترسیم کرد و به ما آموخت که گاهی مرگ در راه حق، از زندگی در کنار باطل، ارزشمندتر است.
درسی از عشق، وفاداری و ایستادگی
خاندان امام حسین (ع) خود الگویی از ایمان، صبر و فداکاری بودند؛ حضرت زینب (س)، علی‌اکبر، قاسم، رباب، سکینه و حتی علی‌اصغر شیرخوار، هر یک درسی از عشق، وفاداری و ایستادگی را به نمایش گذاشتند، این خانواده در دل مصیبت، نه‌تنها نلغزیدند، بلکه پیام عاشورا را با رفتار و گفتار خود تا ابد در تاریخ ثبت کردند.
امام حسین (ع) در تربیت فرزندان خود، الگویی از پدر بودن را ارائه داد که در آن، محبت، آموزش، تشویق به تفکر و پرورش روحیه آزادگی موج می‌زند؛ علی‌اکبر (ع) در شب عاشورا، وقتی از پدرش پرسید: «آیا ما بر حق نیستیم؟» و پس از شنیدن پاسخ مثبت گفت: «پس باکی از مرگ نداریم»، نشان داد که چگونه فرزندی در مکتب پدری چون حسین (ع) پرورش یافته است.
نقش مادر در مکتب حسینی / مادرانی که ستون‌های معنوی نهضت بودند
در این مدرسه عاشقانه، نقش مادران بی‌بدیل است و همسر امام حسین (ع) و حضرت زینب (س)، نه‌تنها همراهان عاطفی، بلکه ستون‌های فکری و معنوی این نهضت بودند و مادری که در خانه‌ای چنین ارجمند رشد می‌کند، فرزندی خواهد پرورید که زیر آفتاب سوزان هم حق را تنها نمی‌گذارد.
امام حسین (ع) با جمله‌ای ساده، عمیق فرمودند:
«من خانه‌ای را دوست دارم که سکینه دخترم و رباب همسرم در آن باشند.»
این جمله، نه تنها اثری از عاطفه، بلکه بیانی از احترام، امنیت روانی و جایگاه زن در خانواده است.
آموزش ایستادگی به نسل آینده با الگو از امام حسین (ع)
امام حسین (ع) تنها در میدان جنگ معلم نبود، ایشان در خانه، در نگاه، در کلام و در تربیت فرزندانش، آموزگار صبر، عزت و آزادگی بود و به فرزندان خود آموخت که حتی در برابر مرگ، لبخند بزنند اگر در مسیر نور و حقیقت ایستاده‌اند.
در شب عاشورا، نوجوانی به نام قاسم بن حسن (ع) با صدای استوار گفت: «مرگ در رکاب تو شیرین‌تر از عسل است» و این جمله، از خانه‌ای برخاسته بود که در آن، مادران بیدار، پدران شجاع و گفت‌وگوهای عمیق جاری بود.
چگونه این الگو را به نسل جدید منتقل کنیم؟
در دنیای امروز که کودکان با انبوهی از اطلاعات سطحی و الگوهای زودگذر احاطه شده‌اند، بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم تا الگوهای حقیقی را به آن‌ها معرفی کنیم و برای این اقدام می‌توان از قصه‌های عاشورایی با زبان کودکانه استفاده کرد.
شخصیت‌های تأثیرگذار واقعه عاشورا را باید به عنوان قهرمانان اسلام معرفی کرد و باید در خانه، محیطی امن و گفت‌وگومحور ایجاد کنیم تا کودک بتواند درباره عدالت، ظلم، شجاعت و ترسیدن صحبت کند و باید به رفتار خود توجهی ویژه داشته باشیم، چراکه کودک، بیش از اینکه گوش کند، نگاه می‌کند و می‌آموزد.
زندگی در ایستادن بر حق، حفظ کرامت و تربیت نسلی است که بتواند چراغ حقیقت را روشن نگه دارد
امام حسین (ع) به انسان‌ها آموخت که زندگی، تنها در نفس کشیدن نیست، بلکه در ایستادن بر حق، در حفظ کرامت و در تربیت نسلی است که بتواند چراغ حقیقت را روشن نگه دارد، حتی اگر تمام دنیا خاموشی را انتخاب کرده باشد.
ایشان الگویی است برای پدران، مادران، معلمان، مربیان و هر فردی که می‌خواهد انسانی تربیت کند که در برابر ظلم، سکوت نکند، حتی اگر تنها باشد.
نظر شما